'Liever een openlijke racist als Henk Bres dan een in the closet-kappendrager'

Beste Henk Bres,

Veel dank. In deze verwarrende tijden hebben we behoefte aan duidelijkheid. Jij biedt die. Als iemand praat als een racist, denkt als een racist, schrijft als een racist, oogt als een racist, twittert als een racist, waarschijnlijk zelfs droomt, eet en schijt als een racist, kan het niettemin verwarrend zijn als hij een zin begint met de bekendste inleiding op racisme: ‘Ik ben geen racist, maar...’ Jij doet juist het tegenovergestelde. 

Neem de fractievoorzitter van de Burger Partij Amersfoort. Die dacht op 3 juni eens diep na over de dood van George Floyd, en al zijn gedachten cumuleerden in de volgende tweet: ‘Al die donkere mensen komen graag naar het lichte land, om daarna te gaan klagen en mopperen over al die lichte (witte of blanke, wat is politiek correct?) mensen.’ Het was niet zijn eerste tweet in dit segment, en toen hij daar in het verleden op werd aangesproken, was zijn verweer: ‘Racisme, daar doen we niet aan.’ 

Of neem Martin Bos, statenlid voor Forum voor Democratie. Die twitterde afgelopen week dat de partijtop van GroenLinks bij elkaar was over het lot van Femke Halsema en zette daarbij een foto van een groep mensen uit het bekroonde tv-programma SynDROOM. Toen iedereen over hem heen viel, was zijn excuus: ‘Het was absoluut niet mijn bedoeling iemand te beledigen of te kwetsen.’ Dat was het juist wél. Het is ook gelukt. Alleen: bij de verkeerde mensen. 

Nee, dan jij, Henk Bres. Ooit werd je bekend door Het Lagerhuis, het VARA-programma waarin Marcel van Dam mocht zeggen dat Pim Fortuyn een ‘bijzonder minderwaardig mens’ was. Waarin ook wat tegenkleur moest komen tegen alle keurige meninkjes, dus waarin jij als getypecaste knuffelhooligan dan af en toe iets mocht roepen als ‘ut zal muh amme reit roestuh’ of ‘laup niet te zehkuh’, en dan kon iedereen even lachen in de veilige overtuiging dat de volkswil had gesproken, en weer gerust verder. Jaren later werd je met voorkeursstemmen verkozen tot Haags raadslid voor de PVV, wat je niettemin toch niet werd: je koos zelf voor de veel lichtere functie van fractiemedewerker. Noem het zelfkennis. 

Ook zelfkennis: jij zegt niet dat je niet aan racisme doet, of dat het niet je bedoeling is iemand te beledigen. Je schrijft gewoon dat het ‘misselijkmakend’ is, al die ‘filmpjes van negers die geweld plegen’, En dat je daardoor ‘een enorme racist’ bent geworden. 

Als we dan toch mogen kiezen: ja, liever een openlijke racist dan een in the closet-kappendrager. Altijd handig immers om een drol van een afstand te zien liggen, zodat je er met een boog omheen kan lopen.