‘Van alle Nederlandse trainers presteerde Frank de Boer de laatste vier jaar zo’n beetje het slechtste’

Zijn broer Ronald had laatst een bruikbare tip voor hem in petto. ‘Het zou goed zijn als Frank even afstand nam van het voetbal,’ zei de oudste (tien minuten) van de tweeling De Boer nadat twee maanden geleden wederom een buitenlands dienstverband van zijn broer op een sof was uitgelopen. Zo snel als bij Internazionale (85 dagen) of Crystal Palace (77 dagen) kreeg Frank dit keer niet zijn congé, maar met enige voldoening terugkijken op anderhalf seizoen Atlanta United FC zat er ook niet in. Daarvoor presteerde de MLS-kampioen van 2018 veel te grillig onder zijn leiding.

Drie zeperds op rij in twee aansprekende en één kleutercompetitie, geen wonder dat De Boer even een rustpauze inlaste, ook om na te gaan of hij nog wel geschikt was voor het vak. Een broodnodige realitycheck, want de herinnering aan de succesvolle jaren bij Ajax, waarmee hij tussen 2011 en 2014 vier keer kampioen werd in roerige tijden, vervaagde snel. Eens te meer kwam het besef naar boven dat wat voor spelers geldt – een succesvolle carrière in de eredivisie betekent niet automatisch een succesvolle doorstart in een topcompetitie – ook belangrijke leerstof is voor coaches. De andere cultuur, de taal, de media, de status van de spelers, de druk, het vergrootglas waar je dagelijks onder ligt; er wordt buitengaats wel iets meer van je verwacht dan in het gemoedelijke Nederland. Zie ook Phillip Cocu die na zijn landstitels met PSV razendsnel ten onder ging in de hectiek rond Fenerbahçe en nu opkrabbelt bij Derby County op het tweede Engelse niveau. Misschien heeft Giovanni van Bronckhorst het nog helemaal niet zo slecht bekeken om zijn succes bij Feyenoord niet meteen te verzilveren op een hoger niveau. Hij verbetert zichzelf in de luwte van de City Football Group waarvoor hij nu aan het werk is bij Guangzhou in de Chinese Super League.

De recente zwarte gaten in het trackrecord van De Boer vormen voor de KNVB blijkbaar geen enkel beletsel om in zee te gaan met een coach die van alle Nederlandse trainers de laatste vier jaar zo’n beetje het slechtst presteerde. En dat terwijl de bond de laatste jaren al zo’n slechte hand van aanstellen had, Ronald Koeman uitgezonderd. De keuzes voor Guus Hiddink, Danny Blind en Dick Advocaat pakten alle verkeerd uit, Koeman was aardig op weg, maar tot grootse daden, anders dan wat succesvol gespartel in de Nations League, leidde dat vooralsnog niet. Onlangs liet Italië zien dat er nog wel wat werk aan de winkel is voor Koemans opvolger. Nadat de usual suspects de revue passeerden (Van Gaal, Rijkaard, Gullit, Ten Cate) kwam de voetbalbond uiteindelijk niet uit bij de meest geschikte kandidaat (Peter Bosz), maar bij Frank de Boer. Oranje als hersteloord voor een gebutste trainersziel. Als dat maar goed gaat.