‘Of we nou in een 5-3-2 of 9-0-Memphis-systeem gaan spelen, we kunnen niet beter’

Alles went in deze barre tijden, dus ook het B-niveau van het Nederlands elftal. Vroeger wilde ik in deze pre-eindtoernooifase nog weleens in woede, en bijbehorend cynisme, ontsteken als Oranje weer eens bezig was om de in decennia zorgvuldig opgebouwde naam van aanvallend voetballand te grabbel te gooien, nu is er vooral berusting. Je ziet het in de ogen van de bondscoach, van de spelers, van de analytici; we kunnen niet beter. Zelfs een Schots pubteam krijgen we er niet onder. #WeTheWave voert @OnsOranje als leus, #WeTheZeef is misschien beter op z’n plaats.

Want of we nou in een 5-3-2-, 4-3-3- of desnoods 9-0-Memphis-formatie gaan spelen, het is allemaal om het even. Een groep met Midden-Oekraïne, Oost-Enrijk en Zuidwest-Macedonië zullen we waarschijnlijk wel overleven (er gaan ook nummers drie mee naar de achtste finale!), maar dan gaan we ergens in Binnen-Bakoe onderuit tegen Noord-Wegen en kunnen we rustig gaan toekijken hoe Frankrijk of België glorieus Europees kampioen worden.

Kijkend naar Nederland-Noord-Engeland in Zuid-Portugal zat ik zelfs te hopen dat niet-gevaccineerden als Wout Weghorst en Matthijs de Ligt het virus zo snel mogelijk introduceren bij Oranje. Dan krijg je op de valreep nog een goede reden in de schoot geworpen om het EK te mijden, anders dan: we hebben op dit niveau helemaal niks te zoeken. In een geestdodend zoom-interview gaf Frank de Boer al een voorzetje met zijn ‘we hopen de halve finale te halen’. Hopen op een halve finale... Aan een toernooi doe je mee om te winnen, anders ga je maar lekker met z’n allen op het balkon van Jasper Cillessen zitten. En dat De Boer zijn elftal omschreef als een vriendenteam interesseert me ook al geen zier. Met vrienden ga je op vakantie of naar de kroeg, met vrienden win je geen toernooien, anders dan een doorzak-, bingo- of zuip-EK.

Eén voordeel zit er natuurlijk wel aan een vroege uitschakeling: dat er dan ook een streep gaat door de tenenkrommende reclames waarmee we in deze periode worden bestookt. Er moet een reclameman bestaan die eureka roept bij het beeld van een kontenkrabbende Berry van Aerle die ons op onverstaanbare manier meedeelt dat er een kledingstuk te verkrijgen is bij de aankoop van een krat smakeloos bier en dat afsluit met de oneliner: ‘Geluk zit in een klein broekje’.

En wie verzint het om namens een dolende drogisterij een patserig kermiskettinkje aan te laten prijzen door André Hazes? Of Wesley Sneijder als een ietwat uitgedijde Koning Toto, met in een van de bijrollen Cheque van Gelder, die op deze manier het dreigende zwarte gat probeert te bezweren. Het is allemaal ook zo gespeend van enige fantasie of frisheid. Weer een hobbezak waarin Jumbojunk Frank Lammers (juichcape) of Rafael van der Vaart (Fluoranje EK-outfit) hun kneuzige kunstjes opvoeren. Je zou bijna terugverlangen naar oranjevla of de AH-wuppies. Wappies hebben we in ieder geval zat.