Maxim Hartman: ‘Willibrord Frequin is een oude kwetsbare gast, maar nog wel een teringhond’

Binnen een zeer kort tijdsbestek krijgen we superveel nieuws over Willibrord Frequin op ons afgevuurd. Hoe dat zo?

Frequin en zijn intelligente vrouw Gesina Lodewijkx weten het al een tijdje: de goedgebekte nieuwsjager die altijd opkwam voor onrechtvaardigheid en mensen in onfortuinlijke situaties, kampt met een vorm van Parkinson, vasculair parkinsonisme. Het nieuws rondom zijn gesteldheid kwam in zorgvuldig uitgesmeerde deeltjes naar buiten. In november kondigde het legendarische instituut van de rechtvaardigheid reeds aan dat hij niet meer in tv-programma’s zal verschijnen. ‘Het is mooi geweest, dit was mijn laatste optreden,’ zei de brutale presentator in de talkshow van Johnny de Mol. Met een klein leugentje erachteraan: ‘Ik ben fit, heb nog geen rollator, ik loop veel. Ik lees boeken en ruim elke dag de vaatwasmachine in én uit.’

Inmiddels weten we dat het helemaal niet meer zo goed gaat met Frequin. Hij ligt grote delen van de dag in bed en is bij geringe inspanningen snel moe. Eind januari vernemen we uit een interview in De Telegraaf hoe het werkelijk met Frequin gaat: hij is ernstig ziek en heeft naar eigen zeggen niet lang meer te leven. Dan verschijnt een boek over zijn werk en leven, geschreven door Fons de Poel en expres drie maanden eerder uitgegeven dan gepland, zodat Frequin het zelf nog kan meemaken. Want in de talkshow Beau horen we vervolgens dat hij zelfs al nadenkt over euthanasie. De grote grijze geitenbreier met zijn gebalde vuisten, grove smoelwerk, lieve karakter en kleine hartje valt langzaam omver.

Sommigen hebben een uitgesproken mening over Frequin; is die kritiek op hem terecht?

Nee. Wie denkt dat Frequin een nietsontziende reporter was die uit was op sensatie en kijkcijfers, slaat de plank volledig mis. Hij heeft zijn bijdragen aan Brandpunt, Ooggetuige en De Week van Willibrord altijd vanuit zijn hart gemaakt. Hij kwam op voor mensen in de samenleving die het slecht hadden of voor degenen die gebukt gingen onder zware regimes. Verder maakte hij vooral spraakmakende tv door een kritisch tegengeluid te laten horen dat naadloos aansloot bij de vraagtekens van het volk. Die ene vraag aan prins Bernhard over de Lockheed-affaire. Het in 1985 benaderen van paus Johannes Paulus II na een tactisch positiespel in het vliegtuig met de vraag of hij Nederlands spreekt. De aanval door een gestoorde gast met een bijl rondom de Puttense moordzaak. De landing met een parachute in het eerste Big Brother-huis waarvan John de Mol had gezegd dat er niemand binnen kon komen. Stuk voor stuk onvergetelijke televisiemomenten van een onverschrokken verlegen vlegel.

Wat vindt Willibrord Frequin van zichzelf?

‘We proberen te leven met het feit dat ik doodga.’

Wat vinden wij van Willibrord Frequin?

Normaal staat er op deze plek een woordgrap met een knipoog. Een venijnige sneer of bijdehante uithaal. Maar in het geval van Willibrord Frequin, die met zijn gedurfde reportages en schurende onderwerpen soms de wandelende Nieuwe Revu was, past hier louter respect, trots, medeleven en dankbaarheid.

Hij staat vind ik echt wel met één been in het graf al.

Wat vinden anderen van Willibrord Frequin?

GESINA LODEWIJKX

partner

‘Hij zag er eerst niet zoveel in, maar nu voelt het verschenen boek als een erkenning. Hij realiseert zich dat hij toch wel heel veel heeft gedaan en bijzondere mensen ontmoet. Willibrord deed het vanuit zijn hart. Iemand als Maxim Hartman doet het niet vanuit zijn hart, hij doet een kunstje. Ik vind het respectloos wat hij over Willibrord zei in RTL Boulevard. Het uitkomen van het boek geeft Willibrord nu even adrenaline en een opleving. Voor de rest heeft hij heel slechte dagen en minder slechte dagen. Het duurt zolang het hart het volhoudt. Of totdat Willibrord beslist om zelf de keus te maken. Als we straks over de hele orkaan van aandacht heen zijn en de storm een beetje gaat liggen, hoop ik een beetje dat iedereen ons wat met rust wil laten. De ziekte hebben we samen. Hij kan ’s nachts z’n bed niet uitkomen, dus ik moet er ook uit om te helpen. Dat is niet om te klagen; hij vindt het zelf ook vervelend. Het is geen man die afhankelijk wil zijn.’

MAXIM HARTMAN

respectloze reporter

In RTL Boulevard: ‘Ik schrok wel hoor, want hij is er wel echt slecht aan toe. Hij staat vind ik echt wel met één been in het graf al. Het is echt een oude kwetsbare gast geworden. Hij is in de kern nog wel dezelfde teringhond, want het is wel gewoon een teringhond, laten we eerlijk wezen, maar het is moeilijk om hem hard aan te pakken nu, want hij is heel kwetsbaar. Hij is heel broos. Het is gewoon een bloedzuiger van de bovenste plank natuurlijk. Het is ook niet slecht als je een teringhond bent. Hij kan ook wel wat hebben. Het zou mij niks verbazen als hij binnen een paar weken begraven of gecremeerd wordt.’

FONS DE POEL

vriend & biograaf

‘Toen ik begon bij Brandpunt, werd ik gewaarschuwd voor de slangenkuil van televisieland. De grote uitzondering daar was Frequin. Je zag hem niet zoveel op de redactie, want hij was vaak de hele dag aan het buitenspelen. Toen ik in Chili een reportage had gemaakt over Pinochet, lag er een briefje in mijn hotelkamer: “Excellent report. Mister Frequin.” Ik belde hem op om te zeggen hoe ontzettend aardig ik dat vond, en hij zei: “Ik heb die klotereportage niet gezien, maar ik hoorde dat het wel oké was.” Dat was Willibrord. We hebben een band voor het leven.’

MARK RUTTE

minister-president

Aan Jaïr Ferwerda tegen Willibrord: ‘Heel Nederland is met jou opgegroeid. Zeker de mensen van mijn leeftijd kunnen zich geen televisie herinneren zonder jou. Op een eigen manier met een eigen stijl. Een groot gevoel voor rechtvaardigheid. Authentiek. En ik denk voor veel mensen journalistiek ook een voorbeeld. Ik wens je heel veel sterkte.’

KATJA SCHUURMAN

presentatrice

‘Ik heb Willibrord eigenlijk vooral leren kennen als ontzettend zachte en emotionele familieman. Dol op zijn kinderen en verliefd op zijn kleinkinderen. Als de camera aan gaat, gaat Willibrord ook aan. Een entertainer pur sang. Soms de knorrige oude man spelend, soms juist de vrolijke gangmaker. Maar de nieuwsgierige journalist en fanatieke reporter voeren ook nog geregeld de boventoon. Dat mocht ik twee jaar geleden ervaren tijdens de opnames van Beter Laat dan Nooit in Latijns-Amerika. En eigenwijs, hè. Ondanks de hitte weigeren gewoon een flesje water te drinken. Waarom? Geen idee. En zijn eigen grenzen: hij kent ze vast, maar hij is niet van plan er rekening mee te houden.’

MARISKA VAN KOLCK

hartsvriendin

‘Ik ken hem al ruim dertig jaar. In de jaren 80 kwam ik als jonge meid binnen bij John de Mol en alles speelde zich af in Hilversum. Willibrord hield al gauw van mij en ik van hem. We aten geregeld samen en we kletsten over alles en iedereen. Al zijn vrouwen, inclusief Gesina, hebben altijd respect gehad voor onze vriendschap. Of er ooit een romance is geweest tussen ons? Van afstand had dat best zo kunnen lijken, want ik zat zowat bij hem op schoot en hij is een flirt. Maar ik ben altijd een soort zusje of nichtje of zo geweest. We hebben megaveel respect voor elkaar.’