‘De Europese Unie blijkt plots toch zo zijn geneugten te kennen’

De wereld staat weer eens in brand, maar ik zit tussen de kartonnen dozen mijn leven in vier categorieën te verdelen: vuilstort, kringloop, opslag en onmiddellijk transport. Met nog verrassend weinig weemoed voeren we vijf jaar van ons leven (en een leven lang verzamelen) af om de overtocht naar Portugal zo licht mogelijk te maken. Kleding en computers, en de hond natuurlijk, in twee auto’s, de rest reist na als we een eigen compound hebben gevonden.

Het vinexgevoel van ons keurige nieuwbouwwijkje aan de rand van Amsterdam is een metafoor geworden voor het steeds benauwender wordende Nederland. Corona bewees dat vrijer ademen vooral is voorbehouden aan de boven ons gestelden, of aan mensen die bereid zijn om met het omgelopen hoofd vooruit van de zeephelling van de collectieve waanzin af te duiken.

De verdere verkruimeling van politiek vertrouwen, veroorzaakt door niemand anders dan de politiek zelf, is een veeg tweede teken dat vertrek – voor ons – een onvermijdelijke stap is om meer individuele vrijheid te verkrijgen. Amechtige machthebbers veranderen snel in valse waakhonden.

Nederland zelf is de afgelopen decennia rap veranderd in een uitverkocht warenhuis waar de afdeling klantenservice alleen nog mensen helpt die doen wat het management van de clientèle verwacht. ‘Goedemiddag. U wilt elektrisch rijden, circulair consumeren, duurzaam voederen, alleen nog met een schuldgevoel vliegen en u kunt dat allemaal zelf betalen? De Staat helpt u graag! Voor al het andere wijzen we u op uzelf aan, maar zorgen we wel dat de beveiliging een scherp oogje in het zeil houdt om iedere misstap langs het verkeerde schap genadeloos te geselen met het ongeduld van de gendergelijkhebberigheid. Fijne dag!’

Uiteindelijk gingen vrouwlief en ik de verlossing van corona zien: alles wat we doen voor ons dagelijks brood – voornamelijk en met wisselend succes woorden achter elkaar zetten tot een zo coherent mogelijk geheel – kan op iedere plek op aarde waar je internet uit de lucht kan trekken. Als het wereldwijde web zich sluit, moet de echte wereld zich maar verder voor ons openen. Hoog tijd om de lang gekoesterde droom van een grote trek naar elders eindelijk in gang te zetten.

Ineens werkt dan niet alleen de doodzieke woningmarkt in je financiële voordeel, ook de Europese Unie blijkt plots toch zo zijn geneugten te kennen. Wijs een willekeurige gemeente aan op de kaart en je kan er wonen, werken en op alle gemeenschappelijke rechten leunen, plus: het netto-betalende noorden verzorgt de tolwegen, treinverbindingen en institutionele verbeteringen in het zonnige zuiden. Bedankt daarvoor.

The Outer Rim, zo noemen we de Algarve. Laat Noord-, West- en Oost-Europa het onderling uitvechten, wij doen een sardientje en het toetsenbordwerk straks schaterlachend vanaf het strand. Hopen dat de zeespiegel niet te snel stijgt.

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.