Vijf fatale minuten in De Clercqstraat

Zijn haar valt uit, zijn toegetakelde lichaam herinnert hem elke dag aan die verschrikkelijk zomerdag, anderhalf jaar geleden. Hij overleefde de bizarre aanval, en stak de aanvaller dood. Maar A. L. is voor de rest van zijn leven bang. Hij vertelt Nieuwe Revu zijn angstaanjagende verhaal.

Het is donderdagochtend, 26 juni 2014. De chaos in de De Clercqstraat in Amsterdam-West is gigantisch. Er zijn ambulances, politiewagens en in de lucht hangt een politiehelikopter. Agenten houden nieuwsgierige voorbijgangers op afstand door de straat af te zetten met rood-witte linten. Ook de trams staan vast. Voor goudhandel Goudspeurders, een winkel met geblindeerde ramen, ligt een man. Hij zit onder het bloed en is buiten bewustzijn. Vanuit de zaak loopt een bloedspoor. Om de hoek, in de Elisabeth Wolffstraat, ligt nog een man. Ook hij is zwaargewond, zit onder het bloed en is omgevallen nadat hij een paar meter de straat was in gerend. Het is volstrekt onduidelijk wat er binnen is gebeurd. Buurtbewoners vertellen dat de man die voor de zaak ligt, in de winkel werkt. Hij heeft een nogal ongewoon wapen in zijn hand: een vleesvork.

Anderhalf jaar later zit A.L. (33) tegenover mij in een café op nog geen vijfhonderd meter afstand van de plek waar de goudhandel zat. De zaak is inmiddels dicht, er zit nu een schoonheidsspecialist. Als ik vraag hoe het gaat, lacht hij schuchter. "Je vindt misschien dat ik er goed uitzie, maar geloof me, dat valt vies tegen. Tot anderhalf jaar geleden had ik een dikke bos haar, geen rimpels, een goed leven", vertelt L. terwijl hij zachtjes met zijn hoofd schudt. "Ik werkte hard, dat heb ik van huis uit geleerd."

L. vluchtte in 1996 met zijn ouders uit Irak naar Nederland. "We moesten hier een nieuw bestaan opbouwen en dat lukte aardig, al was het moeilijk. Ik ben getrouwd en samen hebben we twee dochters. Ik heb een aantal jaren in Amsterdam als inkoper gewerkt en daarna heb ik een horecazaak gehad. Dat liep helaas niet goed genoeg, de zaak ging na een jaar failliet. De kosten waren te hoog, de omzet bleef uit. Toen mijn zwager in 2012 Goudspeurders oprichtte, ben ik daar aan de slag gegaan."

L. ging bij de Amsterdamse vestiging van Goudspeurders aan het werk en deed daar de inkoop en taxatie van sieraden. "Daar had ik het heel erg naar mijn zin. Ik hield ervan om met mensen te werken, om praatjes te maken met alle klanten, maar er kan veel gebeuren in zo’n korte tijd." L. zucht en neemt een slokje van zijn espresso. Hij heeft het zichtbaar moeilijk als hij vertelt over hoe zijn leven op slag veranderde. "De gevolgen van die vijf minuten, op die bewuste donderdag, zie ik elke dag. Mijn haar valt uit, ik zie eruit als een man van vijftig. De littekens op mijn borst zijn groot, elke dag als ik me uitkleed, word ik herinnerd aan wat er is gebeurd. Dat is zwaar."

Alarmbellen

Terug naar die 26ste juni. L: "Iets na tien uur ’s ochtends komt er een man de zaak binnen. Hij was er wel vaker geweest..."

Lees het complete verhaal voor cent op Blendle of in de Nieuwe Revu die nu in de winkel ligt