'De bladblazer van de Qatarese buur'

Stel, je buurman komt uit Qatar. Hij slaat zijn vrouw en haat homo’s. Verwerpelijk! Je zou hem het liefst ongezouten de waarheid zeggen, maar dat is nu even lastig. Want het is herfst en je wilt toch echt zijn bladblazer een keer lenen.

Tot voor kort gebruikte je altijd de bladblazer van die kleine Rus, vijf deuren verderop. Maar die ligt weer overhoop met zijn eigen buren. Gebakkelei over de perceelgrens en het recht van overpad. Dus toen hij met veel aplomb een schutting op de grond van zijn buren plaatste, keerde de hele buurt zich tegen hem. En jij bent solidair met de buurt. Want dat ben je altijd.

Maar lastig is het wel, want nu is die Rus zo boos dat hij zijn bladblazer aan niemand meer wil uitlenen. Het verhaal gaat dat hij het apparaat zelfs opzettelijk heeft gemold.

Dus zit er even niets anders op dan vooral toch maar vriendelijk te doen tegen die meneer uit Qatar. En laat hij jou nu net uitgenodigd hebben om lekker bij hem het WK te komen kijken! Hij wijdt dan ook zijn nieuwe, 6500 euro kostende beamer in. Een flinke aderlating, maar hé, alles heeft nu eenmaal zijn prijs. En o ja, de andere mannen uit de buurt komen ook. Pilsje erbij, gewoon gezellig. Je steekt direct enthousiast beide duimen omhoog. Stiekem verheug je je al.

Maar thuis krijg je de wind van voren. “Die gast mishandelt zijn vrouw! Je zou hem juist moeten boycotten!” roept je vriendin. Maar zij snapt de verhoudingen in de buurt niet. Júíst als het herfst is, moet je iemand met een bladblazer niet voor het hoofd stoten.

“Wegblijven zal de situatie van de buurvrouw echt niet verbeteren,” leg je uit. Beter is een constructief-kritische dialoog, want: “Als je er niet heen gaat, kun je het gesprek ook niet voeren.”

“Gezellig samen met buurman juichen als Nederland scoort?” schampert ze. “Lekker opportunistisch!”

Je antwoordt gevat: “Dan juich ik voor het Nederlands elftal, niet voor de blauwe plekken in het gezicht en de hals van zijn vrouw.”

Trouwens, de andere mannen uit de buurt gaan ook. Wanneer jij dan als enige wegblijft, kun je straks achteraan aansluiten. Want iedereen in de buurt wil die bladblazer lenen.

Als blijk van goede wil beloof je je vriendin uiteindelijk om 50 euro te storten in een fonds dat opkomt voor de rechten van vrouwen. Dat stelt haar gerust.

Best een goede deal, denk je stiekem. Minstens drie heerlijke voetbalavondjes plús een bladblazer. En dat voor maar 50 euro!

Dus bel je op maandavond 21 november aan bij je buurman, om Senegal-Nederland te kijken. Je hebt je brulshirt al aan en je juichcape om, met op je hoofd een oranje pet, volgeplakt met wuppies. Helemaal klaar voor die constructief-kritische dialoog. Over de bladblazer. Want alles heeft zijn prijs.