'Onze koning moet zich vastlijmen in Qatar'

Ik heb het nou een paar weken zo eens een beetje aangekeken en ik moet zeggen: ik vind het wel wat hebben, dat soepgooien, vastplakken en concertverstoren.

Het heeft een lekkere 60’s-tegencultuur-vibe. Alsof het Fluxus-kunstwerken van Wim T. Schippers zijn. (Je weet wel, flesje limonade leeggooien in de zee, museumvloer insmeren met pindakaas, dat soort geniale ongein.) Maar dan wél met een boodschap, die van dat we met z’n allen naar de kloten gaan.

Kijk, je moet natuurlijk geen dingen onherstelbaar vies of kapotmaken. Dubbelcheck even of die Rembrandt wel écht achter een glasplaat hangt alvorens er een blik bruinebonensoep tegenaan te smijten. Maar zolang het blijft bij een beetje schoonmaakwerk (effe een nat lappie erover en het is weer fris), zie ik niet in waarom dit geen geoorloofde manier zou zijn om je punt onder de aandacht te brengen.

En er zijn er die er lacherig over doen, maar je moet maar durven. Met honderd trekkers, daar is weinig lef voor nodig. Maar in je eentje, in het Concertgebouw, als jongeling, tussen honderden en nog eens honderden snel verongelijkte babyboomers, de generatie die nooit een strobreed in de weg is gelegd, voor wie nooit iets is bedorven, opstaan en door Verdi’s Requiem heen schreeuwen? Daar moet je grote ballen voor hebben. Muchos cojones.

Vooralsnog zijn het vooral onbekende mensen die dit soort acties uitvoeren. Beroemdheden laten het een beetje liggen. Kom op, BN’ers! Laat eens zien wat jullie kunnen! Het podium hebben jullie al. Dus nieuwslezer, smeer tijdens het presenteren van het journaal tomatensoep in je haar! Talkshowhost, lijm je gasten zélf aan de tafel vast, ja, gijzel ze! Presentator/-trice van talentenjachtprogramma, schreeuw door de optredens van de kandidaten heen! Laat Yvonne Coldeweijer er maar schande van spreken, kan jou het schelen. Gebruik die bekendheid voor een ietsiepietsie betere wereld.

Ik zie wat dat betreft ook een rol weggelegd voor de leden van onze koninklijke familie. En niet alleen om klimaatverandering te agenderen. Neem nou Qatar. Op moment van schrijven is volgens mij nog niet bekend wie er wel en niet als Nederlandse delegatie bij het WK aanwezig zullen zijn. Om aldaar te ‘juichen voor het Nederlands elftal en niet voor de tribune’. En tussen een strafschop en het daaropvolgende doelpunt een keer ‘mensenrechten’ te kuchen.

Maar stel je nou toch ’s voor. Willem-Alexander gaat mee. Tubetje secondelijm in de binnenzak van de koningsmantel. En dat hij zich dan met zijn majesteitelijke gezicht vastplakt aan het kruis van een ter dood veroordeelde homoseksueel. Werkelijk waar, dan ben ik meteen republikein af, neem ik een abonnement op Vorsten en kijk ik voortaan iedere week naar Blauw bloed. Want zo’n actie, dat zou echt konings zijn.