'Klassiek gevalletje klein-christelijke zeden'

De ChristenUnie heeft een nieuwe voorganger. Gert-Jan Segers heeft het marktplein voor meloenenslikkers verlaten en de sleutel van de Haagse burnout-fabriek doorgegeven aan de volgende - in de afscheidswoorden van Segers zelf - ‘vervangbare krabbelaar’, Kamerlid Mirjam Bikker.

Bikker is een niet onaardige noch opvallende jonge vrouw die reeds in 2007 een kwartiertje beroemd werd toen ze als raadslid in Utrecht moreel struikelde over een enorme H&M-poster van een prachtige vrouw in een goudkleurige bikini, die over een bouwsteiger op de Oudegracht gedrapeerd hing. Klassiek gevalletje klein-christelijke zeden. In een iets groter gebed tegen de bierkaai wist ze de - zeer tegen de zin van de dames van lichtere zeden - de hoerensloepjes aan het Zandpad te verbieden, waarmee ze de legale prostitutie van het stadsie weer wat dieper terug naar de middeleeuwen drukte.

Als Kamerlid was ze tijdens corona fel tegen het 2G QR-systeem waarmee het gevaccineerde koren van het ongevaccineerde kaf gescheiden moest worden. Daarmee ging ze lijnrecht in tegen coalitiepartners VVD en D66, die als verbeten volksverdelers tekeer gingen om ongevaccineerden uit de samenleving te segregeren. Met haar felheid won ze in ieder geval mijn sympathie - en 2G kwam er gelukkig niet, want de ChristenUnie is als kleinste coalitiepartij net iets te vaak van doorslaggevend belang voor de positie van premier Rutte.

Die machtskaart is de verdienste van Segers, maar Bikker erft ook de vele meloenen die haar voorganger daarmee in zijn mandje legde. Zo dreigde hij in het vorige kabinet (dat hetzelfde kabinet is als het huidige) met een kabinetscrisis vanwege de afschaffing van de dividendbelasting, maar slikte die meloen uiteindelijk door. Na het vertrouwensdebacle rond Functie Elders zwoor hij in de pers (maar helaas niet op de bijbel) dat zijn partij ‘geen deel meer wil uitmaken van een cultuur waarin tegenmacht wordt belemmerd’ door Mark Rutte, om vervolgens toch in de nieuwe coalitie (die dezelfde is als de oude coalitie) van Rutte deel te nemen.

Segers wist die positie te verkrijgen door zich in de pers steeds op zodanige wijze te beklagen over de lelijke Haagse bestuurscultuur, waarbij hij zich als bedachtzame, gewetensvolle twijfelaar aan het publiek presenteerde, dat Rutte steeds bij hem in het krijt stond als hij daarna toch door de pomp ging. Vanwege die machtsbalans kwam 2G er niet toen de ChristenUnie zich ertegen verklaarde, en Bikker wist het christelijke narratief tegen de verkapte vaccinatieplicht dermate overtuigend te verwoorden en verdedigen, dat ze nu door haar partijgenoten is beloond met het fractieleiderschap.

Zo werken die dingen in Den Haag en ik geloof oprecht dat de circulaire werkelijkheid van de politiek inderdaad zo platgeslagen is als ik hem hier poneer: het nieuwe postermeisje van de ChristenUnie draagt de gouden bikini die Segers voor haar genaaid heeft.