De zieke geest van sekteleider en vrouwenveelvraat Warren Jeffs

Jonge meisjes die huilend en met het speelgoed nog onder hun armen naar het altaar worden gesleurd. Gezinnen samengesteld uit één vader, drie moeders, zeven dochters en negen zonen. Ouders die hun tienerdochters uithuwelijken aan een viespeuk van in de zestig. En als klap op de vuurpijl een leider die zelf de grootste goorlap van allemaal is en naast zijn wettige echtgenote nog 86 vrouwen en meisjes tot zijn echtgenote heeft benoemd, van wie er 24 op dat moment jonger dan 17 jaar waren.

De Amerikaan Warren Jeffs, die in 2011 een gevangenisstraf aan zijn broek heeft gekregen van maar liefst 119 jaar (!), is de leider van een strenggelovige sekte waarvan de meeste mensen buiten de Verenigde Staten nog nooit hebben gehoord. Eén waarvan de naam een hele mond vol is. De Fundamentalistische Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Een sekte met zo’n 10.000 leden, die verspreid over de Verenigde Staten en Canada bij elkaar in verschillende compounds wonen en die de orders van hun leider blindelings opvolgen.

Jeffs beschouwt zichzelf als een profeet die spreekt namens God. Als iemand die het beste met de mensheid voorheeft, maar welbeschouwd is dat natuurlijk onzin. Niet voor niets zette de FBI een beloning van 100.000 dollar op zijn hoofd. Welk goedwillend mens indoctrineert zijn volgelingen en onderwerpt hen aan een terreurbewind? Welke profeet van God dwingt gelovigen om onderdeel te zijn van een polygame gemeenschap, waarbij een man meerdere vrouwen heeft en gedwongen huwelijken niet worden geschuwd? Hoe ziek in je hoofd ben je als je vrouwen puur en alleen beschouwt als lustobject en als ‘broedmachines’ om zo veel mogelijk kinderen op de wereld te zetten? En wat voor monster moet je zijn als je een leger aan minderjarigen niet alleen tot je echtgenotes benoemt, maar ook nog eens tientallen kinderen bij hen verwekt?

Uitkleden

Zomaar een scène uit de ontluisterende documentaire Prisoner of the Prophet van streamingdienst discovery+, over het leven als vrouw onder het schrikbewind van Warren Jeffs (zie kader). Of nou ja, het is wel meteen een van de meest aangrijpende scènes. In beeld verschijnt de 35-jarige Briell Decker. Ze trekt een ernstig gezicht. Op haar achttiende werd zij uitgehuwelijkt aan Warren Jeffs, die toen een vijftiger was. Ze was zijn 65ste vrouw.

Al snel na de voltrekking van het huwelijk werd ze uit haar ouderlijk gezin van haar twee moeders en haar dertien broers en zussen gerukt en werd ze gedwongen om te verhuizen van het compound in Utah naar Warrens compound in Texas. Daar woonde hij in huis met een deel van zijn 64 andere echtgenotes. Doordat Briell vervolgens hardnekkig weigerde om zich te gedragen als zijn vrouw, werd ze opgesloten, gedrogeerd en mishandeld. Elf jaar geleden wist ze te ontsnappen en een nieuw leven buiten de sekte op te bouwen.

De scène is zo aangrijpend omdat Briell vertelt over de eerste keer dat ze getuige is van het pedofiele handelen van Jeffs. Ze is in de keuken aan het afwassen, als er iemand achter haar komt staan die tegen haar zegt dat ze zich moet melden in Warrens slaapkamer. Hij wil ergens met haar over praten, maar ze moet beloven dat ze het stilhoudt. ‘Ik vond het niet leuk om naar hem toe te gaan, maar ik wist ook dat het voor mij nog veel erger zou uitpakken als ik het niet deed,’ zegt ze in de documentaire, terwijl je voelt dat de rillingen weer over haar rug lopen.

‘Het was verbijsterend. Ik zag dat hij naar iemand staarde. Het was mijn nichtje van dertien. Ze stond naakt in die kamer. Ik was stomverbaasd. Ik walgde ervan’

Niet in haar eentje, maar samen met een stuk of vijf andere vrouwen die naar boven worden geroepen, gaat Briell naar binnen. Daar staat Warren hen al op te wachten. Hij heet hen welkom en doet de deur zachtjes achter hen dicht. Dan vertelt hij dat ze vanaf nu niet meer achterom mogen kijken. Hij zegt dat ze oogcontact met hem moeten blijven maken. ‘Hij staarde naar ons. Dat was heel ongemakkelijk. Als hij op een bepaalde manier naar ons kijkt en zegt dat we iets moeten doen, dan meent hij dat.’

Warren vertelt dat hij een boodschap van God heeft ontvangen. Hij zegt dat zij als zijn echtgenotes moeten laten zien dat ze naar hem luisteren en dat zij hun loyaliteit aan hem moeten tonen. Blijkbaar kan dat maar op één manier. Door zich recht voor zijn neus uit te kleden. ‘Iedereen gehoorzaamde hem, dus trok ik ook mijn kleren maar uit. De hele kamer stond vol met vrouwen van hem die net als ik naakt waren. Het was verbijsterend. Ik zag dat hij naar iemand staarde. Het was mijn nichtje. Mijn nichtje van dertien. Ze stond naakt in die kamer. Ik was stomverbaasd. Ik walgde ervan. Tot die tijd dacht ik dat hij niets met zijn echtgenotes deed, maar blijkbaar dus wel. Zelf liet hij zijn kleren aan. Hij liet iedereen in de kamer met elkaar knuffelen. Daarna zei hij dat we ons weer moesten aankleden en dat we hier nooit met iemand over mochten praten. Ook niet met hem. Hij zei dat deze sessie bedoeld was om ons te testen. Om te zien hoe goed we naar hem luisterden,’ vertelt Briell over die donkere herinnering, en het kippenvel staat meteen op je armen. Want als het uitkleden nog maar een test was, dan kun je als kijker wel raden wat de zieke geest van Warren Jeffs nog meer met zijn echtgenotes van plan was.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Je leest 't in de nieuwste Revu.