Bart Nijman: 'Het is al bijna half januari en iedereen doet dan allang alweer de hele tijd wat ie altijd al deed'

New Year, New Me. Dry January. Dit jaar gaan we het helemaal anders doen. Misschien niet 1 januari meteen naar de fitness geweest, maar anders toch wel 2 januari of uiterlijk de eerste maandag na de kerstvakantie. Het oude jaar bij het grofvuil, het nieuwe wordt 10 kilo lichter. Letterlijk.

De todo-apps zijn afgestoft, opgeschoond en opnieuw ingeruimd. Dat ene klusproject staat bovenaan en zodra het weer het toelaat, nemen we de tuin ook onder handen. Minder Thuisbezorgd, vaker samen koken. Alles wordt anders, dit keer echt.

Is er iemand die dat nog gelooft?

De wens tot verandering vereist weinig voornemens, die zijn makkelijk gemaakt. Ze vereisen ook niet veel daadkracht of moed – iets doen is makkelijker dan je denkt. Doorzettingsvermogen, dat heb je nodig. Helaas is doorzettingsvermogen bij een veranderingswens vergelijkbaar met de waarheid in een oorlog: het eerste slachtoffer.

Mensen zijn wie ze zijn en hoe ze zijn en hoe ouder je wordt, hoe dieper dat erin slijt. Als je jong, flexibel en onwetend bent, dan stuiter je als een rubberbal door de kroegen, woonkamers en bedrijfskantines van het leven, maar op den duur droogt dat rubber een beetje uit. Als je ouder wordt, ga je steeds meer in jezelf hangen, als het ware. Een ritme wordt een patroon, patronen worden de norm, de norm geeft de maat der dingen aan en op den duur dans je constant op hetzelfde wijsje. Iedereen wordt zijn eigen evergreen: ergens schijnt dat paradijs bij de dashboardverlichting nog wel, maar Parijs blijft voor eeuwig ver weg.

En als je al daarheen gaat, neem je alsnog altijd jezelf mee. Met al je gewoontes, gebruiken, patronen en – jawel, ook dat – je jongbelegen papagrappen.

Nou en? Is dat erg? Waarom dan? Omdat er duizenden nietsnutten bestaan zijn die één keer in hun volwassen leven een andere weg namen, alsnog op een dood spoor terechtkwamen en daarom maar verandermanager, lifestylecoach of loopbaanbegeleider zijn geworden van wie je dagelijks de wervingsposts op LinkedIn, motivatiespreuken op Instagram of Google Ads voorbij ziet komen omdat ze jouw verlangen om patronen te doorbreken willen veranderen in poen door in te spelen op een gevoel dat rond 1 januari altijd bij velen zo sterk is: ‘Dit jaar wordt alles anders’?

Het is bijna half januari en iedereen doet allang alweer de hele tijd wat ie altijd al deed. De aandoenlijke aaibaarheid van onze soort zit erin dat we altijd graag aan ánderen onze vernieuwingsdrang willen bewijzen, maar geef toe: lekker dichtbij je eigen basis blijven is toch veel comfortabeler? Verandering is al een constante. Die hoef je niet te forceren, want je neemt niet alleen jezelf mee – voor je ’t weet, kom je jezelf keihard tegen.