James Worthy: 'Ik ben geen kind meer, ik weet dat er geen verschil bestaat tussen december en januari'

Ik ben al mijn hele leven allergisch voor jaarwisselingen. Zo net na de kerst voel ik de eerste symptomen. Er verschijnen vlekjes op mijn huid, mijn neus begint te kriebelen en mijn oogleden worden dikker.

Jaarwisselingen draaien om valse hoop en om luchtkastelen die nooit van de grond komen. En hoe ouder ik word, hoe allergischer ik word. Ik word dit jaar 44 jaar oud. Ik ben geen kind meer. Ik weet dat er geen verschil bestaat tussen december en januari. December is januari en januari is december.

In feite begint het al met 5 december. Er komt iets. De Sint komt. En een paar weken later komt de Kerstman. De hele tijd komt er iets. Iets wat eigenlijk niet bestaat. En dan op 1 januari komt de grote verandering. De schone lei die ook niet bestaat.

Mijn vrouw is er dol op. Op 1 januari. Op de dag van de ommezwaai. Ze gaat in 2024 alles anders doen. Echt alles. Ik wil eigenlijk alleen maar dat alles hetzelfde blijft. Ik wil alleen wat minder gaan nadenken. Dat is alles. Nadenken levert weinig op en kost te veel. Zo liet ik gisteren een wc-rol in een wasbak vallen. De wc-rol was nat en toen heb ik de rest van de dag over die natte wc-rol nagedacht. Hoe krijg je een natte wc-rol weer droog? Ik wilde het gaan googelen, maar ook dat wil ik eigenlijk minder gaan doen. Ik wil niet meer alles willen weten.

Ook wil ik nooit meer met behulp van navigatiesoftware op autovakantie gaan. Navigatiesoftware verpest veel. Kunnen verdwalen is een zegen. Daarnaast staan er in de software altijd tijden. Niets maakt zo onrustig als geschatte aankomsttijden. Je ziet de minuten erbij komen. Drie minuten. Acht minuten. Een uur. Al die minuten gaan van de vakantie af. Makkelijk van A naar B komen is prima, maar ik wil niet meer verdrinken in een C van verloren tijd.

Ook wil ik meer gaan lezen. En ik wil brood leren bakken. Lekker brood. En ik wil op zangles.

Maar ik ga niet meer lezen of brood leren bakken. Iets willen is simpelweg niet genoeg. Ik weet hoe ik ben. Ik weet wat ik ben. Ik ben een mens en mensen veranderen niet. We willen het wel, maar willen is simpelweg niet genoeg.

Mijn beste vriend stond een paar dagen geleden in een zwembroek op het strand. Hij wilde net als 100.000 andere mensen het jaar op een bijzondere manier beginnen. Hij dook de koude zee in en hoopte dat de kou hem wakker zou schudden. Een dag later zouden we samen naar de sportschool gaan. Hij was er niet. ‘Sorry, het echte, nieuwe jaar begint op 3 januari,’ appte hij.

Waarom zijn mensen de enige dieren die aan goede voornemens doen? Is het zelfoverschatting? Is het om te laten zien dat wij het toppunt van de evolutie zijn?

Ik denk dat valse beloftes onze schutkleuren zijn geworden. We liegen onszelf voor, omdat we geen prooi willen zijn. We veinzen controle en vallen uiteindelijk ten prooi aan onze jacht naar verandering.

Hier verander je niets aan.