Bart Nijman

Bart Nijman: 'Israël moet winnen om zijn vele andere vijanden te waarschuwen'

'Het land moet bewijzen dat het de superieure beschaving is – hoe tegenstrijdig dat ook klinkt in een decor van duizenden dode Palestijnse burgers'

Bart Nijman

De Israel Defense Forces vorderen sneller dan gestaag in het uitroken en afmaken van Hamas en dat stemt me optimistisch. Wat als strijd van jaren werd gevreesd, zou misschien in maanden gestreden kunnen zijn. Israël moet winnen van het cynische kwaad om in vrijheid te kunnen voortbestaan.

Het land moet ook winnen om zijn vele andere vijanden te waarschuwen dat de Joden niet meer met zich laten sollen. En Israël moet bewijzen dat het de superieure beschaving is – hoe tegenstrijdig dat misschien klinkt in een decor van geweld, vernietiging en duizenden dode Palestijnse burgers.

Supporters van Israël beklagen zich over de extreme decadentie die blanke medestanders van Hamas in westerse landen zich permitteren door straten, campussen en stationshallen te vullen met genocidale oerkreten – kille echo’s van antisemitisme, maar vooral het geluid van westerse zelfhaat. Zo verwend met vrijheid, welvaart en beschaving dat het hen niet lukt zich te verplaatsen in de religieuze bloeddorst en het sadisme achter het geweld dat onschuldige Israëlische burgers ten deel viel op 7 oktober.

Het lijkt voor de Hamasfans makkelijker om Israël te verwijten dat het een liberale democratie is: dat is zo’n beetje het enige kwaad dat grote contingenten westerlingen nog kennen. Omdat die democratie hen – paradoxaal genoeg – zo goed behoedt voor onvrijheid en onderdrukking dat ze niet weten wat dat is, waardoor het ergste leed dat ze zich kunnen voorstellen de fouten van hun eigen samenleving zijn.

Historische misstappen, koloniale verledens, patriarchale samenlevingen, kapitalistische uitbuiting; de blanke westerse wereld is schuldig aan al ’s werelds leed en de Palestijnen zijn de ultieme mascotte van misbruik en miskenning.

De liberale democratie beschermt deze decadente dolende zielen niet tegen de ironie van hun eigen verbeten pleidooien, die op z’n zachtst gezegd zouden leiden tot historische misstappen, maar iets letterlijker verwoord: tot het volbrengen van Hitlers missie om alle Joden uit te roeien.

Toch moet ik ook mijn eigen gratuite positie onderkennen als ik mezelf betrap op een klein fistpumpje wanneer ik beelden zie van een Palestijnse primaat die zich met slechts een granaat en een mes gewapend op een groep IDF-soldaten werpt, en zijn wanhoopspoging met een wisse dood door doorzeving moet bekopen. Weer een machteloze tot martelaar gemaakt, dankzij jongens die hun leven wagen voor vrijheid.

Het is makkelijk meekijken vanuit de bank, ver weg van een bloederig slagveld waar één westers georiënteerd land zijn eigen bestaansrecht bewijst tegenover een gedegenereerde, maar zeer fanatieke vijand, in een gebied waar bijna de helft van de bevolking jonger dan 15 jaar is. Het menselijk leed is oneindig veel groter dan de som van twee ideologische tegenstellingen.

Toch moet Israël doorgaan, en winnen. Omdat decadentie moet worden gelogenstraft, en omdat decadentie een grondrecht van liberale democratieën is.

Column
  • NL Beeld