'Mensen die worden betaald in een "unieke ervaring" zouden het Songfestival de middelvinger moeten geven'
Open brief van columnist Leon Verdonschot aan Anja Zegwaard, delegatiemanager van het Eurovisie Songfestival.
Beste Anja Zegwaard, delegatiemanager van het Eurovisie Songfestival,
Ik zag dat u medewerkers zoekt. Die medewerkers moeten in mei de buitenlandse delegaties rondleiden door Rotterdam. Drie weken lang. Fulltime. In werkelijkheid meer dan fulltime waarschijnlijk, want ze dienen ‘geen 9-5-mentaliteit’ te hebben. Ze moeten ‘proactief’ zijn en ‘communicatief’, en dat laatste in het Nederlands, ‘goed Engels’ en liefst nog een andere taal. Zoals Albanees, als Albanië zich inschrijft. Wat ze daarvoor krijgen? Niks. Sterker nog, het kóst ze naast tijd ook geld, want ook hun reiskosten moeten ze zelf betalen, die worden niet vergoed.
Het verbaasde me nogal, omdat de NPO van minister Slob (Mediazaken) een bijdrage van 12,4 miljoen heeft gevraagd voor de uitzending. Eerst vroeg de NPO 15 tot 20 miljoen aan Slob, maar toen die was uitgelachen, kwamen ze met een nieuwe begroting. De rest van het geld komt onder meer van sponsoren, verkochte kaartjes en de stad Rotterdam. Daar waren ze nog steeds enthousiast toen ze zagen hoeveel ze moesten ophoesten voor een paar dagen muziek, voor een groot deel uit landen die zich hebben gespecialiseerd in het genre ‘kutmuziek’.
Veel andere steden, zoals Breda, haakten meteen af toen ze zagen dat ze zelf garant moesten staan voor de kosten van de organisatie. De publieke omroep zou van dit bedrag voor één uitzending immers al een paar jaar lang een wekelijks cultuurprogramma kunnen maken, maar een stad als Breda kan die miljoenen aan talloze dringender zaken besteden.
Je zou denken dat een organisatie die zoveel geld durft te vragen van (lokale) overheden in een van de vele versies van zijn begroting ook wel een, afgezet tegen die tientallen miljoenen, verwaarloosbare post heeft opgenomen om medewerkers te betalen. Al is het maar een minimumloon. Maar nee. Die medewerkers worden betaald in een ‘unieke ervaring’, ‘nieuwe internationale contacten’ (dat mag je hopen ja, dat ze in ieder geval een keer neuken tijdens die drie weken) en nog een keer een ‘unieke werkervaring’.
Ook dat mag je inderdaad hopen, dat het uniek voor ze blijft om je onbetaald drie weken uit te sloven voor een evenement waarin zulke enorme bedragen omgaan. Iedere zzp’er is bekend met dat zinnetje over ‘helaas geen budget’, maar wel ‘een kans om jezelf te promoten/contacten op te doen/een mooie avond’. Iedere zzp’er weet ook dat het antwoord daarop een tegenvraag is: doe je dit zelf ook voor niks?
Als de medewerkers die u zoekt inderdaad ‘proactief’ en ‘communicatief’ zijn, zouden ze u die vraag ook moeten stellen. En als het antwoord dan is wat ik verwacht, namelijk ‘nee’, dan zouden ze u de middelvinger moeten geven. Bij wijze van ‘unieke ervaring’.
- ANP