Ronnie Tober: 'Tuurlijk kan Joost nog een keer naar het Songfestival!'

Wat vindt Joost Klein van zichzelf?
‘In mijn hart, nieren en DNA zit Eurovisie.’

Wat vinden wij van Joost Klein?
Groot geworden door Klein te blijven.

‘Hé Joost, we still love you baby’

Tim Akkerman - zanger
‘Vooralsnog heeft zijn diskwalificatie hem behoorlijk veel publiciteit opgeleverd. Hij heeft er een grote naam mee gecreëerd. Ik kan me voorstellen dat zijn houding momenteel zoiets is van: als jullie me hierom diskwalificeren, prima, dan kom ik toch niet meer? Ik heb jullie niet nodig om succes te krijgen. Zijn liedje Europapa drong de wereldwijde top 25 van Spotify binnen en hij ging op Instagram in twee dagen van 600.000 volgers naar 1,5 miljoen. Dit hele verhaal heeft hem dus ook iets goeds gebracht en niet alleen maar tegenslag. Wat er zich nou werkelijk heeft afgespeeld, horen we vast nog. Of ik me als zanger weleens heb misdragen? Nee. Wat dat betreft ben ik heel braaf. Ik heb er ook nooit het nut van ingezien dat bands kleedkamers slopen, die lol heb ik nooit begrepen. Sterker nog: mijn huidige band voed ik een beetje belerend op. Als we vertrekken, check ik nog of we alles netjes hebben achtergelaten. Niet zo rock-’n-roll, maar waarom zou je een bende achterlaten als je ergens hebt opgetreden waar de mensen alles goed voor je hebben verzorgd?’

Henny Huisman - liedjeskenner
‘Het lijkt me niet verstandig dat Joost nog een keer gaat. Het lied dat hij met zijn vrienden heeft gemaakt, is fantastisch, laat me dat vooropstellen. Maar als je aan zo’n circus meedoet, moet je ook aan alles meedoen. Hij komt aanzetten met een Stuntkabouter en een blauwe vogel, dat is allemaal prima, maar je kunt binnen zo’n internationaal evenement niet zeggen: dit wil ik wel en dat niet. Je hebt niet de volledige regie over je eigen act als je binnen de gelederen van het Songfestival werkt. Wat ik heb begrepen, is dat Joost daar niet zo goed tegen kan en dat hij moeite heeft met gezag. Ook het verliezen van zijn ouders schijnt hem nog parten te spelen. Niet dat het minder erg is, maar dat is al wel vijftien jaar geleden. Mijn moeder overleed vorige maand om 16.45 uur en ik stond om 20.30 uur op het podium. Je bent óf artiest, óf je bent het niet. Met dat soort dingen moet je om kunnen gaan. Wat betreft de Nederlandse vlag die hij over zijn hoofd trok tijdens zijn persconferentie: dat vond ik ook niet kunnen. Mensen zeggen: “Dat is typisch Joost.” Maar als Jantje wekelijks iets steelt bij de Albert Heijn kun je het toch ook niet weg laten komen met: “Dat is typisch Jantje”? In de bootwereld is het gebruikelijk dat je je Nederlandse vlag binnenhaalt als je aanmeert na zonsopgang. Je laat hem niet rondslingeren, maar je vouwt hem netjes op. Een stukje respect voor de vlag. Wat Joost ermee doet, dat hoort niet zo. Ik zie enkele gedragingen en karaktertrekken bij hem, waardoor ik denk: hij is niet geschikt om aan dit circus mee te doen.’

Saskia Geraerts - tv-psycholoog
‘In zijn verdrietige jeugd waarin hij als kind beide ouders verloor, heeft hij een veerkrachtige houding aangenomen, zo van: ik laat mij er niet onder krijgen. Ik denk dat hij door zijn achtergrond juist sterker is dan de gemiddelde persoon. Als hij nu niet overal wordt gecanceld en er niet al te veel mensen met vooringenomenheid zeggen dat het een kansloos verhaal is, zou hij zich kunnen revancheren op het Songfestival 2025. Ik zou zeggen: geef hem het voordeel van de twijfel. Hij is uit de bocht gevlogen, geef hem een kans om te laten zien dat het ook anders kan. Als hij kan laten zien dat hij zich wel aan de regels kan houden, waarom niet? Hij hoeft niet meteen helemaal afgeschreven te worden. Hoe hij zich nu voelt? Ik denk dat hij sterk genoeg is om zich te realiseren dat hij aan het begin van zijn leven slechte kaarten heeft gekregen, maar dat hij nu de kans moet grijpen om gave dingen te doen. Dat zal voor hem ook meetellen als een stukje herstel van vertrouwen in de wereld.’

Ronnie Tober - deelnemer Songfestival 1968
‘Tuurlijk kan Joost nog een keer naar het Songfestival! Ik vond zijn act en het liedje erg leuk. Why not? Iedereen verdient een tweede kans. Hij zal zich dan wel moeten bedenken dat wanneer je meedoet aan zoiets als het Songfestival, je wel binnen het gareel moet blijven. In 1968 deed ik mee in The Royal Albert Hall in Londen; toen was het allemaal niet zoals nu. Het ging heel anders. De artiesten worden nu in de watten gelegd. Je wilt in de belangstelling staan en aandacht krijgen; niet alleen voor jezelf, maar vooral voor je liedje en voor je land. Het is net als op de Olympische Spelen: je vertegenwoordigt je land en je moet het zo goed mogelijk doen. In 2025 word ik tachtig en dan moet Joost nog maar een keer meedoen.’

Marga Bult - deelneemster Songfestival 1987
‘Ik weet niet of het Songfestival wel iets voor hem is. Er zijn strikte protocollen en in wezen hou je je daaraan. Ik denk dat hij daar toch wel veel moeite mee heeft gehad, waardoor er allerlei irritaties zijn ontstaan. Hij had in de week vooraf ook al wat gezegd over de EBU, dus ik denk dat ze hem ook al een beetje in de kijker hadden. Er wordt sowieso heel nadrukkelijk op je gelet als je aan het Songfestival meedoet. Ik herinner me dat ook nog heel goed van 1987. In dat jaar kreeg ik trouwens namens de pers en media de populariteitsprijs bij de vrouwen. In de beoordeling bleek dat ze letten op hoe toegankelijk je bent, of je benaderbaar bent et cetera. Ik heb bij Joost het idee dat hij daar wat anders in staat. Van mij mag hij meedoen, want ik vind het een leuke, creatieve, gevoelige jongen, een absoluut talent en het liedje is ontzettend positief. Misschien moet hij als opvolger het lied Euromama maken, haha. Hij moet zichzelf misschien eens afvragen of het Songfestival wel bij hem past. Ik gun die jongen alles en dat dit is gebeurd, is doodzonde. Het is vreselijk polariserend, want mensen zijn voor of tegen hem. Mijn Songfestivalhart huilt om de ontstane situatie.’

Saskia & Serge - deelnemers Songfestival 1971
‘Joost Klein nog een keer naar het Songfestival? Dat is een heel leuke, maar ook lastige vraag. Hij is – net als ieder mens – iemand met een gebruiksaanwijzing. Alleen bij sommige mensen is die wat lastiger te lezen. Wij hebben de indruk dat Joost niet goed genoeg wist dat je je op zo’n groot evenement strikt aan de regels moet houden. Misschien is hij niet goed voorgelicht of trekt hij zich er niets van aan, wij kennen hem niet persoonlijk. Hij komt heel sympathiek over, maar dat heeft niets te maken met zijn gedrag buiten de camera’s. Als hij zich niet aan de regels kan houden, gebeurt volgend jaar weer hetzelfde. Dan heeft het dus geen zin om hem nog een keer te sturen. Bovendien is het maar de vraag of de organisatie hem nog een keer zal aanvaarden. Zij hebben het laatste woord. Het zal er ook van afhangen of hij ergens voor wordt veroordeeld. Als dat niet zo is, zou in wezen de weg vrij moeten zijn. Al blijft zo’n akkefietje natuurlijk altijd aan hem plakken. Dat is hetzelfde als wanneer iemand ergens van wordt verdacht: je naam blijft besmet. Wij denken overigens dat er bij de organisatie meer irritaties zijn geweest richting Joost, dan waar hij nu van wordt beschuldigd. Wellicht is het een optelsom geweest. Zo komt het althans bij ons over. Als je aan het Songfestival meedoet, moet je in het gareel lopen. Wij mochten destijds van onze manager zelfs niet aan de feestjes vooraf meedoen, want dan zouden we onze concentratie verliezen of misschien onze stem kwijtraken. We dronken in die tijd ook geen alcohol. We waren eigenlijk een heel saai stel. Maar ja, we werden wel zesde met een liedje dat we zelf niet zo sterk vonden, dus dat was helemaal niet zo gek. Voor Joost is zijn diskwalificatie overigens commercieel een gigantisch succes. Wij hadden zelfs in eerste instantie het idee dat dit een vooropgezet plan was. Totdat de negatieve beschuldigingen kwamen, want zoiets hoort er natuurlijk niet bij. Maar al met al is het niet negatief geweest voor het liedje.’

Maggie MacNeal - deelneemster Songfestival 1974 & 1980
‘Ik denk dat hij sowieso zelf nooit meer wil terugkeren op het Songfestival. Die jongen is nu hartstikke bekend in heel Europa. Hij scoort als een idioot nu, op Spotify en Instagram. Hij komt momenteel niks tekort. Dit is zeker niet slecht voor zijn carrière geweest, hij wordt er alleen maar beter van. Dus waarom zou hij dat kunstje nog een keer moeten doen? Vroeger was het allemaal veel eenvoudiger, makkelijker en met veel minder stress. Een beetje je repetitietjes doen, even in de make-up, dan de generale en klaar voor het liveoptreden. Het draaide toen nog vooral om het zingen. Het is nu echt een heksenketel, je wordt van hot naar her gesleept. In onze tijd was dat anders en beter. Toen Joost niet meer meedeed, heb ik ook niet meer gekeken. Zwitserland had een leuk liedje, die Fransman zong fantastisch en Israël deed het goed. De rest was echt bagger, niet om aan te horen. Ik denk dat Joost zich nooit meer vertoont op het Songfestival. Hij lijkt me niet het type dat zegt: ik ga eens even revanche nemen. Ik weet ook niet of dat wel verstandig is. Ik denk dat hij zijn buik er helemaal vol van heeft. En geef hem eens ongelijk. Hoe hij zich momenteel zal voelen? Dat is een drieletterwoord dat begint met een k.’