Bart Nijman: 'Door de definitie van 'genocide' aan te passen, past Israël nu in het vakje van volkerenmoordenaar'

Jawel hoor. Na insinuaties (zonder onderliggend onderzoek) door de VN en absurde aanhoudingsbevelen (zonder onderliggend onderzoek) door het Internationaal Strafhof, weet nu ook Amnesty International zeker dat Israël genocide pleegt in Gaza. Ook zonder onderliggend onderzoek, domweg door de definitie van genocide zodanig aan te passen dat Israël in het vakje van volkerenmoordenaar past.

De vraag of Israël genocide pleegt, is als de vraag of zwarte piet racisme is: als je het extreem activistische clubjes vraagt, zeggen die ‘jazeker’ – ook al is het meer een gevoel dan iets bewijsbaars. Media versterken dat geluid vervolgens tot mensen het uiteindelijk gaan geloven. Ieder weerwoord verzuipt in de marge, want aantijgingen klikken altijd harder dan de waarheid.

Zoals Jerry Afriyie zijn huidskleur in de strijd gooit om zijn persoonlijke grieven kracht bij te zetten en zich te verweren tegen kritiek op zijn activisme (kritiek op een zwarte is immers racisme), zo misbruikt Amnesty International zijn status als ‘mensenrechtenorganisatie’ om de schijn van moreel gewicht en inhoudelijke zorgvuldigheid te wekken. Hun maatschappelijke positie en het gemak waarmee media persberichten overtikken, doet de rest. ‘O, een rapport van 295 pagina’s? Beetje veel leeswerk, maar het zal wel goed onderbouwd zijn!’

Aldus moet je tot pagina 101 lezen dat Amnesty de definitie van genocide heeft aangepast om hun eigen conclusie te kunnen bereiken. Ze schrijven zelf – hondsbrutaal, want ze komen er toch wel mee weg – dat officiële jurisprudentie uit eerdere genocidezaken kan leiden tot ‘extreem nauwe interpretaties’. Daarom heeft Antisemitism International eenzijdig besloten dat dergelijke zorgvuldigheid ‘effectief een bevinding van genocide in de context van een gewapend conflict zou uitsluiten’.

Om vervolgens dus van zichzelf te mogen concluderen dat Israël inderdaad genocide pleegt in Gaza. Ronkend perskwootje erbij dat de militaire acties van Israël ‘zijn gepleegd in een al bestaande context van onteigening, apartheid en onwettige militaire bezetting, kunnen we maar één conclusie trekken: de bedoeling van Israël is de fysieke vernietiging van Palestijnen in Gaza’. En alle media nemen het over. Wat een gotspe.

Er zijn meer dan twee miljoen Palestijnen. In ruim een jaar oorlog kwamen enkele tienduizenden om het leven, in een verhouding van ongeveer 2 op 1 ten opzichte van de Hamasterroristen waar het IDF jacht op maakt. Israël bewaakt daarmee een ongekende strijder-tot-burger-ratio, die in tegenstelling tot de aantijgingen van genocide wél is gedocumenteerd.

Hamas, daarentegen, gebruikt hun burgerbevolking als schild en als wapen. Ieder gedood kind is een propagandakanon. Elke huilende moeder een traangasaanval. Aan gort geschoten scholen en ziekenhuizen waar Hamas raketten vandaan afvuurde of gijzelaars onder vasthield, zijn diplomatieke landmijnen voor Israël.

Waar Amnesty International het nou nooit eens over heeft? De dreigingen voor Israëli’s (en Joden wereldwijd), die óók graag een beetje van hun mensenrechten willen genieten.