Leon Verdonschot: 'Manhoef maakte zijn bijnaam No Mercy tegen Dave Roelvink weer eens waar'

Beste Melvin Manhoef,

Nog geen twee ronden duurde je bokswedstrijd tegen Dave Roelvink. Toen was duidelijk wie de vechtsporter was met dertig jaar ervaring. De man die van zijn 38 kickboksoverwinningen er 27 won op knock-out, de man die in het MMA vechtlegende Mark Hunt ooit in 18 seconden knock-out sloeg. En duidelijk was ook wie de man was die dacht dat de transformatie tot bokser net zo snel zou gaan als die van zijn broer Donny tot moslim. 

Je bijnaam als vechter was No Mercy. De inschatting van Dave Roelvink was waarschijnlijk dat de tijd je milder had gemaakt, of trager, of zwakker. Als hij zijn huiswerk had gedaan, had hij geweten dat in 2022 drie mannen probeerden in te breken in je huis, je ze op heterdaad betrapte, ze achtervolgde, klemreed, vervolgens met je blote vuisten hun autoraam insloeg, en ze alle drie overmeesterde en op hun knieën dwong te wachten op de politie. Eens No Mercy, altijd No Mercy.

Topsporters als jij verdienen het licht van de spotlights, niet het felle licht van de weerkaatsing van alle hagelwitte facings in een zaal. Want die wedstrijd tegen Dave Roelvink was onderdeel van het evenement Boxing Influencers. Het zijn avonden die feilloos helder maken dat élk vooroordeel over influencers voor honderd procent klopt. Het positieve dat er over te zeggen valt, is dat het geijkte argument tegen boksen (kans op hersenschade) er niet geldt. 

Maar er valt vooral veel negatiefs over te zeggen. Niet alleen over de verpletterende leegheid van wat je inmiddels bijna een influencers-ideologie kunt noemen – ene Vonneke Bonneke, die avond ook in de ring, stelde dat ze alleen maar wil vechten tegen ‘een relevant iemand met 100k volgers’, een opmerking die op wonderlijke wijze de term ‘relevant’ irrelevant probeert te maken. Maar vooral omdat het idee achter evenementen als deze inherent fout is. Dat idee is dat je een sport aantrekkelijk maakt voor een groot publiek door die te laten uitoefenen door mensen die de sport niet beheersen, maar wel een achterban hebben. En dat die achterban daardoor die sport blijft volgen, ook als hun idool zijn of haar ‘bucketlistdingetje’ heeft afgevinkt en alweer door is naar de volgende bevlieging. Het misverstand dat ‘aantrekkelijk’ en ‘laagdrempelig’ gelijkstaat aan afdalen naar het laagste gemiddelde. Het is een misverstand dat in de hele samenleving postvat, en nu ook in de sport is doorgesijpeld: de Jake Paulisering van de sport. 

Het past perfect in een klimaat waarin expertise verdacht is en wetenschap ook maar een mening. Dan is topsporter zijn niet het werk van jaren (in jouw geval: decennia) totale toewijding en monomane discipline, maar van een twaalfwekenprogramma. In Roelvinks geval eindigde wat in de pers zijn ‘droom’ heette (ook al zo’n term die er sinds Martin Luther King niet betekenisvoller op is geworden) op de vloer van de ring. Maar ooit bedenkt een idioot natuurlijk Racing Influencers, neemt zo’n Roelvink het op tegen Jos Verstappen en eindigt hij in een brandende auto tegen de vangrails.