Jerry Hormone

'Nederlanders zijn de Flintstones van Europa'

Columnist Jerry Hormone vindt dat het echt geen wedstrijdje sustainable verpissen hoeft te worden, maar dat geen EU-land een lager aandeel hernieuwbare energie heeft dan wij, vindt hij toch wel een beetje sneu.

Jerry Hormone

Iedereen dat staafdiagrammetje gezien? Van het aandeel hernieuwbare energie per EU-land? En dat Nederland met een beschamende 7,4 procent hekkensluiter is? (Ter vergelijking: koploper Zweden scoort 54,6 procent en middenmoter Italië 17,8.)

Kijk, het hoeft van mij echt geen wedstrijdje sustainable verpissen te worden, maar dat we aller-, allerlaatste zijn, da’s toch echt wel een beetje sneu voor een land dat met behulp van Kermit de Kikker-groene windenergie voor een kwart aan de zee onttrokken is. Want dat droogleggen is voor een groot deel klaargespeeld met molens, hè? Of dacht je dat ze die polders met een rietje leeg hebben gezogen?

‘Ja, maar dat waren ouderwetse windmolens, die zijn mooi!’

Beauty is in the eye of the beholder en smaak is zwaar onderhevig aan de tijdgeest. Toen die oude windmolens verrezen, waren ze gloednieuw. Je kan er donder op zeggen dat de conservatieve Hollandersch van weleer het maar spoeglelijke moderniteiten vonden. Misschien verspreidden ze zelfs wel het gerucht dat ze kankerverwekkend waren, of dat ze de builenpest veroorzaakten of weet ik veel welke ziekte men destijds vreesde.

Dat we ondertussen zo’n beetje de Flintstones van Europa zijn, is het resultaat van tien jaar neoliberale visieloosheid aan de macht. De VVD en vrinden die voor penningmeestertje spelen, met een afgekloven potloodje krassen in het Huishoudboekje des Vaderlands, zich kortzichtig blindstaren op de cijfertjes op de pagina van vandaag en nooit eens vooruit bladeren. Liever voor 5 euro een vis kopen, dan een hengel van een tientje. Denken deze week een paar rotcenten uit te kunnen sparen door de olie van de gezinsauto niet bij te vullen en volgende maand stomverbaasd zijn als de motor in mekaar draait en onherstelbaar naar z’n grootje is.

Nederland is die ene buurman zonder zonnepanelen. Had ie zes, zeven jaar geleden een rug of vier, vijf kapotgeslagen, dan had ie nu een dozijn van die zichzelf reeds terugverdiende beauties op z’n dak liggen en net als alle verstandige mensen in de straat nog vrolijk een kleine twintig jaar gratis stroom kunnen trekken.

Want het is niet alleen goed voor het milieu, hè? Op de langere termijn is het óók fijn voor de portemonnee!

Maar misschien had Buurman Nederland domweg de poen niet om te investeren? Lagen de prioriteiten van Buurman Nederland gewoon ergens anders? Vond Buurman Nederland het belangrijker om bijvoorbeeld – ik geef m’n bek ook maar een douw – multinationals als de fossiele reus Shell geen winstbelasting in rekening te brengen? Want wat betreft fiscale voordeeltjes voor megaconcerns lopen we dan weer wél voorop.  

Column
  • iStock