Premium

Overschatte mensen: Julio Iglesias

De onderschatte Vlaamse schrijver Herman Brusselmans beledigt overschatte personen uit de wereldgeschiedenis.

Illustratie Julio Iglesias

Hij werd geboren op 23 september 1943 als zoon van Julio Iglesias sr., de huisgynaecoloog van een zwakzinnigengesticht in Madrid, en Rosario Iglesias-Perez, die sambaballen maakte van pianotoetsen.

Iglesias begon een carrière als reservedoelman bij Real, en als hij al eens bij uitzondering mocht meespelen met het B-elftal kreeg hij zoveel goals om de oren dat men het bij Real op den duur zo beu was dat ze hem degradeerden tot stadionomroeper. Tussen het omroepen van ‘Scheids, penalty!’ en ‘Nummer drie vervangen door nummer twaalf’ zong hij liedjes om het publiek te amuseren, en het publiek was zo geamuseerd dat Iglesias op een keer uit z’n omroephoekje werd gesleurd en een cornervlag in z’n anus kreeg. Dus stopte hij met omroepen, maar met zingen ging hij door.

Het publiek was zo ­geamuseerd dat Iglesias op een keer uit z’n omroephoekje werd gesleurd en een cornervlag in z’n anus kreeg

Hij trouwde met de half-Filipijnse temeier Isabel Preysler, met wie hij een aantal kinderen had, onder wie de braaksel opwekkende zoon Enrique, die later ook steeds in de Top 40 stond, met nummers die nog afgrijselijker waren dan die van z’n ouwe. Iglesias werd in 1970 vierde op het Eurosongfestival, met de song Gwendolyne, over een vrouw die met een kangoeroe in haar kofferbak naar de Spaanse Rivièra rijdt, om daar met Antonio (zoals die kutkangoeroe heette) kunstjes te doen op het strand. Ook al in het begin van de jaren 70 scoorde Iglesias een hit met Un Canto a Galicia, waarin hij in het Galicische dialect zingt over hoe rottig het is om in Galicië op te groeien, en dat je maar beter kunt verhuizen naar Mars, Pluto of de hel.

Ondertussen werd de vader van Iglesias ontvoerd door de ETA, die hem weer vrijliet nadat de bejaarde Julio senior z’n ontvoerders bedreigd had met het zingen van z’n zoons oeuvre.

Die ellendige zoon bleef de hits maar aan elkaar rijgen, onder meer Quiereme Mucho, over een stierenvechter die verliefd wordt op een van de stieren, en het dier een trauma bezorgt door het achterwaarts in de reet te buffelen; Mi Corázon Cantare, over een struisvogelkweker die door een van z’n dieren voorwaarts in de bakkes wordt gebuffeld en Buffelos, over buffelen tout court.

Iglesias scheidde van z’n wijf, waarna hij aan de lopende band onbetekenende grietjes begon lastig te vallen. Eentje bleef aan hem kleven, een Nederlands derderangsmodel genaamd Miranda Rijnsburger, die zo gemakkelijk zwanger raakte dat ze van Iglesias vijf kinderen baarde. Omdat Spaans-Nederlands de verschrikkelijkste combinatie is tussen pipo’s van verschillende rassen, was het ene kind nog lelijker dan het andere.

Iglesias is inmiddels een jaar of 75 en is begonnen aan een tien jaar durende afscheidstournee door Europa, Zuid-Amerika en de Peloponnesos. Daarna is hij van zins om aan een nieuwe tournee te beginnen. Sterf, Iglesias, stérf! 

Premium
Je hebt zojuist een premium artikel gelezen.

Online onbeperkt lezen en Nieuwe Revu thuisbezorgd?

Abonneer nu en profiteer!

Probeer direct
Showbizz
  • Steve Nestorovski