Berry Stokvis

Deze keer: fotograaf Berry Stokvis over kabouters op de Veluwe en een filmrolletje vol piemels.

Beste foto

‘In 1974 was er een vreselijke hongersnood in de Sahel. Ik was met een journalist afgereisd naar Niger om te kijken of er inmiddels iets werd gedaan aan de situatie daar. We vlogen mee met een Frans vrachtvliegtuig dat twintig ton rijst ging droppen. Dat was de enige manier om die dorpjes te bereiken, want wegen waren er niet. Bij elke groep hutjes ging een zak rijst naar beneden. Het was een volkomen zinloze operatie. In een vluchtelingenkamp heb ik een foto gemaakt van een moeder en haar kindjes. Ze lagen in het zand, onder een doek op een paar stokjes tegen de zon. Een gesluierde vrouw, met haar kindje, een lege houten kom naast hun, op de achtergrond ligt nog een baby’tje. Ik zag hun hopeloze blik en voelde de verschrikkelijke schaamte dat ik ’s avonds terug in het hotel zou zijn, waar je biefstuk kon eten. Ik heb enorme gewetenswroeging gehad om die foto te maken.’

Grootste blunder

‘We hadden een Tour de France-prijsvraag bedacht. Lezers konden een dure fiets winnen van Raleigh, de sponsor van de gelijknamige ploeg. Het idee was dat ik de fiets en de ploeg samen zou fotograferen, dus ik stapte in de auto en reed naar de Cote d’Azur waar ze hun trainingskamp hadden. De volgende ochtend staan de renners, mannen als Joop Zoetemelk, Jan Raas en Gerrie Knetemann, klaar op de afgesproken locatie. Ik haalde mijn fiets uit de auto en schrok me rot. Geen voorwiel. Die had ik thuis laten staan, in Amsterdam. Uiteindelijk werd de fietsenmaker op zondagochtend uit zijn bed gebeld, die had nog wel een voorwiel staan. Afijn, uiteindelijk was het allemaal gelukt. Het filmpje moest ik meteen naar de redactie sturen, want er was grote haast bij. Toen ik een paar dagen later de redactie opliep, keek iedereen me zo raar aan. Ze hadden mijn foto’s gezien. Wat bleek? Terwijl ik bij de fietsenmaker zat, hadden de renners mijn camera gepakt en elkaars lul gefotografeerd.’

Die ene collega

‘Van al mijn bijzondere collega’s maakte Arnold-Jan Scheer op mij de meeste indruk. We zijn nog altijd bevriend. Onze eerste grote reportage was een expeditie naar de Veluwe, waar volgens een mevrouw kabouters leefden. Haar man, een nuchtere professor, beaamde het allemaal. Samen trokken we door de Veluwe, op zoek naar die schuwe schepsels. Arnold-Jan heeft daar twee fantastische verhalen over gemaakt, ik vind hem een geweldige schrijver.’ 

CV

Berry Stokvis (75)

Revu

Na zijn studie fotografie aan de Kunstnijverheidsschool begint Berry in 1969 als fotograaf bij Revu.

Zondag

Berry gaat in 1990 weg. Pieter Storms (ook ex-Revu) begint de Krant op Zondag en vraagt Berry in de hoofdredactie.

Archief

Berry begint in 2003 met het digitaliseren van zijn archief. De monsterklus kost hem drie jaar.