Wie denkt Boudewijn de Groot wel dat hij is?

De reden? Stress, zenuwen en slapeloze nachten.

Boudewijn de Groot kondigt plots aan te zullen stoppen met optreden. Die zagen we even niet aankomen.

Maar de vele fans en liefhebbers die zijn lange carrière van meer dan een halve eeuw muziek maken op de voet volgen, wel een beetje. Zo nam De Groot in 2008 al een sabbatical om bij te kunnen komen van het vele touren. Dat hij er wel zo’n beetje klaar mee was, schemerde al lichtjes door. In seizoen 2012/2013 kondigde de man met de fluwelen stembanden zijn laatste grote tournee aan, getiteld Vaarwel, misschien tot ziens. In 2015 volgde er nog iets van een muzikale stuiptrekking, toen zijn nieuwe album Achter Glas zó goed werd ontvangen, dat de Koning van het Kleine Lied zich liet verleiden tot een nieuwe, korte tour. Maar aan tafel bij DWDD vertelde de oude meester dat het optreden hem steeds zwaarder valt naarmate hij ouder wordt en dat hij definitief afscheid neemt van het podium: ‘De stress wordt steeds groter in aanloop naar concerten toe, dat geeft me slapeloze nachten. En heb ik voor het eerst in vijftig jaar last van zenuwen. Dat had ik vroeger nooit.’ De vertolker van melodieuze meesterwerkjes als Het Land van Maas en Waal en Verdronken Vlinder kon dan ook meteen melden dat zijn aanwezigheid bij Matthijs van Nieuwkerk tevens de laatste keer was dat hij zingend en spelend op tv te zien zal zijn.

Ik wil niet meer optreden. Wat mij betreft schrijf ik een liedje en dan is het klaar

Zien we De Groot dan nooit meer live aan het werk?

Jawel, maar dan moet je snel zijn. Vorige week is de laatste tournee van de Vreemde Kostgangers begonnen, een gelegenheidsformatie met Henny Vrienten en George Kooymans.

Wat vindt Boudewijn de Groot van zichzelf ?

‘Ik wil niet meer optreden. Wat mij betreft schrijf ik een liedje en dan is het klaar.’

Wat vinden wij van Boudewijn de Groot?

Als ie maar geen voetballer wordt.

Ik kan me voorstellen dat als je ouder wordt, je het gehad hebt. Maar ik ga zelf meer de weg van Leonard Cohen op, dat is voor mij de richting.

PETER KOELEWIJN generatiegenoot & collega

‘Mijn eerste ontmoeting met hem was in de jaren 60, bij een bespreking met zijn platenproducer Tony Vos. Ik zat net bij Phonogram en ging met Tony mee om het repertoire van Boudewijns nieuwe plaat te bespreken. Ik vond hem meteen een heel aardige gozer en we hebben het altijd goed met elkaar kunnen vinden. De liedjes die hij samen met zijn tekstschrijver Lennaert Nijgh maakte, vond ik van buitengewone klasse. Ik was echt fan. De manier waarop hij gitaar speelt, dat zou ik ook wel willen kunnen. Dat fingerpicking wat hij doet, heb ik nooit echt goed gekund. Nee, we hebben niet veel samengewerkt in die vijftig jaar. Wel heb ik eens een liedje samen met Boudewijn en Nico Haak opgenomen, Tante Julia. Een soort carnavalsnummer nota bene, terwijl Boudewijn helemaal niet zo’n feestnummer was. Het verbaasde me eigenlijk dat hij dat wilde doen, want het is een vrij ingetogen man. Dat hij gaat stoppen met optreden, vind ik opmerkelijk. Ik denk dat Henny Vrienten en George Kooymans zich er ook wel over verbazen. Aan de andere kant begrijp ik het ook wel, ik weet een beetje hoe hij in elkaar zit. Hij heeft het lang genoeg gedaan, dus het is prima zo en we moeten het respecteren.’

Het is geen feestnummer

MARCEL DE GROOT zoon & muzikant

‘Dat mijn vader zal stoppen met optreden, zag ik al een tijdje aankomen. Hij ging het steeds zwaarder vinden, met name de rit naar de theaters toe en de verplichte vroege aanwezigheid. Dat zijn slopende dagen voor hem. Mijn vader heeft in de jaren 60 iets weten te raken, waardoor een hele hoop mensen zich aangesproken voelden door zijn muziek. Daarmee heeft hij samen met artiesten als Rob de Nijs, Johnny Lion en Peter Koelewijn de Nederlandstalige muziek een mooie plek gegeven. Zijn liedjes behelzen niet alleen het lieflijke thema van “met je bloten voeten in het gras en lekker van elkaar houden”, maar raken ook serieuzere onderwerpen die inhoudelijk wat meer diepgang hebben. Ook die liedjes worden cool en tof gevonden. Daarnaast hebben heel veel mensen door middel van zijn liedjes gitaar leren spelen. Wat ik als muzikant van hem heb meegekregen, is de liefde voor de melodie en zijn arbeidsethos. Hij heeft me geleerd dat het schrijven van een liedje en het maken van muziek niet iets is wat in de lucht hangt, maar waar je hard voor moet werken. Hij weet op een gegeven moment: nu is het goed. Daar kijk ik wel met enige jaloezie naar, ik twijfel veel langer. Aan de andere kant vind ik ook dat hij weleens wat te ver kan gaan in het schaven aan een lied. Soms denk ik: man, doe niet zo moeilijk, een lekker melodietje of een woord dat goed in het gehoor ligt, is ook goed. Mijn vader is niet altijd even benaderbaar, zowel voor mij als voor anderen om hem heen. Hij is – net als ik – soms wat in zichzelf gekeerd, dat is weleens lastig. Mooi aan zijn karakter vind ik zijn ongelooflijk brede interesse, niet alleen op muziekgebied, maar ook maatschappelijk. En ik bewonder zijn aanhoudende creativiteit.’

Soms denk ik: man, doe niet zo moeilijk

JAN DOUWE KROESKE dj & presentator

‘Boudewijn de Groot heeft in zijn teksten en muziek een bepaalde mystiek, waardoor ik hem zie als een kind van Jacques Brel. In 1994 nam ik het initiatief voor een tribute-album, waarop artiesten als The Scene, Tröckener Kecks, Bettie Serveert, Daryll-Ann, Rowwen Hèze, dEUS, Hallo Venray, De Dijk en de Nits zijn nummers speelden. De Groot zelf vond het een geweldig idee en hij was zo blij met het resultaat dat hij meteen van alle bands die meededen een album heeft aangeschaft. Op mijn beurt was ik natuurlijk ook apetrots op het resultaat en ik vond het geweldig om op professioneel vlak wat van hem te leren. ’ 

Hij is een kind van Jacques Brel