Bram de Graaf

Deze keer: journalist Bram de Graaf over zijn gemiste kans met Katja Schuurman en hoe hij André Rieu boos kreeg.

Beste verhaal

‘Nog ver voor tv-programma’s als Oh Oh Cherso of zelfs ’t Is Hier Fantasties met Ursul de Geer zijn fotograaf Gerard Wessel en ik in 1994 naar hét Griekse party-eiland Ios gegaan om daar een week op te trekken met een groep jongens van 18,19 jaar uit de Zuid-Hollandse dorpen Lekkerkerk en Schoonhoven. Ze vonden het geweldig en stoer dat ze werden gevolgd door Revu, dus die liepen helemaal leeg. Ze vertelden alles over hun drank- en drugsgebruik en hadden de grootste verhalen over welk meisje ze de vorige avond hadden gepakt. Alhoewel, elke ochtend als ze hun condooms zaten te tellen, viel het me telkens op dat het evenveel condooms waren als de dag ervoor. Die reportage was op dat moment echt toonzettend, zulk soort verhalen kwam je nog niet tegen in andere bladen. Mensen op straat hadden het erover, iedereen sprak er schande van hoe die jongeren zich hadden misdragen op hun vakantie, maar iedereen had het gelezen.’

Grootste blunder

‘De TROS had ons uitgenodigd om samen met André Rieu naar Toscane te gaan. Ze hadden een prachtig dorpje afgehuurd, waar hij twee concerten ging geven. Er was mij iets opgevallen: Rieu was enorm populair in Japan, Oostenrijk en Duitsland, en nu zat hij in Italië. Daar zou mijn vervelende Revu-vraag over gaan. Maar in plaats van die te bewaren tot het laatst, gooide ik ’m er al na drie vragen in: “U heeft veel succes in Japan, Oostenrijk, Duitsland. Dat zijn wel allemaal landen die fout waren in de oorlog.” Hij antwoordde: “Vind je dit een leuk grapje? Ja? Nou, ik niet. Laten we maar stoppen.” Dat deden we uiteindelijk niet, maar ik heb nog nooit iemand meegemaakt die zo boos was.’

Dief van zijn eigen lul

‘Wij hadden bij Revu de traditie dat bekende Nederlanders voor het kerstnummer een terugblik op hun afgelopen jaar schreven. Redacteuren hielpen meestal met het schrijfproces, en zo gebeurde het dat ik in 1996 fungeerde als de ghostwriter van Katja Schuurman. Het klikte tussen ons, dus als er weer een verhaal over Katja moest komen, deed ik dat meestal. Op een gegeven moment ging het verhaal dat er meer tussen ons was dan vriendschap. Toen collega Robert Vuijsje haar een keer interviewde, vroeg hij haar: “Hoe zat dat nou, tussen jou en Bram?” Volgens Vuijsje zei Katja toen: “Ja zo gek, ik vond hem hartstikke leuk, maar hij heeft nooit iets bij me geprobeerd.” Sindsdien werd ik een dief van mijn eigen lul genoemd.’

CV

Bram de Graaf (52)

Voor

Bram studeert in 1991 af in geschiedenis en na een jaar in Argentinië te hebben gewoond en gewerkt, schrijft hij een sollicitatiebrief naar Revu.

Tijdens

Bram werkt van 1992 tot 2005 voor Revu en schrijft talloze interviews en reportages. Vanwege zijn jaarlijkse strandtententest krijgt hij op de redactie al snel de bijnaam Bruine Bram.

Na

Bram verhuist daarna naar Margriet, waar hij negen jaar voor werkt. Voor het Omroep MAX-pro-gramma In de voetsporen van D-Day (in april op tv) heeft hij de research gedaan.