Peter Pannekoek

Peter Pannekoek is ertoe veroordeeld om z’n hele leven lang rond te lopen als een klein, nietig, irritant mannetje, in een wereld vol normale, volwassen mensen die elkaar aanstoten en verveeld fluistereren: ‘Kijk, daar heb je het Pannekoekje ook weer, zoek dekking!’ Zet hem een pruikje op, trek hem een jurkje aan en hij kan het boze heksje gaan spelen in een kindermusical, waarin de andere personages vertolkt worden door kleuters met progeria, zodat Pannekoek niet per se zal opvallen.

Hij werd geboren in Hilversum op 30 juni 1986, als zoon van Jop Pannekoek, iemand die wel enige waarde had, en tenminste nu en dan Het Simplisties Verbond mocht regisseren. Z’n moeder is Kathleen Warners, hoofd amusement bij BNNVARA. In die omgeving viert het nepotisme natuurlijk hoogtij. Zelfs als je als zoon of dochter van hotemetoten in dat milieu half debiel bent, kun je het gaan maken. Nou ja, maken. Ondanks de gouden lepel in z’n muizensmoel heeft Peter Pannekoek het helemaal niet gemaakt. Wat heeft hij uitgevreten? Niks, behalve slechte teksten schrijven, ze op een slechte manier performen en alles en iedereen die iets te maken heeft met comedy een slechte naam bezorgen.

Hij won in Amsterdam het Comedy Concours. In de jaren ervoor werd het gewonnen door een aap met een hoed op, een pipo wiens syndroom van Down nog het minste van z’n psychische problemen was, en een mannelijke lookalike van Adèle Bloemendaal, maar dan met grotere tieten. Pannekoek schreef teksten voor zogenaamd grappige shows als Koefnoen en Dit Was Het Nieuws. Kijkers naar die shows zouden meer lol hebben als een uit de kluiten gewassen paraplubak met de paraplu’s er nog in bij hen anaal wordt ingebracht.

Pannekoek is ook een van de vaste naardeklotenhelpers van Comedy Train, een avondje gein dat bevolkt wordt door komieken wiens kutgrappen worden begeleid met stotteren, onverstaanbaarheid, zenuwgiechels, continu aan een fles bier lurken en zo bang zijn voor het publiek dat driekwart van hen minstens één keer op het podium in de broek heeft gescheten van pure doodsangst.

Pannekoek is een tijdlang ‘weekafsluiter’ geweest bij De Wereld Draait Door. Je kon de week op verschillende afgrijselijke manieren afsluiten (bijvoorbeeld door je op te hangen, je te verzuipen in de Amstel, of een kogel door je kop te jagen), maar geen van deze manieren haalde het qua afgrijselijkheid van luisteren naar de weekafsluiting van Pannekoek in dat van humorloosheid aan elkaar klevende De Wereld Draait Door. Pannekoek is ook steeds van de partij bij The Roast, waarin hij mensen moet afzeiken op een beledigende manier. Niemand van die mensen is ooit een halve seconde beledigd. Ze hebben alleen maar diep medelijden met Pannekoek.