'Het enige wat je met Ruttes vaasje wil, is het naar de dikke kop van Dijkhoff smijten'

Weet u het al?

We moeten naar de stembus. Provinciale Statenverkiezingen, die daarna de Eerste Kamer kiezen. Die kunnen het kabinet naar huis sturen, of in ieder geval voorgoed vleugellam maken als Rutte III daar zijn meerderheid verliest.

Tot zover de saaie theorie, want we kijken naar een potentieel knetterende praktijk. De coalitie peilt op een gigantisch verlies en zelfs Rutte oogt voor zijn doen ontiegelijk flets, zeker met dat ontzettend lullige vaasje in zijn vuistjes. Het enige wat je ermee wil, is het naar de dikke kop van de krampachtig joviale Dijkhoff smijten, als die weer eens op sneakers probeert om politiek letterlijk tot cabaret te reduceren in een klein provinciaal kutzaaltje.

Het wordt een dikke winst voor Team Wereldklimaat, of voor Team Eerst Terug Achter De Dijken. We kunnen in Team 2 kiezen voor Geert Wilders, al jaren een stabiele factor in de cultuurstorm die desondanks nog nooit iets écht voor elkaar heeft gekregen. Of lopen we liever achter de lavendellucht van jeune premier Thierry Baudet aan, wiens romantische overmoed zoet en verleidelijk klinkt – maar die ook zomaar en na het uitroepen van: ‘Hé, wat een mooie bloem’ uit de rijdende wagen kan springen om poëzie te gaan reciteren vanuit de berm.

Dan Team Wereldklimaat. Gaan we voor Jesse Klaver, de vmbo’er die zich met moeite staande houdt tussen de grote mensen (mede omdat hij steeds over zijn eigen sommen struikelt). Bij de pop-uppoliticus is het op vrouwen gemarkete eikeltjespyama-imago iets te ver doorgeschoten, waardoor we hem nu plotseling in alle kranten in zijn schuur zien staan, tussen gereedschap dat zo strak en ordentelijk is ingedeeld dat ik me afvraag of er niet voor de publicitaire gelegenheid een leegstaande fractiekamer als klushok is ingericht. En zelfs als het echt is, kijken we nog steeds naar een wat onbeholpen ogend meisje in een halfduistere schuur.

Rob Jetten dan, een sterk doorontwikkeld stuk narcisme-software dat het – zoals alle D66’ers – enorm goed getroffen heeft met zichzelf, en daarna is gaan geloven dat hij het klimaat in zijn eentje zal redden. Helaas zijn z’n scheppers vergeten om geloofwaardige empathie in hem te coderen, waardoor we enkel een lijzig mannetje zien dat in strak voorgeprogrammeerde handelingen een voetstuk voor zichzelf aan het stapelen is. Alsof je naar een doos LEGO Mindstorm zit te kijken.

Lastig. Maar je moet dus wel iets kiezen. Weet u het al?