Deze BN'ers kregen met de politie te maken. 'Hij wilde gewoon treiteren!'

Bellen achter het stuur, drank en drugs in de auto of gewoon etnische profilering; ook BN’ers worden weleens staande gehouden of mogen zelfs mee naar het bureau. Het lijkt wel alsof bekende mensen ju?ist vaker de klos zijn bij onze vrienden van de politie.

Fotografie ANP

Een typische artiestenovertreding zoals met drank op achter het stuur zitten, dat is Koos Alberts (70) nooit overkomen. Vroeger niet en nu niet. Voordat hij zijn auto-ongeluk kreeg in 1987, dronk hij al niet. En dat doet Alberts nog steeds niet: ‘Ik drink altijd water. Nog nooit van mijn leven heb ik een druppel drank gedronken. Alcohol zegt me niets. In mijn tienerjaren hadden meerdere familieleden een kroeg, onder wie mijn vader. Met de jongens dronk ik dan weleens een pilsje, maar sinds mijn 15de heb ik niet meer gedronken. Nee, roken heb ik ook nooit gedaan. En ik drink geen koffie; liever water of melk.’

Heeft de nog altijd actieve zanger van Ik Verscheurde Je Foto weleens moeten blazen voor een alcoholcontrole? ‘Ja joh, en dat werd nog heel vervelend ook. Ik moest blazen, maar dat lukte niet goed als gevolg van mijn ongeluk. Ik heb nog maar e?e?n stemband, dus de boel is allemaal wat zwakker in die omgeving. Die agent wilde mij gewoon een beetje treiteren. Een nare situatie, maar uiteindelijk kon ik gewoon verder rijden.’

De beste ervaring met de politie had Alberts die ene keer dat agenten iets voor hem deden, iets wat ze helemaal niet hadden hoeven doen. ‘Voor een periode van 4 weken sliep ik in de hotels van Van der Valk. Dan kwam ik ’s nachts om een uur of 3 terug na een optreden en dan bakte Gerrit van der Valk zelf weleens een biefstukje voor me. Eenmaal stond er een Porsche van de politie geparkeerd; die agenten sliepen ook in dat hotel. Wat bleek: ik had mijn muziekband, die ik beslist nodig had voor ieder optreden, in Tilburg laten liggen. Toen zijn die agenten de volgende dag met de Porsche mijn band op gaan halen. Dat zal ik nooit vergeten.’

Zijn laatste verhaal is even hard als cru. Het was enkele weken voor het ongeluk dat hem de rest van zijn leven in een rolstoel zou brengen. ‘Precies in de periode dat Evert van Benthem net een auto-ongeluk had gehad, werd ik aangehouden omdat ik te snel had gereden. De agenten zeiden: “Koos, rij nou niet zo hard. Iedereen weet hoeveel geluk Van Benthem heeft gehad.” Een paar maanden later kreeg ik zelf toch een ongeluk.’

Lees het hele artikel op Blendle.