'Steek er in de hel nog eentje op en fuck off, Annie MG Schmidt!'

Ik zou m’n kind nog liever in slaap lezen met een fragment uit het werk van De Sade dan met een versje van die dikke, lelijke, voor driekwart blinde Annie M.G. Schmidt. Zij is een van de lievelingetjes van het grote Nederlandse publiek over verschillende generaties heen, en je kunt je afvragen waarom, tot je groene pukkels op je primaire geslachtskenmerken krijgt. Of denk je werkelijk dat afgezaagde, ongrappige onzin als Jip en Janneke, Pluk van de Petteflet, Abeltje en Dikkertje Dap enige bijdrage levert tot de culturele opvoeding van een peuter, een kind, een puber, of voor mijn part tante Sonja in een roeiboot?

— Pas op: satire! Elke week fileert de onderschatte Vlaamse schrijver Herman Brusselmans een overschat persoon uit de wereldgeschiedenis. ‘Een stilistische oefening in iemand uitschelden’, zoals hij het zelf noemt. Dat kun je grappig vinden, of niet. Illustratie: Steve Nestorovski. —

Er wordt iedereen altijd maar wijsgemaakt dat Schmidt een woordkunstenaar was, een komisch genie, een feministe pur sang en een leuk wijf. Nou, André Hazes jr. is een grotere woordkunstenaar dan zij, Maxim Hartman met een komkommer in z’n hol is komischer dan zij, Jort Kelder met een voorbinddildo is feministischer dan zij en ex-koningin Beatrix die achter een struik zit te schijten is een leuker wijf dan zij.

Annie M.G. Schmidt werd geboren op 20 mei 1911 als dochter van Sjoerd P.A. Schmidt, een verkoper van vierkante wielen voor trage rolschaatsen, en van Sjaan K.L. Schmidt- Hoedenpuffer, een vrouw die wat bijverdiende door namaaksaxofoons te verkopen aan bejaarden met een hazenlip. Annie groeide op voor galg en rad en gedroeg zich als een jongen: spuwen naar pastoors, over de schutting pissen, met modder gooien naar comapatiënten en masturberen met behulp van een nijptang. Ze was te lui om wat dan ook te worden, had nergens zin in en zat het liefste op een stoel de lamzak uit te hangen. Zoals velen van dat slag begon ze te schrijven. Eerst probeerde ze het met pure porno, maar wegens gebrek aan ervaring kreeg ze maar anderhalve bladzijde gevuld. Toen redeneerde ze: wie kan het geen lor schelen of literatuur goed of slecht is, prettig om te lezen of niet, van de pot gerukt of ongeschikt om er een touw aan vast te knopen? Kinderen! En derhalve begon ze aan haar sukkelachtig oeuvre voor onvolgroeide losers. Toen ze daarmee per ongeluk een zekere naam had verworven, ging ze het alsnog hogerop zoeken, en zette ze zich, niet gehinderd door een gebrek aan diverse kruiken jenever, aan musicals en dat soort onverteerbare shit.

Ze schreef zelf nog de liedjes voor die rotzooi ook, en daaraan hebben we misbaksels te danken als In Een Rijtuigie, Ja Zuster Nee Zuster, Flipperen In De Hooimijt en Geef Mij Je Kontsap Cadeau. Annie M.G. Schmidt werd waarlijk een onaantastbaar monument in het altijd weer achterop hinkende Nederland, en nu nog worden haar boeken herdrukt. Terwijl het enige toffe aan haar het kettingroken was. Steek er in de hel nog eentje op en fuck off, Annie!