‘Van een mooie nederlaag kan ik genieten’

Als alternatief komt de 41­-jarige Evenblij nu met Quiz Met Ballen, een wekelijkse voetbalquiz op NPO 1.

Voordat we het uitgebreid over de quiz gaan hebben, wat denk je: waren we deze zomer Europees kampioen geworden?

‘Onze voetballers? Natuurlijk, die kans was zeer reëel. Neem alleen al Frenkie en Virgil, niet geheel toevallig beiden oud-Willem II’ers, mijn cluppie. Net als De Ligt zijn dat niet alleen hele goede voetballers, ze stralen ook nog eens zoveel plezier uit. Daarom had ik ook zo ontzettend veel zin in dit toernooi. Helemaal in combinatie met Ronald Koeman als bondscoach. Dat had zonder meer iets moois opgeleverd. Dat kon niet anders.’

Maar ja, het ging niet door. Hoe erg is dat?

‘Dat is natuurlijk verschrikkelijk. En niet alleen voor onze internationals, maar ook voor al diegenen die hadden gedacht dat ze deze zomer naar Tokio zouden gaan. De afgelopen maanden heb ik veel van die sporters gesproken en allemaal zeggen ze hetzelfde: als je geen doel hebt om naar toe te werken, is het verdomd lastig om jezelf te motiveren. Daarom vond ik het geweldig dat er nog wel van die virtuele wedstrijden werden georganiseerd, zoals de Ronde van Vlaanderen.’

Daar was niet iedereen even enthousiast over. Oud-renner Gert Jakobs vond dat echt niks. Hij noemde dat surrogaat-fietsen.

‘Klopt, het ís ook niks. Net zoals ik het ook niks vind dat er nu overal in lege stadions wordt gevoetbald. Alsof je naar een trainingspotje zit te kijken. Voetbal speel je voor een publiek. Daarom ga je ook niet in een leeg theater staan. Maar goed, als er niks anders is, is het altijd nog beter dan helemaal niks. Slechte adem is namelijk nog altijd beter dan helemaal geen adem.’

Maar al die afgelastingen, hoe erg was dat voor jou?

‘Dat was wel pittig. Zo viel mijn wekelijkse sport-talkshow met Jack van Gelder bij Ziggo Sport helemaal stil en kon ik niet meer samen met Erik Dijkstra in het theater staan. We hadden nog wel ons radioprogramma, maar ook daarmee konden we natuurlijk niet meer doen wat we aanvankelijk in gedachten hadden.’

En ja, dan ga je maar uit nood wat terugblikken?

‘Ja. Wat best leuk was. Op zoek naar het favoriete sportmoment aller tijden kwamen echt de leukste verhalen naar boven. Zo wist iemand zelfs nog te vertellen in welke pyjama hij naar Ard Schenk keek, op het moment dat die wereldkampioen werd. Dat was echt heel leuk, helemaal omdat we het radiocommentaar van toen lieten horen in plaats van het vaak bekendere tv-commentaar.’

Aan welk moment moet jij dan meteen denken?

‘Poeh! Sowieso aan de etappezege van Robert Gesink in de Vuelta, in 2016. Ik gunde het hem namelijk zo ontzettend. En verder natuurlijk het EK van 1988, toen onze voetballers Europees kampioen werden. Dat was zoiets aparts. Dat was voor mij de bewustwording van een gevoel waar ik later nog vaak tegenaan heb gezeten.’

Van de nederlaag in de WK­finale van 2010 tegen Spanje ben ik echt kapot geweest

Totale euforie?

‘Ja, het Oranjegevoel. In mijn beleving is dat toen ontstaan. Wat ook niet heel gek was. Ik was 10 jaar, maar ik zie iedereen nog met alles wat oranje was naar buiten lopen. Op een gegeven moment zag ik op straat zelfs oranje stofzuigers. Bizar gewoon.’

Maakt zoiets jou ook emotioneel?

‘Toen niet, maar inmiddels wel, hoor. Dat komt omdat ik altijd heel betrokken ben. Neem de nederlaag in de WK-finale van 2010 tegen Spanje. Daar ben ik echt kapot van geweest. Al kan ik ook wel weer genieten van een mooie nederlaag. Natuurlijk, een verlies kan heel pijnlijk zijn, maar tegelijkertijd ook heel prettig om naar te kijken. Want dat is sport, hè? Waar winst en verlies zo dichtbij elkaar liggen. Daarom vond ik het ook zo mooi dat we deze zomer weer een dagelijkse EK-show op Radio 1 konden maken.’

Maar ook dat viel weg. Raak je dan in paniek?

‘Dat niet. Ik ben een rustig persoon. Bovendien weet ik dat er altijd wel weer wat komt. En wat ook fijn was: ik kon nu in alle rust naar de Netflix-documentaire van Michael Jordan kijken. Daar kon ik me zo op verheugen. En geweldig werd het! Wat een cadeau, niet in de laatste plaats omdat ik werd teruggeslingerd naar mijn jeugd. Ik liep jarenlang met een petje van de Chicago Bulls op. En dan zien je hem ineens voorbijkomen. Prachtig.’

Maar goed, dat waren natuurlijk maar tien afleveringen.

‘Ja, voor de rest ga je toch nadenken wat je wel kan doen. Dat resulteerde toen in onder meer Bureau Sport at Home, dat via YouTube werd uitgezonden. Ook leuk om te doen, maar ja, je zit wel thuis. Daarom was ik blij dat ik net voor dat hele coronagedoe nog met mijn zoontje Siem en dochter Bobbie naar een wedstrijd van Barcelona ben geweest.’

Was dat een droom die uitkwam?

‘Voor mij wel. Natuurlijk, ik was zelf al een paar keer bij Barcelona geweest, maar dat is anders. Ik vond het alleen wel jammer dat Siem geen shirtje van Frenkie wilde. Hij wilde liever een trainingspak. Maar dat is typisch mijn zoontje, die gaat zijn eigen weg. Zo vergeet ik nooit meer die keer dat hij zei dat hij met me moest praten. Hij was namelijk niet meer voor Willem II, maar voor Ajax. Je begrijpt: dat vond ik best pittig. Aan de andere kant: ik vond het ook wel weer goed van hem dat hij tegen zijn vader in durfde te gaan. Ik heb het inmiddels dan ook geaccepteerd.’

En wanneer dacht je: weet je wat, laten we een voetbalquiz over EK’s en WK’s maken?

‘Dat kwam uit de koker van Joep van Deudekom en Rob Urgert die eerder samen met Niels van der Laan en Jeroen Woe onder meer De Kwis maakten met Paul de Leeuw. Die belden me. Of ik dat misschien zag zitten? Daarover hoefde ik niet lang na te denken. Natuurlijk zag ik dat. Dit was namelijk het beste alternatief voor een voetballoze zomer. Verder zei ik meteen ja omdat we op één lijn zitten, wat humor betreft.’

Je hoopt dat de kijker het geestig gaat vinden. Vandaar ook de keuze voor cabaretiers als Erik van Muiswinkel, Viggo Waas, Peter Heerschop, Leo Alkemade en Rayen Panday?

‘Ja, in combinatie met oud-spelers als Ronald de Boer, Pierre van Hooijdonk, Arthur Numan, Ron Vlaar, Andy van der Meyde en Anouk Hoogendijk levert dat hopelijk hele leuke tv op. Want dat wil ik wel even benadrukken: het is geen quiz voor alleen feitenfetisjisten. Je ziet dus geen vragen als: wie was linksback tegen Ierland op het EK 1988? Bij ons draait het meer om rare interviews, gebeurtenissen, rare namen en alles eromheen.’

En je eigen sportkennis, hoe zit het daarmee?

‘Van alle vragen die worden gesteld, denk ik dat ik zo’n 80 procent weet. Ja, dat is vrij veel. Er is weleens een studie naar gedaan. Dat je rond je zestiende het meeste opslaat. Daarom was het ook zo goed dat ik destijds heel fanatiek die Panini-plaatjes spaarde. Daardoor weet ik nu nog precies wie er in de jaren 90 bij RKC Waalwijk op het middenveld speelden.’

En op die manier vond je ook je held: Willem II-speler John Feskens.

‘Maar dat was puur toeval. Feskens, die al een eeuwigheid onder contract stond bij Willem II, de club waar mijn stoere neef fan van was en ik dus ook, stond namelijk op het eerste Panini-plaatje dat ik in mijn handen kreeg. En wat ook meespeelde: hij had zo’n fascinerend gezicht. Een mond als een centenbak. Daarom werd hij ook d’n Beitel genoemd. Niet omdat hij zo’n harde voetballer was, maar omdat hij eruitzag als een beitel.’

Feskens weleens ontmoet?

‘Ja, heel vaak. Zo herinner ik me nog goed dat ik te gast was bij De Kwis, dat programma dus van Paul de Leeuw. Omdat ik een fout antwoord had gegeven, moest ik de verhoorcaravan in waar ik werd geconfronteerd met iets uit mijn verleden: vier ADO-supporters. Ze wilden weten waarom ik, als geboren Hagenees, in vredesnaam voor Willem II was. Vervolgens kon ik alleen maar weg als ik een foto van Feskens doormidden zou scheuren.’

En dat heb je gedaan?

‘Ja, met pijn in het hart natuurlijk. Maar goed, ik was er tenminste uit. Totdat ik drie vragen later wéér een fout maakte en ik dus opnieuw naar die verhoorcaravan moest. Wat bleek? Zat Feskens daar, met in zijn hand zijn boek waarvoor ik ooit het voorwoord had geschreven. “Dat hebben we dus niet meer nodig,” zei hij. En hij scheurde voor mijn ogen zo dat voorwoord eruit. Dat is toch grandioos? Op dat moment schrok ik wel even, maar uiteindelijk hebben we er samen hard om kunnen lachen.’

Jij hebt sowieso een hele goede relatie met de sporters. Het wederzijdse respect spat er vanaf. Hoe komt dat?

‘Wat wel gek is, hè. Ik heb namelijk een atypisch sportlichaam. Maar ik denk dat het komt omdat ze weten dat ze bij ons nooit genaaid worden. We zijn wel kritisch en we pakken ze ook wel aan als dat nodig is, maar we proberen altijd wel een temperatuur te creëren dat ze het prettig en senang vinden. Verder zit er bij ons altijd wel humor in. Er moet wat gebeuren, iets geks. En dat wordt ook wel gewaardeerd. Zeker door deze generatie.’

Inmiddels heb je samen met Erik Dijkstra honderden items gemaakt. Wat was de mooiste?

‘Geen idee. Maar hilarisch was die keer dat we in Brazilië het item ‘op zoek naar Romário’ wilden maken. Dat hadden we zo bedacht, omdat we wisten dat we hem natuurlijk nooit zouden vinden. Wat ook niet uitmaakte. Je kan ook een mooi item maken zónder dat je iemand vindt. Maar wat gebeurt er? We stappen bij het strand van Rio de Janeiro de bus uit en de eerste die we tegenkomen is... Romário! Dat geloof je toch niet? En ja, toen wisten we natuurlijk niet wat we moesten zeggen. En zijn we maar met hem op de foto gegaan.’

Later kwam je ’m opnieuw tegen, in Eindhoven.

‘Ja, vorig jaar, tijdens carnaval. Dat had Energie Direct geregeld. Wij konden daar toen namens De Wereld Draait Door heen. Maar wat moet je dan doen, hè? Je kan niet veel in zo’n korte tijd. Dus wat hadden we bedacht? We vragen hem of we dat doelpunt tegen Steaua Boekarest, die magistrale goal van hem waarbij hij drie spelers passeerde én fopte, konden naspelen. Ook toen wisten we: 100 procent zeker dat hij dat niet ging doen. Voor de zekerheid hadden we nog wel een keeper geregeld. Voor het geval dat.‘

En?

‘Romário wilde inderdaad niet, hijj was een beetje moe. Oh, zeiden we. En vervolgens keken Erik en ik naar rechts en zeiden we: “Helaas Theo, hij heeft er geen zin in.” Vervolgens zwenkte de camera naar rechts en zag je Theo Maassen in keeperstenue en met handschoenen aan heel droog zeggen: “Oh, dan ga ik maar weer naar huis.” Lachen natuurlijk. Natuurlijk, als hij ja had gezegd, hadden we ook een fantastisch item gehad, maar dat was het nu ook. Omdat we zeker wisten dat Romário nee ging zeggen, konden we daar namelijk op anticiperen. En maak je er toch iets geks van. Die manier van televisie vinden wij gewoon heel erg leuk.’

Met wie zou je dolgraag nog een item willen maken?

‘Diego Maradona, zonder meer. Dat zou dan ook meteen het einde van Bureau Sport betekenen. Dat hebben we al tegen elkaar gezegd. Maradona is de top van de Olympus. Hoger kan niet. Helaas is dat nog nooit gelukt. Ja, we waren er een paar keer dichtbij, maar elke keer ging het mis.’

Je maakt ook uitstapjes buiten de sport, onder meer met Evenblij Maakt Vrienden. Hoe anders is dat?

‘Niet heel anders. Omdat elk mens verschillend is. En wat ook meespeelt: ik weet hoe het is om niet-sporters te moeten interviewen. Zo ben ik eigenlijk ook begonnen, met lange items over cabaretiers. Dan ging ik naar Youp van ’t Hek, Jan-Jaap van der Wal, Freek de Jonge en André van Duin. Later ben ik dat breder gaan trekken, met onder anderen André Rieu, Anouk en Marco Borsato. En recent dus met Frans Bauer, André Hazes en Ilja Leonard Pfeijffer.’

En je was ooit bij je andere grote held, Sting.

‘Ik ben zelden nerveus voor een interview, maar toen had ik wel zoiets van: wow. Want Sting is niet alleen mijn held, hij is in alles zo anders dan ik. Zo is hij de hele dag bezig met yoga en met spirituele zaken, zoals tantra-seks.’

Hoe kreeg je ’m voor de camera?

‘Dat was eigenlijk puur geluk. Ik had zijn management al jarenlang mailtjes gestuurd, met het verzoek om hem te interviewen. Maar dat kwam er nooit van. Totdat hij op een gegeven moment optrad in de Ziggo Dome. Waarbij de deal was dat hij in Nederland ook een interview moest geven. Omdat Ziggo wist dat ik een enorme fan was, lieten ze mij dat interview doen.’

Hoe was dat? Je hoort vaak dat een held in het echt nogal tegenvalt.

‘Nou, Sting niet, hoor. Want toen hij in augustus weer in Nederland optrad, ditmaal op Paleis Soestdijk, dacht ik: ik vraag gewoon weer een interview aan. Wat denk je? Het was meteen geregeld. Sting vond me wel een goede vent, zo kreeg ik te horen. En dat bleek ook wel. Want toen ik aan kwam lopen, zei hij meteen: “Hey Frank, always nice to speak with you.” Dat was natuurlijk goed geacteerd, want of hij dat echt wist, haha... Maar goed, ik genoot er wel van. Want vergis je niet: we hebben het hier wel over een van de grootste popsterren die er ooit is geweest.’

Wat maakt Sting dan zo’n grootheid voor je?

‘Dat komt door The Police, waar ik van kinds af aan al een enorme fan van ben. Die muziek, dat was gewoon krankzinnig goed. Ik verzamelde dan ook alles van ze. Zo heb ik inmiddels zelfs de Guatemalteekse persing van De Do Do Do, De Da Da Da. Verder is Sting natuurlijk een interessant persoon, omdat hij zich al jaren zo ontzettend druk maakt over wat er in de wereld gebeurt. Zo zet hij zich bijvoorbeeld al jaren in voor het behoud van de regenwouden.’

Naast Ziggo maak je ook programma’s voor BNN. Nooit gedacht: zat ik maar bij Op1?

‘Nee, geen moment.’

De Oranje­ploeg is heel eensgezind. Dat zag je wel bij de boycot van Veronica Inside

Ben je wel gevraagd?

‘Ook niet. Maar dat komt ook omdat ik nooit de ambitie heb uitgesproken om dat te doen. Ik had het wel heel interessant gevonden als ze mij en Erik samen hadden benaderd. Alleen weet ik dan niet of ik het had gedaan. Met die wisselende presentatoren kun je haast niks opbouwen. En ik moet het wel hebben van mijn benadering.’

Hoe vind je dat Erik het doet?

‘Goed, al begon hij wel wat ongemakkelijk. Wat ook niet zo raar is. Het is echt niet makkelijk om met een nieuw iemand een duo te vormen. Dat vind ik wel jammer. Daardoor krijgt Erik namelijk minder de kans om te laten zien wat hij eigenlijk kan. Op de radio en in het theater is hij bijvoorbeeld veel vrijer. En dan vind ik hem op z’n best. Maar dat neemt niet weg dat ik heel trots op hem ben dat hij daar zit. Want behalve collega’s zijn we ondertussen ook hele goede vrienden geworden.’

En met wie je dus volgende zomer hopelijk wel een EK-show gaat doen. Om op de eerste vraag terug te komen: worden we dan kampioen?

‘Natuurlijk. Vergeet niet dat Depay er dan ook weer bij is. Dat is natuurlijk een groot voordeel. Dat maakt ons nóg sterker. Wat ik alleen niet weet: wat is het niveau van de tegenstanders? En voor de rest moet alles gewoon meezitten. Ik heb er in ieder geval veel vertrouwen in. Dat komt ook omdat de ploeg heel eensgezind is. Dat zag je wel bij de boycot van Veronica Inside. Je kan daar alles van vinden, maar het feit dat zij zich zo verenigen en uitspreken, dat zegt wel iets over het teamgevoel. Er was niemand die zei: laten we dat niet doen. Ze deden het echt met z’n allen. Dat gaf me een heel goed gevoel.’

Dus nog even geduld hebben en dan komt die mooie sportzomer alsnog.

‘Ja, dat hoop ik echt. Want het zou toch wat zijn als komend jaar opnieuw het EK en de Olympische Spelen worden gecanceld. Dat moet gewoon doorgaan. En dan natuurlijk met publiek. Je moet er toch niet aan denken dat ook die wedstrijden in een leeg stadion worden gespeeld. Maar goed, vooralsnog kunnen we niks anders doen dan afwachten. Dan prijs ik mezelf dus gelukkig met het presenteren van Quiz Met Ballen.’ 

NIEUWE REVU ONTMOET FRANK EVENBLIJ

Waar? In Broek in Waterland, het dorpje nabij Volendam waar Evenblij alweer een paar jaar woont. Wanneer? In de warming-up van de eerste aflevering van zijn nieuwe voetbalquiz. Verder nog wat? In Broek in Waterland wonen nog geen drieduizend mensen, maar de kans dat je hier een BN’er tegen het lijf loopt is bijkans groter dan in Amsterdam. Zo heeft niet alleen Evenblij er een huis, maar ook presentator Rob Kamphues, schrijver Tommy Wieringa en oud-voetballer Keje Molenaar. En omdat de dochter van de voormalige Ajacied een relatie heeft met Matthijs de Ligt moet je ook niet gek opkijken als je hier ineens de speler van Juventus tegenkomt.