'Sinds kort heb ik een bedenkelijke interesse voor Disneyland Deaths'

Ik hou er enkele bedenkelijke interesses op na. Vanaf jongs af aan al. Bij een schoolvriendje thuis stiekem Faces of Death kijken. Een videoband met ‘echte’ dodelijke ongevallen en andere gruwelijkheden. Dat ze in een Verweggistaans restaurant de hersens uit het apenkoppie van een levende makaak lepelen. Overduidelijk dat het hoofd van rubber was en de hersens bloemkool en ketchup waren. Maar je werd er wel goed misselijk van.

De meeste mensen zappen naar Shownieuws als ze effe geen zin hebben om na te denken. Ik laat de inhoud van m’n kop op z’n dooie gemakkie verweken door op Youtube sensationalistische documentaires over seriemoordenaars te kijken. John Wayne Gacy, Jeffrey Dahmer, Ed Gein. Dat soort gasten. Genotzuchtig huiveren van de meest walgelijke moorden. En dan komt er af en toe een forensisch psycholoog in beeld en die zegt dan dat dit de daden van een ‘zeer, zeer ziek persoon, wacht, nee, een monster!’ zijn. Ik heftig knikken met een mond vol paprikachips en hop, door naar de volgende slachting.

Sinds kort heb ik een bedenkelijke interesse voor de zogeheten ‘Disneyland Deaths’. Want wat is er wranger dan een dodelijk ongeluk in ‘The Happiest Place on Earth’? Zoals een bezoeker die uit een karretje van Space Mountain sodemietert. Een joch dat denkt zwemmend de Rivers of America over te kunnen steken. Een treintje van Big Thunder Mountain Railroad dat ontspoort met als gevolg tien gewonden en een dooie.

Het gruwelijkste geval is dat van Deborah Gail Stone, een 18-jarige Disneyland-medewerker. Ze werkte in de attractie America Sings, een theater met zingende poppen op een roterend podium. 8 juli 1974 wordt Deborah achter de schermen tussen een vaste muur en de draaiende muur van het podium doodgedrukt. Bezoekers denken dat het geschreeuw bij de show hoort.

Op het internet valt niet veel te vinden over Stone. Er is een Facebookpagina, ‘In Memory of Deborah Gail Stone’. Er staan wat schoolfoto’s van Stone op en posts als ‘Still have you on my mind Debbi, always thinking about you.’ 569 mensen liken de pagina. Wie zijn die mensen? Familie, vrienden en kennissen van de ons 43 jaar geleden ontvallene?

‘Rest in peace little angel,’ schrijft Naro Beltran onder een van Stones foto’s. Naro is een Mexicaan van halverwege de 20. Die kan Deborah onmogelijk hebben gekend. En zo zijn er meer. Ophelia Lightblood, een Canadese wicca van achter in de 30 reageert met een sad smiley. ‘RIP,’ tikt 40’er Henry Rodrigues Jr. uit Honolulu.

Ik lees geen enkele reactie waaruit ik kan opmaken dat iemand ‘Debbi’ daadwerkelijk heeft gekend. En dan zie ik bij de info van de Facebookpagina ook nog eens staan: ‘The people running this page have no relation to the Stone family.’

Wat willen deze mensen? Hebben ze geen eigen doden om te bewenen? Of gruwelen ze net zo graag als ik en verhullen ze de bedenkelijkheid van hun interesse met potsierlijk treuren om iemand die ze enkel van wat foto’s en een horrorverhaal kennen? In dat geval: rest in peace, Deborah Gail Stone.