Nieuwe Revu portretteert de leiders van een nieuwe generatie. Zij helpen Nederland vooruit door de juiste vragen te stellen of door zelf de antwoorden te geven. Deze week: Fairphone-oprichter Bas van Abel (39).
Fotografie Mike Roelofs
Wat is je beste beslissing van de laatste twaalf maanden?
Het is vooral een inzicht dat ik heb verkregen. Anderhalf jaar geleden ben ik omgevallen. Zware burn-out, ik was er helemaal aan. Als jongen van de kunstacademie, zonder enige zakelijke achtergrond, had ik ineens vijftig man personeel in dienst en moest ik beslissingen nemen waar enorme sommen geld mee gemoeid waren. En dat ging niet meer. Ik lag elke nacht te trillen in mijn bedje. Toen heb ik noodgedwongen een paar maanden de stekker uit mezelf getrokken. En van de ene op de andere dag viel het kwartje.
En dat kwartje was?
Ik besloot om Fairphone niet langer te zien als een onderneming maar als een kunstproject. In plaats van me blind te staren op alle mogelijke risicos en doemscenarios ben ik er van een afstandje naar gaan kijken, zoals een kunstenaar naar zijn experiment. En experimenten kunnen niet mislukken. Zelfs als niet alles zou lukken, is dat blijkbaar onderdeel van het kunstexperiment. Meer niet. Door dat besef viel er een enorme last van mijn schouders. Ik was begonnen als naïeve hippie met een businessplan en het idee om het systeem eventjes van binnenuit te gaan veranderen. Totdat ik er langzaam maar zeker aan onderdoor begon te gaan. Dus ik ben heel dankbaar voor dat inzicht. Het systeem was niet langer de windmolen waar ik als Don Quichotte tegen aan het vechten was. Ik zie het weer als een speelveld, waar alles mogelijk is.