Jörgen Raymann: 'Nederland is geen racistisch land'

Hij had het allemaal: een primetime tv-programma, uitverkochte zalen met zijn theatershows en bakken vol geld. En toen leek het opeens afgelopen met de carrie?re van Jo?rgen Raymann (50). In zijn boek Raymann Zoekt Raad beschrijft hij de persoonlijke lessen van zijn val en wederopstanding. ‘Principes zijn geweldig, maar ik ken heel weinig mensen die er van kunnen leven.’

Fotografie Corné van der Stelt

Is Nederland in jouw ervaring een racistisch land?

‘Ik ben zelf nog nooit geweigerd voor een job; het heeft ook met je attitude te maken. Kijk eens hoeveel succesvolle allochtonen er in Nederland zijn, dan kan ik Nederland echt niet racistisch noemen. Natuurlijk is er een verharding in de samenleving, maar die gaat alle kanten uit, tot en met het “Zou je haar doen?” op GeenStijl.

Ik wil het wel degelijk bestaande racisme niet uitvlakken en ik vind dat dat moet veranderen, maar ik geloof bij veranderingen in het veranderen van het systeem van binnenuit. Bijvoorbeeld door te netwerken. Voor Hollandse jongens begint hun netwerk al op hun school, of op hun hockeyclub. Als Amir en Jan-Willem solliciteren bij Unilever, heeft Jan-Willem al gebeld met zijn oom bij de hockeyclub om te vragen wie hij voor zich krijgt en waar die gevoelig voor is. Jan-Willem staat bij binnenkomst dus al voor. Diversiteit begint ermee dat je ook je ei?gen kringetje opengooit voor anderen. Richt je eens op je eigen kracht.

Ik spreek weleens zwarte jongeren die steeds over de slavernij beginnen. Want daar hebben blanken toch maar mooi de vruchten van geplukt. Dan zeg ik: dat is waar. Maar jij ook. Jouw voorouders hebben al die gruwelijkheden overleefd. Je komt uit een sterk geslacht van survivors, concentreer je da?a?r eens op. En kijk eens naar succesvolle Surinamers in de bankenwereld of in de wetenschap, en niet alleen naar het cabaret of voetbal. Op dat veld is uiteindelijk maar plek voor 22 man. Er zijn zoveel meer rolmodellen.’

Je schrijf ze?lf dat je bent aangenomen omdat je zwart bent en daar subsidiepotjes voor bestaan. Zeiden anderen dat ook in je gezicht?

‘Ik kreeg die vraag weleens: je bent toch de excuusneger van de NPO? Dan zei ik: ja, e?n? Ik zag het als een kans, en die heb ik gegrepen door te laten zien wat ik in huis had.’

Lees het hele interview met Jo?rgen Raymann op Blendle.