Jerry Hormone

‘Wat betreft vluchtelingenbeleid is de EU net een fiets zonder zadel, zo pijnlijk’

Columnist Jerry Hormone is een naïeve idealist die gelooft in samenwerking.

Jerry Hormone

Je suis pro-Europese Unie, maar dat wil niet zeggen dat ik sta te juichen bij Brusselse bureaucreatie, baantjesjagerij of bemoeienissen met pietluttigheden die prima op nationaal niveau kunnen worden opgelost. Ook vind ik niet dat ieder klein verschil van Nuorgam in Finland tot aan El Pinar de El Hierro in Spanje moet worden gladgestreken tot alle Europese volkeren tot een homogene pap zonder kraak of smaak zijn gekookt.

Maar ik geloof – naïeve idealist die ik ben – in samenwerking. ‘We benne’ tenslotte ‘op de wereld om mekaar, om mekaar, om mekaar, om mekaar te hellepe, nietwaar?’

450 miljoen neuzen exact dezelfde kant op krijgen zou een Sovjet Unie-achtige utopie, of eigenlijk dystopie zijn, maar dat hoeft ook niet. Onder de oppervlakkige verschillen wil iedereen immers hetzelfde. Een fijne, veilige plek om te wonen, op een niet al te onprettige manier je brood kunnen verdienen, mogen houden van wie je wil houden, mogen geloven wat je wil geloven, en als je kinderen hebt, dat die naar school kunnen. Eigenlijk dat jij en de jouen kunnen zijn wie jullie willen zijn, zonder dat dat ten koste van anderen gaat. De rest is gekissebis.

Ik denk dat de EU daarbij helpt. In het oosten zie je Rusland en China, twee grootmachten waar democratie hoogstens een lullige schijnvertoning is en de machthebbers het individuele welzijn en welbevinden van de bevolking nauwelijks interesseert. Kijk je de andere kant op, zie je in het Wilde Westen de VS democratisch degenereren tot het script van Idiocracy. (Niet gezien? Check ’m uit en realiseer je hoe deze absurde politieke satire uit 2006 ondertussen volledig door de werkelijkheid is ingehaald.) Het is fijn om als Europese Unie naast deze grote spelers op het wereldtoneel te verschijnen en niet in de vorm van 27 bijrolletjes.

Maar die Brusselse bureaucratie, baantjesjagerij en bemoeienissen met pietluttigheden dan? Kijk, als de bel, de bagagedrager en de kettingkast van je fiets kapot zijn, kan je ’m in de gracht tyfen en een nieuwe kopen, maar gebrekkig functionerende onderdelen van de EU zal je moeten repareren, want weggooien gaat niet. Nou ja, het gaat wel, kijk maar naar het Verenigd Koninkrijk, maar dan heb je wat betreft samenwerking met de rest van Europa niks meer en moet je die hele fiets opnieuw uitvinden en bouwen. Lijkt mij dat je als verstandig land wel iets beters te doen hebt.

En dan zie ik op tv wat er in Moria gebeurt. Je weet wel, 13.000 vluchtelingen in een kamp bedoeld voor 3000. Te weinig eten, amper medische voorzieningen. Van pure radeloosheid steken ze die hele smerige teringbende in de fik. En daar lopen dan ook nog een paar honderd weeskinderen tussendoor. Dat we dat als Europese lidstaten onder elkaar niet beter, humaner geregeld krijgen, dát is echt iets dat gerepareerd moet worden, want om in de rijwielanalogie te blijven: Wat betreft vluchtelingenbeleid is de EU net een fiets zonder zadel, zo pijnlijk.

Column
  • ProShots