‘Trump heeft zijn muur gekregen, alleen staat die nu tussen hem en de rest van het land’

In de mails die ik vanuit de Trump-campagne opgestuurd kreeg op verkiezingsdag, kon ik de sfeer zien omslaan. In de ochtend kopten ze met: ‘De stembureaus sluiten bijna’ en ‘Laten we een grote overwinning behalen’. In de avond ging het over naar ‘Bescherm het stemproces!’ en ‘VECHT TERUG!’. Het exacte tijdstip waarop alles veranderde, is zelfs te herleiden: zodra Fox News aankondigde dat volgens hen Joe Biden Arizona had gewonnen.

Bronnen uit het Witte Huis vertelden aan Amerikaanse kranten hoe Trump na dat nieuws scheldend door de gangen beende. De elf kiesmannen van Arizona, het Republikeinse bolwerk dat in de afgelopen decennia alleen in 1996 eens Democratisch stemde, hadden naar hem moeten gaan. Zonder zekere winst in de woestijnstaat op zak, lagen Trumps kansen er opeens heel anders bij.

Intussen slaat de sfeer in het land om. Woedende Trump-supporters, waarvan sommigen bewapend, komen de dag na de verkiezingen naar de stembureaus in Arizona en Michigan omdat ze het niet eens zijn met de stemmentelling. Winkeliers timmeren gehaast hun etalages dicht met spaanplaat, als ze dat al niet hadden gedaan. Overal groeit de zorg om grootschalige rellen.

Wanneer ik twee dagen na verkiezingsdag in Washington DC aankom – het resultaat is nog steeds niet bekend – krijg ik voor het eerst medelijden met Trump. Het Witte Huis is volledig afgezet met hekken. Op het plein ervoor staan continu demonstranten te dansen op harde muziek, te schreeuwen, te toeteren. Trump hoeft zijn raam maar open te zetten of hij hoort ze: de inwoners van die linkse stad Washington DC die zich massaal tegen hem hebben gekeerd. Hier stemde bijna 95 procent van de inwoners op Biden.

Terwijl ik in het donker tussen de demonstranten sta, kijk ik door het hek naar het Witte Huis dat van onderaf verlicht wordt. Het kan dat alles nog verandert en dat de winst alsnog naar Trump gaat, maar zo ziet het er op dit moment niet uit. En ik heb even echt met hem te doen. Als het coronavirus niet was uitgebroken, had hij deze verkiezingen met gemak gewonnen – zoveel is duidelijk, nu is gebleken dat de peilingbureaus er opnieuw flink naast zaten. De economie ging goed, de Republikeinen waren blij, er zijn historische vredesdeals in het Midden-Oosten gesloten.

Maar één stomme vleermuis op een markt in een Chinese stad en nu zit Trump hier, te hopen dat met de laatste stemmen de verkiezingswinst toch nog zijn kant uit valt, dagen na het sluiten van de stemlokalen – in een omheind Witte Huis in een stad waar hij niets mee heeft. En ik bedenk me: hij heeft toch nog zijn muur gekregen. Alleen staat die nu tussen hem en de rest van het land.