Wie denkt Rob de Nijs wel dat hij is?

Huh? Een nieuwe plaat van Rob de Nijs? Hij was toch gestopt met zingen en die dingen?

Klopt. Maar niks is zo menselijk als terugkomen op een beslissing. Toen De Nijs in augustus vorig jaar ogenschijnlijk beschonken of knetterstoned van een podiumpje in Naaldwijk achterover kletterde, vroeg showbizzminnend Nederland zich af wat er met de charmante zanger aan de hand was. Twee weken bedenktijd had hij nodig, alvorens de aap uit zijn mouw te bevrijden: De Nijs kampt met de ziekte van Parkinson en maakte bekend geheel te zullen stoppen met optreden. Maar de man die in 1963 zijn eerste grote hit scoorde met Ritme van de Regen, kan het zingen niet laten. Dankzij tips van neuroloog Bas Bloem kon hij broos en wankel, maar nog wel prachtig bij stem toch een plaat opnemen. De titel ’t Is Mooi Geweest vangt wrang maar treffend het naderende afscheid van De Nijs.

Als het echt de verkeerde kant op gaat, dan stap ik er lekker uit

Duidelijke zaak: dit album is het laatste muzikale wapenfeit van De Nijs?

Dat zou stijlvol zijn, maar zelf heeft de hitzanger veel wildere plannen. Hij wil met deze nieuwe liedjes nog gaan optreden. Of dat verstandig is? Hij kan zelf niet meer autorijden en moet als een afhankelijke opa overal worden afgezet door zijn veel jongere echtgenote Henriëtte. Zijn handen trillen, hij vergeet veel en valt geregeld. Het publiek zal de adem inhouden vanwege het risico dat hij weer omkukelt. Als veelgeprezen pop-artiest met megahits en een volle prijzenkast moet je dat niet willen. Laatste plaat uitbrengen: dikke prima. Maar aftakelen op het podium: doe maar niet. ’t Is mooi geweest.

Wat vindt Rob de Nijs van zichzelf?

‘We gaan mijn leven niet tot het uiterste oprekken. Als het echt de verkeerde kant op gaat, dan stap ik er lekker uit.’

Wat vinden wij van Rob de Nijs?

Deze ouwe rot maakt al sinds 1960 muziek en zit dus maar liefst zestig jaar in het zangersvak; hulde en respect voor die prestatie. Én voor het scoren van een 26 jaar jongere vrouw natuurlijk.

Rob was een mooi boek, maar dat boek is nu uit

WILLEKE ALBERTI generatiegenoot

‘Ik ben groot fan, Rob is de allerbeste zanger van Nederland. Op mijn vader Willy na dan hè. De teksten van Robs ex-vrouw Belinda zijn zo mooi. Dat heeft Rob toch ook maar mooi voor elkaar, twee vrouwen die hem zo goed steunen. Wat hem is overkomen met zijn ziekte, is wel het allerergste dat hem had kunnen gebeuren; zóveel houdt hij van het vak. Hij zingt nog fantastisch, iedereen omarmt hem nu door zijn ziekte. Ik vind dat hij het wat eerder had kunnen delen; dat heeft hij niet gedaan en dat is zijn goed recht. Als hij het eerder had opgebiecht, hadden ze sneller aan medicatie kunnen beginnen. Dat hij toch weer wil gaan zingen, juich ik toe. Rob is een icoon. Ik hoop zo dat hij nog kan genieten van alles wat hij nog wél kan.’

Hij had zijn ziekte eerder kunnen delen

BASTIAAN RAGAS medekandidaat Beste Zangers

‘Hij is heel authentiek en nooit van zijn genre afgeweken. In de jaren 80 werd er lacherig gedaan over Rob de Nijs op z’n motor. Daar heeft hij altijd met genoeg zelfspot op gereageerd. Rob is een heel getalenteerde, maar kwetsbare man. Veel te kwetsbaar eigenlijk voor dit harde vak. Hij is nooit rock-’n-roll geweest en daar gaan we in Nederland nogal slecht mee om. Ik heb me gestoord aan de lacherigheid van showbizzbulletins over zijn nare val van het podium en zijn openhartigheid over zijn ziekte; zo respectloos en onnodig! Ik heb Rob leren kennen bij De Beste Zangers in 2013. Ik zat toen extreem slecht in mijn vel. Ondanks zijn zenuwen daar, want het is een nerveuze man, voelde hij in al zijn vriendelijkheid en zachtaardigheid ruimte om mij wat op te beuren. Dat heb ik erg gewaardeerd. Ik ben zeer gesteld op hem en zijn prachtige stem.’

Er werd lacherig gedaan over z’n motor

JAN PAPARAZZI muziekexpert Sterren NL Radio

‘Robs carrière ken ik van voor tot achter. Er is geen Nederlandstalige zanger die aan zijn ongekend lange loopbaan kan tippen: Robert Long en Pierre Kartner vlamden in de jaren 70, Hazes schitterde in de jaren 80-90, Borsato was jaren 90 en de zeroes. De Nijs had succes in de jaren 60, 70, 80, 90, de zeroes en 2010-nu. Bizar! Túúrlijk moet hij blijven zingen, wat moet die man anders? Zitten verpieteren? Hij kan ook verder niks anders. Hij moet blijven optreden tot de laatste dag, totdat hij echt niet meer kan. Of totdat hij nog een keer omvalt, misschien dan voor de laatste keer. Sterven in het harnas. Op Sterren NL draai ik hem elke dag; hij is de meest succesvolle Nederlandstalige artiest ooit.’

Hij moet blijven zingen tot hij weer omvalt

FRANK JANSEN manager & bandleider

‘Als optreden en muziek in elke vezel van je lijf zit, komt stoppen nooit bij je op. Parkinson laat de stem nog steeds onaangeroerd, maar lijf en leden raken het eerst aangetast. Dat is niet handig voor een zanger. Daarop besloten we om in ieder geval nog een aantal liedjes op te nemen, wat leidde tot een cd en een boek. Rob heeft zelf al een aantal jaar geleden aangegeven dat – als het een sneue bedoening zou worden – wij er voor moeten zorgen dat we hem doen stoppen. Hij is daar erg stellig in. Maar zover is het nog lang niet. Sterker nog, Rob is nu op een punt gekomen dat hij de zaal binnen een paar minuten uit zijn hand laat eten. Vroeger waren daar spierballen voor nodig. Nu alleen zijn stem.’

RIA VALK mattie

‘Rob is gewoon een schat. Midden in de eerste corona-periode belde hij me op een avond spontaan op. “Hé Valk, hoe is het met jou, je bent alleen, gaat het goed met je?” Zijn ziekte vind ik treurig. Het is goed dat hij het heeft gezegd. Het is nou eenmaal zo, we worden allemaal ouder, ook Valkie. Ik word godverdorie 80 jaar in februari, maar ik kan het niet eens groot vieren door die gore rotcorona. Maar we zitten hier even aan de wijn nu, ik ga weer even verder hoor. Wijnúúh, doei!’