Overschatte mensen: Theo Maassen

De onderschatte Belgische schrijver Herman Brusselmans maakt korte metten met overschatte personen uit de wereldgeschiedenis.

Theo Maassen werd op een onbetekenende dag ergens in 1966 geboren in Oegstgeest, een kutdorp dat slechts een beetje bekendheid kreeg omdat Jan Wolkers een van z’n ridicule flutboeken Terug naar Oegstgeest noemde. Voor de rest is er niks te beleven. Toen ik nog alcoholist was, ben ik op een keer naar Zaandam gereden, maar met m’n zatte kloten reed ik in m’n Porsche helemaal verkeerd en ik kwam godbetert in Oegstgeest terecht, waar ik zinnens was om me ter plekke aan de hoogste boom op te hangen, zo’n verschrikkelijke plek is het daar.

Maassen dacht al op z’n vijfde dat hij grappig was en vertelde mopjes als ‘Het is blauw en het is vierkant, wat is het? Een rood bolletje!’ waarmee z’n moeder op een keer zo hard moest lachen dat haar clitoris barstte en z’n vader sloeg zich zodanig op de dijen met de grapjes van z’n zoon dat z’n lul om de drie dagen in een deuk lag. Later zou Maassen dan ook gaan grossieren in oneliners over kutten en pikken, dus dat moeten we in z’n jeugd gaan zoeken.

Lees ook: Overschatte mensen: Nelson Mandela

Eerst studeerde hij voor elektriciën, dan voor koekenbakker en dan voor mimespeler, en dat mislukte allemaal, en zo richtte Maassen zich op de comedy, zoals de meeste komieken bij wie alles eerst mislukt was (bijvoorbeeld: Marc-Marie Huijbregts wilde eerst heteroseksueel worden, en ja hoor, compléét mislukt). Maassen begon avondvullende programma’s te maken met nietszeggende titels als Bepaalde dingen, Tegen beter weten in en Zonder pardon. Dat de zalen op den duur vol zaten als hij optrad bewijst weer ’ns dat Nederlanders absoluut geen gevoel voor humor hebben. Ze zaten bij Maassen te schuddebuiken tot ze hun onderbroek bevuilden, en ja, als je na Maassen moet optreden in een zaal stinkt het daar als de pest. Ik heb ’ns twee dagen na hem opgetreden in De Kleine Komedie en toen hing de diarree daar nog aan de muren.

Naast slechte komiek is Maassen ook een slechte acteur. Hij speelde in nu allang in de vergeetput gesukkelde films als Minoes, TBS en Doodslag, en hij probeerde vooral expressie in z’n rol te leggen door, vooral in overbodige close-ups, z’n enorme wenkbrauwen al het werk te laten doen. Alsof dit alles nog niet ellendig genoeg is, ging Maassen op de koop toe op de televisie z’n gebrek aan enig talent in de verf zetten. Op een keer werd ik gebeld en vroeg men mij om gast te zijn in het programma 24 uur met…, waarin iemand 24 uur lang in dezelfde ruimte moest blijven als de presentator. ‘Wie is de presentator?’ vroeg ik. ‘Theo Maassen,’ zei men. Ik zei: ‘Ik blijf nog liever 24 uur in dezelfde ruimte met Patricia Paay met een komkommer in haar reet dan met die verdomde Theo Maassen.’ Hoezeer kijken we uit naar het moment waarop we van Theo Maassen nooit meer zullen horen!

Volgende week: Herman Brusselmans zelf