Hoe gaat het me je, Cees?
‘Goed hoor, al zitten er vervelende aspecten aan dat coronagebeuren. In mijn vak werd alles stilgelegd: ik kon het niet meer toneel op, niks doen voor televisie en film en zelfs m’n werk als stemacteur droogde op. Er moet nu wel weer wat gaan komen, want ik ben inmiddels door mijn pensioen heen. Ik heb niks meer. Toch probeer ik altijd te kijken waar de winst te halen is. Ik was vaak thuis, omdat het niet anders kon, maar het grote voordeel daarvan was dat ik veel tijd met mijn dochters door kon brengen, dat ik weer eens een boek kon lezen en ik heb zelfs wat cursussen gedaan. Ik heb het dus op een redelijk ontspannen manier ingevuld. Ik snap heel goed dat het voor anderen verschrikkelijk is geweest, ook financieel – er gaan gewoon bedrijven kapot – maar voor mij voelde het als een min of meer verplichte sabbatical, en ik vond dat wel prettig. Ik had aan het begin van die crisis enorme last van mijn schouder, er zat een zenuw klem. Die pijn was na drie maanden weg. Wat aangeeft dat je lichaam toch verkrampt door de druk, door het werk. Ik vond het dus niet zo erg, dat 2020.’
Ondanks dat 2019 ook al niet zo florissant verliep voor jou.
‘Nee, toen ben ik gescheiden. Dat bracht ellende met zich mee, emotioneel gezien. Emoties die zich maar op bleven stapelen, omdat ik gewoon door ging met werken: het werd niet afgerond. Het was dus goed om de tijd te nemen en die scheiding te laten bezinken. Niet dat die wond nu geheeld is, trouwens. Je kunt erover praten, erover nadenken, maar die wond zit er voor de rest van mijn leven. Er zit misschien een klein korstje op, maar mensen zeggen wat mij betreft te snel dat ze iets een plek hebben gegeven. Daar geloof ik nooit iets van.’
Het zat je al met al niet mee, de afgelopen twee jaar.
‘Nee, het was ontegenzeggelijk geen periode waarin het meezat. Dat was vervelend, maar ik ben tegelijkertijd een nuchtere West-Friese boer die zo goed mogelijk probeert om te gaan met wat-ie tegenkomt. Ik kan over mijn ex Vera bijvoorbeeld van alles zeggen – en zij waarschijnlijk over mij – en er moeten op persoonlijk en financieel gebied tijdens zo’n scheiding een hoop nare dingen geregeld worden, maar we zijn wel goede ouders en we hebben het netjes afgehandeld voor onze dochters. De prioriteit lag bij hen, zoals het goede ouders betaamt. Dat scheelt heel veel, want ik weet van mensen om me heen dat dat veel slechter kan. Dus ook in dat opzicht tel ik mijn zegeningen.’
Hoe zijn je dochters eronder?
‘Ze zijn nu zeven en negen en ik merk dat ze het toch lastig vinden. Er zijn weinig ouders om hen heen die uit elkaar zijn, dus het is vreemd voor ze. Ze moesten eind vorig jaar een verlanglijstje maken voor Sinterklaas. Bovenaan die lijst stond: dat papa en mama weer verliefd worden. Dan ga je wel even dood.’
Nieuwe Revu 8 is nu te koop in de winkel of kinderlijk eenvoudig hier te bestellen. Veel plezier!
- Liselore Chevalier