Edwin Struis

‘Expected goals: wat hebben we er eigenlijk aan?’

Onze Edwin Struis is een sportjournalist van de oude stempel. Zo eentje die nog denkt in doelpunten, kansen en voorzetten. Lees hier hoe een prehistorisch voetbaldier zich stukbijt op de magische moderniteit die expected goals heet.

Edwin Struis

Aan mij ligt het niet, ik doe m’n best. Ook ik probeer me de nieuwe voetbalterminologie eigen te maken. Moest ik voorheen altijd lachen als – meest jonge – collega’s begonnen over half-spaces, expected goals en meer van dat soort moderniteiten, nu probeer ik me zelf langzaam los te weken uit de prehistorie van kansen, voorzetten, dieptepasses en al die andere gedateerde termen uit het verre voetbalverleden.

Het valt me ook zwaar omdat ik me voor een scheurkalender die komend najaar het licht zal zien, heb gestort op de historie van HFC Haarlem. U weet wel, die club die dit jaar haar 132-jarige bestaan had kunnen vieren, ware het niet dat de Roodbroeken in 2010 failliet werden verklaard. En dus worstel ik me door een berg vergeelde wedstrijdverslagen heen, waarin voorhoedes nog vrolijk uit vijf personen bestonden, waarbij links- en rechtsbinnens prominente rollen vervulden rond de midvoor. Daarachter wat verdwaalde kanthalven, en nog verder terug liep er een eenzame stopperspil rond die vijf aanvallers van scoren probeerde af te houden, wat niet altijd even goed lukte, getuige al die doelpuntrijke uitslagen van vroeger. Was het voetbal vroeger beter? Misschien niet, maar wel veel aantrekkelijker. Geen trainer bijvoorbeeld die het in z’n hoofd haalde om tegen een wat minder geoutilleerde opponent vijf verdedigers op te stellen.

Maar we dwalen af. Expected goals, wat zijn dat eigenlijk? Je zou het nog het beste als gemiste kans kunnen omschrijven, waaraan voetbaldataleverancier Opta een percentagelabel heeft geplakt. Schiet je staande op de doellijn zonder een tegenstander in de buurt een stilliggende bal richting de cornervlag, dan heb je zojuist een 100 procent-kans verprutst, schiet je vanaf 18 meter tussen een haag van spelers net naast, kom je uit op 20 procent, of zoiets. Afhankelijk natuurlijk van de stand van de spelers, de zon en of er supporters op de tribune zitten. En ook afhankelijk of de speler in kwestie een gerenommeerde spits is of de trillerige debutant in de verdediging die bij een geruststellende 5-0-achterstand z’n eerste minuten maakt in de hoofdmacht.

Het klinkt ook machtig interessant: expected goals. Aan het eind van de zondagse uitzending van Langs de Lijn komt er ook altijd een brave Opta-borst langs die alle expected goals van de speelronde even naloopt. En dat AZ dat weekend qua expected goals op hetzelfde percentage zat als vier jaar geleden, speelronde 17, vlak voor de winterstop, u weet wel, die thuiswedstrijd tegen Heracles.

Nu kunt u misschien denken, expected goals, het zal me allemaal wat. En zo zat ik tot voor kort ook in elkaar. Maar wil je mee in het huidige voetbal en het op feestjes en partijen niet alleen over de neef van Quincy Promes hebben of de juichcape van Jumbo, dan zal je ook op dit gebied je mannetje moeten staan.

Column
  • ProShots