‘De bevolking kon de tering krijgen, zoals gebruikelijk’

Ik ben geen geopolitiek analist, maar één ding weet ik wel: als de Taliban permanent de macht in Afghanistan heroveren, is niemand daar zijn leven nog zeker, wordt het land weer bedekt onder een duistere, gewelddadige, rabiaat-islamistische deken, en op termijn waarschijnlijk weer een vrijhaven voor geestverwante terreurorganisaties. De kans hierop is ongeveer 100 procent.

Dat wist Joe Biden best, toen hij in navolging van Donald Trump besloot de resterende Amerikaanse troepen uit Afghanistan terug te trekken en het regime in Kabul veel succes te wensen met het verdedigen van de democratische waarden tegen de bloedfanatieke en goedgetrainde reli-moordenaars van de Taliban, die overal uit hun grotten kwamen kruipen, zodra Uncle Sam zijn hielen had gelicht.

Kwalijk kunnen we het de president niet nemen: de VS – en bondgenoten – zaten alweer twintig jaar in dat vreselijke land en waren er welbeschouwd geen reet mee opgeschoten. Van een stabiel, zelfstandig en krachtig bewind was nog altijd geen sprake, iedereen had eigenlijk een hekel aan de indringers uit het westen, en het was er één grote corrupte zooi. Biden, die thuis geen dode soldaten meer kon verkopen, kapte er simpelweg mee. Dat Afghanistan zonder buitenlandse inmenging binnen een oogwenk weer een islamistisch roversnest zou worden, was natuurlijk jammer, maar daar moest iemand anders zich dan maar eens een tijdje druk over maken. Rusland of China, of zo. En de bevolking kon de tering krijgen, zoals gebruikelijk. Cynisch, maar wel duidelijk.

Dat is al erg genoeg, zou je denken. Toch zag de Nederlandse regering, net als de Duitse, Belgische, Oostenrijkse, Deense en Griekse in de recente ontwikkelingen aanleiding zich per brief aan de Europese Commissie alvast het recht voor te behouden uitgeprocedeerde Afghaanse asielzoekers gedwongen naar Afghanistan te blijven uitzetten, ook als de Taliban weer aan de macht zouden komen. Dit om te voorkomen, aldus onze regering, dat Nederland bij vluchtelingen bekend komt te staan als aantrekkelijk toevluchtsoord. En of de Commissie dat even onder de neus wilde wrijven van de regering in Kabul, die met de Taliban in aantocht juist was gestopt met het ‘terugnemen’ van asielzoekers.

Ik heb werkelijk geen woorden die de schofterigheid kunnen beschrijven van zo’n brief. Vluchtelingenwerk Nederland wel: ‘roekeloos en schaamteloos’, een ’levensgevaarlijke gok’ met het leven van deze mensen. Ik vind dat zachtjes uitgedrukt. Toevallig ontmoette ik onlangs in het kader van het leukste online-kookboek van Nederland de talentvolle Maryam Alizadah, die voor onslievelingsgerecht.nl haar favoriete (Afghaanse) recept klaarmaakte. Zij vertelde toen ook een en ander over haar vlucht naar Nederland, tijdens het vorige schrikbewind van de Taliban. Een vlucht die zo’n acht maanden duurde, en die ze grotendeels te voet aflegde. Onder ‘begeleiding’ van mensenhandelaars. Als vrouw alleen, met een dochter van drie op de arm. Zij mocht in Nederland blijven, waar ze succesvol en gelukkig werd. Dat was een ander Nederland.

Daags na het schrijven van deze column besloot de regering alsnog voorlopig geen Afghaanse vluchtelingen terug te sturen. Dit doet niets af aan de opmerkelijke strekking van de oorspronkelijke brief aan de Europese commissie.