‘De hypocrisie! Hoe kan zo’n man zichzelf nog in de spiegel aankijken?!’
Wopke Hoekstra bleek laatst heel wat geld in een brievenbusfirma op de maagdeneilanden gestoken te hebben. Zoiets kun je wel verwachten, meent Jerry Hormone, zeker als je ziet hoe het er in Den Haag aan toe gaat. 'Wie niet graait en naait wordt gegraaid en genaaid.'
Wopke Hoekstra had investeringen lopen via een brievenbusfirma op de Maagdeneilanden. De hypocrisie! Hoe kan zo’n man zichzelf nog in de spiegel aankijken?! Hoe praat hij dat goed voor zichzelf?! In welke onmogelijke bochten moet zijn geweten zich wel niet wringen?!
Kom, kom, naïeve mensen. Kent u dan niet het eeuwenoude adagium ‘je moet zaken en privé gescheiden houden’? Zo is Wopke zakelijk – als demissionair minister van Financiën zijnde wezende – tégen belastingparadijzen. Privé is hij echter vóór. Wat valt daar niet aan te snappen? De centen van een ander en het geld van je eigen, dat zijn twee totaal verschillende dingen en wat goed is voor de groep, hoeft helemaal niet
het beste voor het individu te zijn. Kijk maar naar Jezus met z’n christelijke normen en waarden. Lief voor iedereen, alles wat ie had delen, hier en daar nog een beetje lammen en blinden (gratis!) genezen, maar uiteindelijk was het creperen geblazen aan dat kruis.
Nee, we leven in een ikke-ikke-ikke-en-de-rest-kan-stikkenmaatschappij en je moet zelf de slingers ophangen. Hoe meer slingers, hoe meer feest. Wie niet graait en naait wordt gegraaid en genaaid. Natuurlijk wel alles binnen de grenzen van de wet, of op het randje. Zolang je advocatenteam het maar juridisch recht kan lullen. Is het ethisch over de schreef? Spreekt men schande? Maak je geen zorgen. Alles wat de spindoctor niet kan fixen, wordt bij de volgende ophef – die hopelijk ontstaat over iemand anders z’n huichelarij – pats boem vergeten. Bij de VVD doen ze dat al jaren zo en ja, met enige regelmaat raakt er een z’n ministerspost of staatssecretaris- baantje kwijt, maar dan is daar gelukkig altijd nog het bedrijfsleven dat deze beroepsbestuurders staat op te wachten met open armen en een zak geld waar de Hulk zich nog aan zou vertillen.
Huichelarij is overigens geen exclusief rechtsig verschijnsel. Neem Jesse Klaver. Die heeft de mond vol van klimaatverandering, maar douwt ’s avonds als ie met het bord op schoot in z’n eikeltjespyjama voor de tv zit naast bio-piepers en regionale seizoensgroente gewoon zo’n CO2-wasemende karbonade in z’n smurf. Jesse is tegen vlees, maar geen vegetariër. (De mare gaat dat hij zelfs een keer tweede is geworden bij een hotdog- eetwedstrijd. 63 stuks in tien minuten. Onder een valse naam en met een opplaksnor, uiteraard. De trofee – een zilverkleurige knakworst op een sokkeltje van marmer-look-composiet – staat op z’n nachtkastje zodat het het laatste is dat ie ziet voor ie gaat slapen en het eerste als ie weer wakker wordt. In de tussentijd droomt ie dat ie eerste werd.)
En al die politici hebben dan misschien de mond vol van dat alles transparanter moet, maar stiekem houden ze alles het liefst bij het oude en stemmen ze in de privacy van het stemhokje allemaal, van links tot extreemrechts, van Lilian Marijnissen tot Geert Wilders, op Mark Rutte.