Peter Gillis: ‘Ik stond op een dodenlijst’

Er is net een boek over je verschenen. Het zou ons niks verbazen als je zelf met dat idee bent gekomen.
‘Dat klopt. Ik liep vijftien jaar geleden al rond met dat plan. Maar zelf kan ik niet schrijven, dus hebben we Mark Koster benaderd. We hadden al een keer een film met hem opgenomen en ik kende hem als journalist van Quote. Hij trok een dag of veertig met me op. Hij heeft bij ons geslapen, is mee op stap geweest en heeft zichzelf daarna een paar maanden opgesloten om het boek te schrijven.’

Maar zijn naam mocht niet op de cover.
‘Nee, dat wilde ik niet hebben. Het is mijn boek en dan hoef ik de schrijver niet voorop te hebben.’

Wat vond hij daar zelf van?
‘Ik heb er niet over hoeven discussiëren met hem, het was oké.’

Heb je onderwerpen gemeden? Wat staat er niet in het boek?
‘Och man, ik kan nog wel twee delen schrijven.

Ik heb zoveel verhalen en dingen meegemaakt... Maar de belangrijkste dingen vanaf mijn geboorte tot nu staan er wel in. Koster heeft ook mijn ex-vrouw, mijn kinderen, Nicol, mijn medewerkers, mijn advocaat en mijn broer en zus ondervraagd. We hebben geen dingen onbesproken gelaten en ik heb er ook niks uit laten halen. Hier en daar heb ik wat dingen anders omschreven, om andere mensen geen pijn te doen. Het zijn allemaal korte hoofdstukjes, het leest heel makkelijk. Er staan foto’s in van vroeger en uit mijn jeugd, die nog niemand heeft gezien. Ik had destijds een hechte band met mijn broer en zus, helaas is dat zakelijk misgegaan.’

Met je familie moet je wandelen, niet handelen.
‘Dat is precies op ons van toepassing geweest. We kregen een conflict en toen heb ik hen zeven jaar niet gezien. Terwijl we vroeger zo close waren thuis, het was ’s zondags altijd gezellig als iedereen er was. Daar was op een gegeven moment niks meer van over. Sinds onze moeder is gestorven, zijn we weer iets closer geworden. Maar het wordt nooit meer zoals vroeger, een gescheurde tepel kan nooit meer helen.’

Hoe kon het zover komen?
‘Het was een zakelijk geschil. Mijn ex-vrouw en ik, mijn broer en zijn vrouw en mijn zus en haar man hadden afspraken gemaakt met ons pap en ons mam. Na een jaar zagen mijn broer en zijn vrouw het niet meer zitten, hen hebben we uitgekocht. Mijn zus is na drie jaar uitgekocht. Uiteindelijk gaat het om geld en krijg je daar gewoon gezeik over. Mijn vader heeft hen nooit meer gezien, hij wilde ze ook niet meer zien. Het heeft die ouwe veel pijn gedaan. Ze mochten ook niet op de uitvaart van m’n vader komen. Zo blijft er eigenlijk niks over van zo’n familie. We komen nu wel weer bij elkaar op een verjaardag of voor een barbecue, maar het wordt niet meer als vanouds.’

Hebben ze spijt dat ze er destijds uit zijn gestapt?
‘Dat denk ik wel, nu ze alles zien, haha. Er is destijds netjes een accountant geweest die de waarde heeft bepaald en zo hebben we het geregeld. Maar als ik nu in mijn boek het stuk van mijn broer lees, vindt hij nog steeds dat hij te weinig heeft gehad. Maar ik ben niet degene die dat heeft bepaald, dat heeft de accountant gedaan. Daar waren we het toen over eens. Ik snap wel dat wanneer ze het concern nu zien, dat ze even slikken. Mijn broer heeft toen een jaar gewerkt, daar heeft hij naar betaald gekregen. Hij deed de horeca, ik deed het park en mijn zus deed de dagrecreatie. We hadden alle drie aparte taken. Hij had er niet uit moeten stappen, dat heb ik hem ook gezegd. Het lag vooral aan zijn vrouw, die was ineens zwanger van hem. Zij had eruit kunnen stappen, hij had erin kunnen blijven. Ze woonden op het park, maar ze wilden terug naar Rijen, toen zijn ze vertrokken. En nu achteraf vindt hij dat hij te weinig heeft gekregen, lees ik in het boek.’

‘We kwamen uit een arm gezin. Ons pap ging wel eens uit stropen. Zat er een duif in zijn klemmeke, dan aten we duivensoep’

Heb je alles eerst heel nauwkeurig gelezen voordat je akkoord ging met de tekst van het boek?
‘Heel vluchtig. Het moest 1 september naar de drukker en ik kreeg het 29 augustus op een zondag. Ik had die dag allerlei afspraken en dat liep ’s avonds nog uit de hand met een borrel op een feestje. De volgende ochtend heb ik me om 04.30 uur opgesloten op mijn kantoor, waar ik tot 17.00 uur globaal heb zitten lezen. En nu het boek uit is, heb ik het nog steeds niet helemaal gelezen. Ik maak er ook weinig tijd voor vrij, ik ben niet zo’n lezer.’

Van het boek even naar de tv-serie Massa is Kassa. Jullie zijn in 2020 begonnen met de serie, maar we zitten inmiddels al in seizoen 5. SBS6 heeft vijf seizoenen in dik een jaar gestopt. Druk zeker?
‘Nou, zeg dat wel, er komt heel wat bij kijken. We doen het met alle plezier. Er ging wel een verhaal aan vooraf: we werden benaderd door een productiebedrijf of we mee wilden werken aan een realityserie. Ik vond ons de mensen er niet voor, en we hebben de tijd er niet voor. Toen we een paar maanden later weer een mailtje kregen of we er nog eens over na wilden denken, zeiden we hier tegen elkaar: we gaan het wél doen. We gaan aan heel Nederland laten zien dat we hard werken, dat we het niet voor niets krijgen en dat we daardoor in een grotere auto kunnen rijden dan een ander. We hebben toen eerst een proeffilmpje gemaakt dat door John de Mol zelf is bekeken. Hij reageerde persoonlijk door te zeggen dat hij zichzelf terugzag in mij. Hij ziet ook elk detail. Toen hebben we gezegd: we gaan het doen. Seizoen één, zes af leveringen, startte eind augustus 2020. De kijkcijfers waren meteen goed en toen kwam het verzoek om van die zes af leveringen, acht te maken. We hebben er gauw nog twee bij gefilmd en de vraag om seizoen twee kwam meteen. Die begon in november 2020. Al gauw volgden seizoen drie, vier en terwijl we hier zitten te praten, wordt vijf uitgezonden. Daar komt op 4 januari nog een extra af levering achteraan in het winterthema.’

Jullie zeiden eerst nee, omdat er geen tijd voor was. Waar komt die tijd nu dan toch vandaan?
‘Die tijd maken we. We filmen de ene week drie dagen, de andere week vier dagen. Om en om. Voor mij geldt dat ik soms maar twee uurtjes op een dag kan filmen, maar er zijn ook dagen bij van 06.00 uur tot 16.00 uur, of zo.’

Benieuwd naar de rest van het artikel? Je leest 't in de nieuwste Revu of op Blendle.

In de rest van het interview vertelt Peter meer over zijn televisiewerk, zijn boek en de humoristische voice-over van Frank Lammers in de serie. ‘Ja, Frank Lammers. Die is bij het sarcastische af, maar ik kan er zeker om lachen. Hij zeikt ons af, neemt ons in de maling, verafschuwt alles wat we doen en noemt mij “Die Dikke” en “Die Bolle”. Daar heeft hij ook gelijk in, ik ben toch ook dik en bol? Dat is televisie maken, lekker die humor erin. Ik vind het prima. We mogen vooraf iedere af levering zien en alles wat we eruit willen hebben, mag eruit. We hebben er nog nooit iets uit laten halen.’

Misschien ook voor jou:

Wetenschapsjournalist Simon Rozendaal: 'Koop maar geen biologisch voedsel'