Jan Heemskerk

‘Don't Look Up is een briljante film’

‘We willen niet geloven wat ons niet uitkomt’

Jan Heemskerk

Toen we de afgelopen feestdagen The Grinch, Alf, The Holiday, Love Actually én de hele complete internationale Hallmark-kerstcollectie hadden afgewerkt, kwamen we op zoek naar vers binge-vermaak terecht bij Don’t Look Up, op het oog een fijne doomsday thriller met een veelbelovende sterrencast.

Het verhaal: twee wetenschappers (Leonardo DiCaprio en Jennifer Lawrence) kijken door een telescoop en ontdekken dat er een komeet van zo’n zes bij negen kilometer op ramkoers ligt met de aarde, en over een maand of zes bij impact alle leven op de planeet zal wegvagen. Als ze van de shock zijn bekomen en de berekeningen zorgvuldig hebben gecontroleerd, slaan ze natuurlijk alarm bij een – hen tot dusver onbekende – overheidsinstelling die zich exclusief met dreiging vanuit de ruimte bezighoudt.

Ons dappere tweetal wordt zonder veel omhaal op de eerste vlucht (een onherbergzaam militair transportvliegtuig) naar Washington DC gesmeten en daar rechtstreeks naar het Witte Huis gebracht, om de president (Meryl Streep) persoonlijk van de noodsituatie op de hoogte te brengen. Tot dan toe denk je nog: ‘daar wordt professioneel en stevig doorgepakt’, maar al snel blijkt dat de president en haar chief of staff wel andere dingen aan hun hoofd hebben dat het einde van de wereld, en hun agenda vooral wordt gestuurd door de populariteitspolls. Als de wetenschappers de president eindelijk ontmoeten, wordt dan ook besloten de boel nog even aan te zien.

Omdat de komeet intussen vrolijk doorsuist proberen Leonardo en Jennifer het volk via de pers te waarschuwen voor het naderend onheil, maar behalve een stomende verhouding van Leonardo met een botergeile presentatrice levert ook dit initiatief niet veel op.

Als uiteindelijk dan toch nog een flottielje met kernwapens op de komeet wordt afgestuurd, lijkt alles op de valreep nog helemaal goed te komen. Maar tot verbijstering van alles en iedereen wordt de operatie geaborteerd en dwarrelen onze wapens onverrichterzake terug naar aarde. De oorzaak: een Musk/Bezos-achtige tech-tycoon heeft de president ingefluisterd dat de komeet uit zijn voegen barst van de kostbare metalen, en dat die eerst moeten worden geoogst voordat de komeet wordt vernietigd. Hebzucht wint het van zelfbehoud en zo zet Team Aarde zijn voortbestaan op één kaart. Helaas de verkeerde en de wereld vergaat!

Ja. En wat nou dus zo briljant is van die film, is dat je je best kunt voorstellen dat zoiets dergelijks ons ook echt zou kunnen overkomen. Met het klimaat. Of de corona. Omdat we niet willen geloven wat ons niet uitkomt. Omdat we hoofd- en bijzaken niet van elkaar kunnen onderscheiden. Omdat we gewin op de korte termijn belangrijker vinden dan voortbestaan voor generaties. Omdat we weglachen wat we niet kunnen bevatten. Want grappig is ie wel, Don’t Look Up.

Column
  • Netflix