Muziekrecensies: DMA's, Animal Collective en Essaie Pas

Onze muziekrecensenten Norbert Pek En Vincent Cardinaal bespraken afgelopen week drie nieuwe albums.

DMA's - Hills End

Het eerste wat een mens roept bij het horen van een DMA’s-nummer: dit is f*cking Oasis! De nieuwe band vol Australische snotapen heeft dezelfde Gallagher-achtige sneerzang. Een exacte kloon is ’t ook weer niet. Daarvoor is de sound een stuk akoestischer. Op het sterke Lay Down heeft DMA’s de overtuigende Oasisbravoure, maar de plaat is ook niet constant genoeg om een nieuwe Definitely Maybe te zijn.

? ? ?

Animal Collective - Panting With

Animal Collective is als een Disneyfilm die vast in de projector loopt – weird en dissonant, maar nog altijd kleurrijk en briljant. Hun tiende plaat, Painting With, is gestroomlijnder dan ooit. Maar niet gevreesd – er zit nog altijd lsd in hun leidingwater. Recycling, het stuiterende The Burglars: zo kan alleen AC het. Zoals ze het zelf op Hocus Pocus zingen: ‘Wander from the cynical/Take a look at views atypical’. Heerlijke groep.

? ? ? ?

Essaie Pas - Demain Est Une Autre Nuit

Dit is een plaat van een zeer gesofisticeerd duo uit Montreal. Ze zingen in het Frans, ze zitten op het DFA-label van James ‘LCD Soundsystem’ Murphy en het is klassedance zoals ze niet vaak verschijnt. Neem het fraaie Danse Sociale - eerst doemen beelden van een veel te stijve club, met wit lederen interieur op, dan realiseer je dat dit een nummer is om duimen en vingers bij af te likken.

? ? ? ?