‘De medische noodsituatie is weg. De pandemie is voorbij’

Bij een McDonald’s langs de Autoroute ergens in de Rhône-vallei vroeg het meisje dat mijn dienblad aanreikte om een pass sanitaire. Het stoorde me, want ik was al een tijdje binnen, toilet bezocht, de bestelzuil om voedsel gevraagd en een minuut of vijf gewacht tot mijn burger gebakken was. Rare volgorde om ná al die handelingen nog om een reinheidspas te vragen.

Bovendien: aan mensen voor me vroeg ze niks, maar die namen allemaal hun fastfood mee naar buiten en ik wilde niet in de auto eten. Door mijn verbazing, en de irritatie dat mijn Frans niet toereikend is om die verbazing over te brengen, liet ze het er maar bij zitten. Kleine victorie voor de QR-warse kleinburger met snelle trek.

Geërgerd door de Franse kutregels besloot ik dat Montpellier geen tussenstop werd, ik moest door tot Spanje. In Figueres vroeg niemand om QR-codes en smaakte de rioja in de hotelbar des te beter. De volgende dag en 1000 kilometer zuidelijker in Andalusië droegen veel mallotige mensen hun mondkapjes in de buitenlucht, maar evenzoveel rationele mensen deden dat niet. Bars en restaurants zijn gewoon open, QR-codes theoretisch verplicht, edoch: niemand die er om vroeg.

De volgende dag reed ik ongetest, ongecontroleerd en ongehinderd Portugal binnen, waar ze verwachten dat de pandemie met een paar weken voorbij is. In het dagelijks verkeer is ie al lang verdwenen. Die viezige papieren mondkapjes zie je nog veel, maar ze worden gedragen met de gelatenheid der gewoonte. De verbeten noodzaak is er al lang van af.

Een paar weken terug las ik een opiniestuk in de British Journal of Medicine dat met enig ongeduld propageerde dat het begin van een pandemie een WHO-gemarkeerd startschot kent, maar niemand met een finishvlag zwaait nadat een virus z’n overdrachtelijke rondjes heeft gereden. De afloop bepalen burgers zelf, door weer normaal door het sociale verkeer te bewegen.

Gelukkig lees je dat steeds meer landen hun maatregelen versoepelen of helemaal opheffen. Soms uit opportunisme (hallo Boris ‘Partygate’ Johnson) of economisch belang (toeristenlanden), maar ook steeds vaker vanwege rationaliteit of endemische realiteit (Denemarken, Zweden, Finland). In Canada zijn truckers de dwangmatige waanzin van de totalitaire clown Justin Trudeau spuugzat. In Frankrijk maakt Macron daarentegen goeie kans op herverkiezing met harde maatregelen en polariserende retoriek.

Ook in Nederland houdt Rutte vast aan 3G en wil hij het liefst nog vernauwen naar 2G – ondanks hard cijferbewijs dat stasipasjes nauwelijks medische winst opleveren. Waarom? Welk belang dicteert het gijzelen van ondernemers, burgers en een vrije samenleving?

Zuidwaarts door Europa rijdend proef je overal: de medische noodsituatie is weg. De pandemie is voorbij. De lente lonkt voor het normale leven. Maar je moet wel eerst zelf je coronapas verscheuren.

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.