‘Mensen doen net alsof deze oorlog een WK-finale Nederland-Duitsland is’

Retro is hip en de jaren 80 zijn allang niet meer fout, maar goud van oud. Late Gen X’ers en vroege millennials herbeleven hun ongecompliceerde jeugd met Star Wars-lego, brand spanking nieuwe miniversies van klassieke 8- en 16-bit-spelcompters, series die bol staan van de Spielberg-nostalgie zoals Stranger Things, anno domini 2022 geproduceerde muziek vol veertig jaar oude, analoge synthesizer-waveforms en drumcomputer-kicks, -snares en -claps...

Ook heel 80’s was dat laatste restje Koude Oorlog. De neutronenbom en zo. Doe Maar kon er onderkoeld griezelig over zingen, maar hoewel zowel Oost als West al dik dertig jaar het gereedschap voor de atoom-apocalyps in handen had, was er nog geen Yank of Rus zo stom geweest om op die rode knop te drukken. Natuurlijk, resultaten behaald in het verleden boden toen ook al geen garantie voor de toekomst, en de eerste maandag van de maand had je om 12.00 uur het testen van het luchtalarm, wat altijd best een beetje spannend was, maar heel veel meer dan dat ‘spannend’ werd de passief-agressieve non-fittie van ons Westen met hun Sovjet-Unie niet. Al kan die perceptie ook aan de naïviteit en onbezonnenheid van onze leeftijd hebben gelegen.

Met de inval van Rusland in de Oekraïne is ook dat aspect van de 80’s terug van weggeweest. Helaas, want het ontbreekt me nu, als 39-jarige, aan de jeugdige onnozelheid om me de kop niet dol te piekeren over een kernbom – boem, paddenstoelenwolk – bovenop m’n gezinnetje. Op sociale media zie ik echter velen die hun enthousiasme voor deze return to de old school geopolitieke situatie nauwelijks kunnen verhullen. Eindelijk weer eens een overzichtelijke oorlog, met aan die kant de bad guys en aan onze kant de goeien. En begrijp me niet verkeerd: Poetins leger moet optyfen uit soeverein Oekraïne, maar die geile gretigheid waarmee de strijd door een boel mensen wordt gevolgd, alsof het een WK-finale Nederland-Duitsland is. Of als WrestleMania, nog zo’n 80’s-fenomeen. Amerikaans worstelen, maar nu met Zelenski als held Hulk Hogan en Poetin als heel André the Giant. Allemaal juichen voor de een en boe-roepen naar de ander.

Het is veilig joelen vanaf de tribune. Hoera voor de Oekraïners die met molotovcocktails vechten voor hun land en de democratie, maar elk moment een granaat door het wc-raampje naar binnen kunnen krijgen! Hoera voor weer een uitgefikte Russische tank en weer een handvol dooie soldaten, jochies van een jaar of achttien! Hoera, goed zo, Zelenski! Lekker puh, Poetin! Maar nu naar bed, morgen lezen we op Twitter wel weer verder hoe de geel-blauwe vlag erbij hangt, opgewonden het leed achter de sensatie negerend en enkel een klein beetje pijn in onze portemonnee voelen als we tanken of de energierekening op de mat valt.

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.