‘Paniekvoetbal bij Willem II’

Met carnaval nog in de benen (en de lever) kwamen ze aangestiefeld. De zon deed pijn aan hun ogen, enigszins vergelijkbaar met het voetbal van hun helden, maar thuisblijven was geen optie. Want hun naar een koning vernoemde club kon alle steun goed gebruiken. Willem II stond na zeven duels (waaronder een zege op PSV) nog tweede, nu waren de Tricolores hard op weg naar de eerste divisie, na een reeks van zeventien wedstrijden waarvan er maar een was gewonnen.

Zij die zich verzameld hadden voor het supporterscafé D’n Beitel (vernoemd naar clubicoon John Feskens) hadden al snel de juiste modus weer te pakken. De biertap stond wijd open, er was goede zin. Misschien was dit wel de dag van de ommekeer. Tegenstander Heerenveen, hoewel zonder carnaval in de benen, leende zich daar prima voor. Zeven wedstrijden op rij verloren, een trainerswissel (Jansen/Tobiasen) die nog geen soulaas had geboden, misschien kon het elftal van Fred Grim vanaf vanavond weer eens omhoog kijken in plaats van omlaag.

Voor de wedstrijd trof ik technisch directeur Joris Mathijsen ook al goedgehumeurd. Ik ken de goede man al bijna een jaar of twintig, sinds hij als schuchtere Brabander uit Goirle de gelederen van AZ kwam versterken om vanuit Alkmaar een zegetocht te beginnen die hem naar Hamburger SV, Malaga, Feyenoord en naar 84 interlands zou leiden, inclusief een WK-finale. Een goede gozer, nooit te beroerd om als gastheer te fungeren als ik weer eens opdook in Noord-Duitsland of Zuid-Spanje.

Een voorbeeldige prof ook, een karaktervoetballer pur sang, eentje die ook nooit de vuile was buiten hing. Als Rusland ons land nog eens zou binnenvallen zou ik eerder bij hem dan bij Marco van Basten (die het nog maar een paar jaar geleden een grote eer vond om Poetin te ontmoeten en met hem op de foto te gaan) onderduiken, maar dit geheel terzijde.

Van het onheil dat hem boven het hoofd hing, leek Mathijsen zich voorafgaand aan Willem II-Heerenveen nog niet bewust. Ja, dat hij voor het tweede seizoen op rij met zijn club in de penarie zat, bezorgde hem af en toe slapeloze nachten, ‘want als het slecht gaat, neem je de ellende toch mee naar huis’, maar er was nog geen reden tot echte paniek, bezwoer hij. Toen ik vroeg of hij op het punt stond om shocktrainer Zeljko Petrovic, vorig seizoen de ad-interim met wie Willem II op het nippertje de eredivisiestatus behield, weer op te graven, moest ie lachen. Grim mocht van hem zijn karwei afmaken.

Drie dagen en een sneue 0-0 later is alles anders. De raad van commissarissen van Willem II heeft in al haar wijsheid besloten om niet alleen Fred Grim, maar ook Joris Mathijsen bij het grofvuil te zetten. Kind van de club of niet, als er paniekvoetbal uitbreekt, is de ratio ver te zoeken. En nu nog een arme ziel zoeken die Willem II in de eredivisie houdt.

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.