‘Sywert van Lienden heeft een te groot ego en een pijnlijk gebrek aan zelfreflectie’

Beste Sywert van Lienden,

Er was deze week veel publieke verbijstering over die uitdrukking die veel mensen pas leerden kennen door jou. Nee, niet ‘om niet’, de uitdrukking die jij voor eeuwig verdacht hebt gemaakt, maar de term waarmee Hugo de Jonge redeneerde dat het beter was (voor het belangrijkste criterium in politiek: De Beeldvorming) je toegang te verstrekken tot De Macht dan je er vanaf de buitenkant tegen te laten schoppen: ‘Je kunt die Sywert beter inside pissing out hebben dan outside pissing in.’ Hij staat nu al op de shortlist voor dé term van 2022.

Maar toen ik deze week het boek Sywerts Miljoenen las van Follow The Money-journalisten Jan-Hein Strop en Stefan Vermeulen, bleek dat een zaak, waarvan je denkt al vrij veel gore details te kennen, toch nog oneindig veel goorder is wanneer je hem voor je ogen ontleed ziet worden. Want in die megadeal waarmee jij en je twee compagnons 28 miljoen euro verdienden over de rug van de ‘zorghelden’, waarmee jullie de publieke opinie, zakelijke partners als CoolBlue en Randstad en hun honderden vrijwilligers misleidden en zelfs jullie eigen medewerkers, blijkt geen enkele verzachtende omstandigheid aanwezig, geen enkele andere verklaring dan puur uitgekookte evidente slechtheid. Noem het naïef, zeker in het geval van drie mannen die niet alleen het geld niet hebben terugbetaald, maar ook op geen enkele andere wijze blijk hebben gegeven van enige gewetenswroeging, maar ik hoopte toch ergens in die 454 pagina’s onderzoeksjournalistiek een gevoel te krijgen van mensen die het aanvankelijk allemaal best goed bedoelden. Of eigenlijk hoopte de B-filmsentiment-fan in me misschien dat ergens op pakweg pagina 302 zou blijken dat Camille of Bernd (dat jullie alle drie nogal vooroordeelbevestigende voornamen hebben, helpt ook niet echt) een doodziek familielid hebben, uiteraard woonachtig in Oekraïne, dat een zeer specifieke, miljoenen kostende, niet door welke verzekering dan ook gedekte levensreddende medische ingreep nodig had. Maar helaas.

Het is ook onthullend (en confronterend) om te zien hoe goed je wist dat wij allemaal behoefte hebben aan een panklaar opgediende mediawerkelijkheid, en hoe je die perfect op maat opdiende, met alle benodigde ingrediënten: de crisis, de schuldige (de overheid) en de onbaatzuchtige redder in nood (jij). ‘Als de 16-jarige Sywert in het voorjaar tot voorzitter van het Landelijke Aktie Komitee Scholieren wordt gekozen, ontdekt hij een nieuw talent bij zichzelf: de media bespelen,’ schrijven de Follow The Money-journalisten. Iets later: ‘Opvallend is hoe goed de 17-jarige LAKS-voorzitter doorheeft dat de media op zoek zijn naar Een Verhaal.’

Bij het LAKS ging je met gedoe weg, maar dat lag allemaal aan anderen. Jaren later kwam je opnieuw in het nieuws met je G500-campagne, waar je met de wijsheid van nu dezelfde mechanismen zag: een feilloos gevoel voor publiciteit, een te groot ego voor werkelijk idealisme en een pijnlijk gebrek aan zelfreflectie.

Er is een Twitter-account dat iedere dag de vraag retweet of jij je gestolen miljoenen al hebt terugbetaald, en die vraag tot nu toe iedere dag met ‘nee’ beantwoordt. Na lezing van het boek over je miljoenen weet ik helemaal zeker dat dat antwoord nooit meer gaat veranderen.

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.