’Ook Rutte IV steekt zijn fouten in een ondoorzichtige, poepbruine zak’

Ik geloofde er dus in, hè? Ja, noem me naïef. Goed van vertrouwen. Dom, voor mijn part. Maar ik had echt alle fiducie in die ‘nieuwe bestuurscultuur’ van Rutte IV. Iedereen verdient een tweede, derde, vierde, zoveelste kans en beloofd is beloofd, toch?

Ze brachten het ook zo overtuigend. Daar ben ik gevoelig voor. Dat ze met een uitgestreken gezicht dingen zeggen als ‘transparantie’. Dan moet ik gelijk denken aan vershoudfolie. Kijk je dwars doorheen. Bij een broodjeszaak, bijvoorbeeld. Dat de pistoletjes filet americain en de Italiaanse bollen met mozzarella en zongedroogde tomaat snug in hun cling film gerold in de koeltoog liggen. Ligt er een beschimmeld broodje gezond tussen, dan zie je dat meteen.

En dat is dan natuurlijk hartstikke jammer, hè? Want je had uiteraard net trek in dat laatste broodje gezond. Maar niet in eentje met bruingevlekte sla, blubberige komkommer en dito tomaat, zweetkaas, zwart gespikkelde ham en plakjes hardgekookt ei met een vachtje. ‘Meneer de broodjesverkoper, dat broodje gezond daar is niet goed meer!’ ‘O jee, ja, ik zie het, beste klant! Gelukkig maar dat ik er een transparant vershoudfolietje omheen heb gedaan! Zo had u de beschimmeling van dit broodje visueel in de smiezen voordat u of iemand anders die onsmakelijke fermentatie ongezien in z’n smuichel kon schuiven! Dank voor het mij wijzen op deze fout! Ik zal ervan leren opdat dit niet nog eens gebeurt!’

‘Geen probleem, fouten maken is menselijk!’

‘Fijn dat u het zo sportief opneemt. Zal ik een vers broodje gezond voor u maken? On the house?’

Dat Hugo de Jonge Sywert hielp voor 9,2 miljoen euro van binnen naar buiten te pissen, is zo’n schimmelend broodje gezond. Hé, en misschien was het wel gewoon een fout die jij en ik ook gemaakt zouden hebben, hè? Een onbekende ziekte grijpt wereldwijd om zich heen, Nederland in hoge mondkapjesnood, partijgenoot Sywert die zegt de oplossing te hebben, dan is een informeel, goed bedoeld appje zo verstuurd.

Maar in tegenstelling tot wat ons, de kiezer, bij het aantreden van Rutte IV beloofd was, steekt deze fout niet in een transparant folietje, maar in een ondoorzichtige, poepbruine zak. En Hugo zal er alles aan doen om die zak om dat broodje te houden. Hij zal het tegen z’n borst drukken tot eindeloos getraineerde WOB-verzoeken en tegengewerkte onderzoeken het uit zijn handen zullen rukken, het papier scheuren en het inmiddels tot snot verrotte smoske zal in de rondte spatten. Stank! Maden! En omwille van baanbehoud een mager excuusje en een veel te laat ‘ik zal er van leren opdat dit niet nog eens gebeurt’.

En zo blijkt Rutte IV, ondanks alle gemaakte beloftes, toch exact dezelfde broodjeszaak te zijn als Rutte III. Ik zou dan ook iedereen alvast voor de volgende Tweede Kamerverkiezingen willen aanraden z’n broodje gezond ergens anders te halen.

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.