‘Serieus last van KOMO – Knowledge Of Missing Out’

Veel hippe mensen hebben last van FOMO – Fear Of Missing Out. De angst dat je iets geweldigs hebt gemist omdat je per ongeluk naar het andere feestje bent gegaan, en niet naar de plek waar het eigenlijk gebeurde. Of erger: dat je bent thuisgebleven, als enige géén topavond hebt gehad, en dus op de koop toe ook nog een loser bent, zonder ook maar één Insta-foto waarop je uitzinnig van vreugde een topmodel fake-tongt.

Ik heb het soms ook een klein beetje, FOMO. Zo had je onlangs het Boekenbal, waarvoor ik de laatste jaren altijd werd uitgenodigd, maar dit jaar blijkbaar niet. En dan vraag je je toch af waarom niet en vooral: wat zich daar allemaal heeft afgespeeld terwijl jij vergeten en afgedankt en volkomen irrelevant op de bank zit weg te kwijnen met een kopje thee.

Gelukkig was het volgens de socials een heel stom Boekenbal, moest iedereen anderhalf uur in de rij staan en was de helft van de genodigden al op huis aan voor ze ooit de deuren van de Escape hadden bereikt. Had ik het toch weer goed gezien toen ik besloot thuis te blijven met een mooi boek op schoot, uitnodiging of niet.

Waar ik wel serieus last van heb: KOMO. Knowledge Of Missing Out. Dat ik wéét dat ik niet meer zo vaak word uitgenodigd om spulletjes uit te proberen, restaurantjes voor te proeven of naar warme landen te reizen, als in de tijd dat ik nog een belangrijke mannenbladenbaas was. Nu moet ik mijn etentjes en nieuwe telefoons zelf betalen, en dat terwijl ik relevanter ben dan ooit, als rolmodel voor de Grijze Golf, de kruk waarop de luxe-industrie de komende twintig jaar nog zal moeten drijven.

Maar ik snap het wel: ik zou zelf ook liever een touringcar vol frisse influencers meenemen naar de nieuwste hedonistische avocado-pleisterplaats of eco-Malediven, ze volgieten met biologische wijn en behangen met genezende kristallen en elektrische bakfietsen, in plaats van mijn tijd te verkwisten aan verwende semi-boomers, die ook nog eens halverwege je glamourbingoextravaganza ongezien menen te kunnen wegglippen. Onder het motto: ‘Sorry, ik was een beetje moe.’

Idealiter zou ik relevant willen blijven zonder overal te hoeven komen opdraven en tot het einde te blijven. Nieuwe producten kort en ter zake per digitale snelweg aan mij worden gepresenteerd. Dat het horloge dat ik moet bezingen gewoon per DHL bij me wordt bezorgd. Dat slechts bij hoge uitzondering mijn fysieke aanwezigheid wordt vereist. En dan alleen maar als het heel leuk en bijzonder is. En zonder andere mensen. Opdat ik me vol overgave kan storten op de nieuwste loot aan de OMO-stam: JOMO. The Joy Of Missing Out.

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.