‘Alsof het domme neefje van Mark Rutte The Joker nadoet’

Beste Bas Smit,

Ik zie je de laatste jaren weleens langskomen op sociale media, in filmpjes die eigenlijk altijd hetzelfde zijn: jij lacht keihard en hysterisch, met je mond wijd open, zodat we ook zonder geluid, op ruime afstand van onze telefoon, zien dat je lacht. Waaróm is niet altijd duidelijk, wel duidelijk is dat het daar ook niet om gaat: het gaat om jou. Ik heb een zwak voor mensen die veel lachen, maar dankzij jou weet ik: kennelijk zijn er uitzonderingen. Het is misschien de aard van die lach: te manisch, gemaakt. Alsof het domme neefje van Mark Rutte The Joker nadoet.

Wat je eigenlijk dóét, behalve lachen, was me nooit duidelijk. Je laat graag zien dat je in Amsterdam Oud-Zuid woont, zoals mensen uit Amsterdam Oud-Zuid dat immers doen, en je gaat op vakantie naar het pauperparadijs Dubai, het Oud-Zuid van het Midden-Oosten, dus ergens zal je je geld mee verdienen. Je toonde ooit iets dat je, vrees ik, zelf aanziet voor engagement, toen je op Instagram een bericht plaatste waar hopelijk ooit iemand op afstudeert in een onderzoek naar narcisme: ‘Besloten dagje geen strand te pakken en dus 4 dure strandbedjes bespaard, geen uitgebreide lunch met fles rosé én geen taart... Deze heerlijke besparing besloten te doneren aan de hartverscheurende situatie in Afghanistan.’

Toen ik deze week las dat de gemeente Amsterdam per direct een ‘darkstore’ sloot van bezorgservice Zapp, zag ik je naam erbij staan. Ik had je al eens lachend voorbij zien komen met een post over die bezorgservice en jezelf in een blauwe Zapp-jas, maar dacht dat je daarin vertelde dat er je er voor een paar duizend euro had besteld (‘HAHAHAHA!’) of juist een bestelling van een paar duizend euro niét had geplaatst vanwege de hartverscheurende situatie in Oekraïne (‘huilende smiley’). Maar nee. Jij blijkt de eigenaar van dat bedrijf, waarvan een vestiging in Amsterdam-West door de gemeente is gesloten vanwege de enorme overlast, in dezelfde week dat Het Parool een groot artikel aan jouw Zapp wijdde. Het bedrijf blijkt een ‘gekkenhuis’, waar ‘doorgesnoven bezorgers’ zorgen voor een onveilige werkomgeving voor vooral vrouwen, en leidinggevenden daar niets tegen doen. Lachen, man!

Opeens viel ook een bericht van je van vorige week op zijn plek. Toen het zwaar onderbetaalde grondpersoneel van KLM staakte, stond jij net op Schiphol om op vakantie te gaan – zal je altijd zien. Jouw piloot besloot de bagage zelf in te laden. Omdat de uitgewoonde term ‘held’ niet voldoet aan de overdrive die jij als norm hanteert, noemde je hem op je sociale media ‘gewoon een megaheld!’ en ‘de coolste KLM-captain ever’. Schrijver Barry Smit (je was op het Boekenbal, dus je weet wat een schrijver is) wees er volkomen terecht op dat er een naam is voor iemand die eigenhandig de actie van stakende collega’s ongedaan maakt: een stakingsbreker. Maar een man die een bedrijf heeft waar het een zooitje is op de werkvloer en onveilig voor werknemers, die houdt natuurlijk niet van personeel dat voor hun rechten opkomt. Die prijst liever de stakingsbreker.

In oude socialistische spotprenten herkende je de foute kapitalistische uitbuiter aan de hoge hoed en de sigaar. In deze tijd aan hun domme, holle bulderlach.

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.