Lange Frans: ‘Ik word elke dag meer verliefd op mezelf’

Frans, we zitten hier in je studio, waar je ’s ochtends vroeg al begint met werken. Een rapper als ochtendmens, dat horen we niet zo vaak.

‘Ik ben er vaak al tussen 08.00 en 09.00 uur. In het begin van je artiestenleven denk je dat alles ’s nachts moet gebeuren met rode wijn, volle maan, kaarslicht en dat soort dingen, maar dat is echt onzin. Daar kom je achter als je er lang genoeg in zit. Voor mijn schema, mijn ritme en mijn leven is het gewoon het beste als ik thuis ben wanneer mijn kinderen uit school komen, eten voor ze kan maken en dan geen stress meer heb. Ik begin vroeg en ik eindig vroeg. Dit is voor mij top, ik kan het iedere artiest aanraden. Als je het ’s nachts kunt, kun je het ook ’s ochtends.’

‘Ik ben wel op een level aangekomen waarop ik niet meer met elk plaatje langs de radio hoef te gaan’

Het rock-’n-roll-randje is er wel wat af bij je: op tijd thuis zijn voor de kinderen om ze eten te geven...

‘Het rock-’n-roll-randje maakt je arm en verslaafd. Dus als mensen dat randje op willen zoeken: more power to you. Ik doe er niet meer aan mee. Daarbij: je kunt super rock-’n-roll gaan doen, maar we zijn gewoon in Nederland, waar iedereen nuchter is en vermaakt wil worden in zijn eigen achtertuin. Niemand zit te wachten op een of andere rocker die een hotelkamer sloopt.’

Heb jij weleens een hotelkamer gesloopt?

‘Nog nooit. Waarom zou ik? Ik vind hotels altijd hartstikke mooi en gezellig. Ik ben geen sloper, ik ben een groeier.’

Daarover gesproken: hoe gaat het met de groeier Lange Frans? Wordt er nog een beetje gegroeid momenteel?

‘Het gaat supergoed met me. Ik voel me fantastisch, de zomer komt eraan, ik ben hartstikke gezond. Ik heb veel muziek, ik heb mijn leven op orde en weinig te klagen. Er is een vruchtbare grond om dingen te maken en mijn projecten te doen. Ik breng geregeld nieuwe muziek uit die via Spotify te beluisteren is. Ongeveer om de twee weken valt er wel een nieuwe release van me te checken via de bekende streamingsdiensten, maar ik ben wel op een level aangekomen waarop ik niet meer met elk plaatje langs de radio hoef te gaan.’

Wat voor level is dat dan?

‘Voor heel veel platen heeft het geen zin om langs de radio te gaan. Voor de feestplaat die John West en ik samen uitbrachten, zijn we wel langs de stations gegaan, want daar is een hoop animo voor. Er zijn een hele hoop Hollandse stations die dat gezellig en leuk vinden. Maar waar kun je met een hiphopplaat naar toe? Onze nationale zenders draaien het niet. FunX is ongeveer het enige waar je naar toe kan met je plaatje. Maar dat maakt ook geen reet uit, radio is ook niet meer zo interessant. Streamen is belangrijker aan het worden. Kijk, ik kom uit een tijd dat je alles klaar moest hebben als je een single uit wilde brengen. Eerst een cd maken, vervolgens moest je een distributeur vinden die ze naar de platenzaken bracht, je had een plugger die voor jou langs de radiostations ging om je plaatje aan te prijzen. Je had heel veel schakels nodig. Tegenwoordig kun je alles via je smartphone doen: het uitbrengen, het pluggen, je video online zetten. Als je het niet met je iPhone kan, dan ben je gewoon een sukkel.’

Qua teksten ben je in je muziek altijd sterk met de boodschap bezig. In de hit Het land van die je in 2005 met Baas B scoorde, rap je over maatschappelijke zaken als wietplantages, xtc als exportproduct nummer één, prostitutie, Sinterklaas, eten om zes uur, dialecten, vijandelijke fans van Feyenoord en Ajax die gezamenlijk het Nederlands elftal toejuichen...

‘Ik weet niet of het echt een boodschap was die we in dat lied bezongen. Het was meer een beschrijving van wat je in dit land allemaal kunt aantreffen als je Nederlander bent. Ik zeg het natuurlijk wel op een bepaalde manier, zodat mensen aan het denken worden gezet. Ik beschrijf hoe mijn land eruitzag, twintig jaar geleden. Ik schreef de tekst toen we op een werkvakantie in Spanje waren, toen ik bij 35 graden Celsius langs het zwembad een Hollander zag lopen met een broodje kroket en een broodje frikandel in zijn handen, waar de ketchup en mayo vanaf droop. Ik dacht: dit is het. Dit is Nederland. Toen kwamen de eerste lines in mijn hoofd: “Kom uit het land van Pim Fortuyn, Volkert van der G.”, enzovoort, en “kroketten frikandellen die je tot aan de Spaanse kust kunt bestellen”. Ik schreef meteen vier lines van die song op, doordat die kerel daar liep in Spanje met zijn Hollandse snacks. Ik zeg niet dat het liedje anders nooit was geboren, maar ik ben die kerel toch heel dankbaar, haha.’

Welke onderwerpen inspireren je momenteel voor je teksten?

‘Ik had het liedje Kamervragen geschreven, waar inmiddels ook een deel 2 en 3 van is uitgekomen. In de coronatijd heb ik een paar liedjes geschreven over het gevoel dat het mij gaf, dat we met z’n allen opgesloten zaten, bijvoorbeeld Lockdown en Eén voor allen. Die liedjes ga je niet meer vinden op Spotify, want ze zijn verbannen en verboden. Op andere streamingplatforms staan ze nog wel, zoals Deezer, YouTube en iTunes.’

Waarom heeft Spotify ze verwijderd volgens jou?

‘Toen de ophef kwam, zei Spotify dat er geklaagd was over de songs. Ik heb relaxed contact met hen daarover gehad. Ik wist niet eens dat je kon klagen over songs... In de hiphop zijn er songs waarin mensen compleet uitleggen hoe ze iemand hebben doodgeschoten, met dat en dat wapen voor die en die gang. Dat mag allemaal wel. Maar als ik mijn gevoel uitspreek over de coronamaatregelen, wat erachter zou kunnen zitten en de manier waarop wij daarmee gepiepeld worden, dan is het ineens allemaal heel erg eng, verboden en verschrikkelijk, en wat is Lange Frans toch gevaarlijk. Vanbinnen kan ik er keihard om lachen, maar het is wel de situatie waarin ik zit.’

Als jouw naam valt, denken mensen misschien nog steeds aan je actie dat je handen ging schudden op het Museumplein nadat het dwingende advies was gekomen om afstand van elkaar te houden en vooral geen handen te schudden. Ook zullen velen nog weten dat je YouTube-kanaal werd verwijderd vanwege je podcasts, maar ook met al je muziek erop.

‘Dat laatste is niet waar. Er stonden inderdaad songs van mij op, maar Het land van, Zinloos en Moppie zijn nooit van YouTube af geweest. Mijn independent-kanaal werd verwijderd, daar stonden inderdaad nummers van mij op, maar het werd heel anders gebracht. Kijk, met YouTube kun je niet communiceren. Je krijgt een bericht van ze dat er iets niet goed is, maar je krijgt niet te horen wat precies, of een vraag of je iets eruit zou willen knippen. Alleen maar: “Je overschrijdt de community guidelines.” Ik zat bijna op 100.000 abonnees en dan moet YouTube naar je toe komen met een glazen bokaal. Ik denk dat ze daar sowieso geen zin in hadden.’

Heeft het consequenties op financieel gebied gehad of voor je boekingen?

‘Nee, niks. Mijn optredens zijn mijn optredens, mijn klanten zijn mijn klanten. Die boeken me niet vanwege een praatvideo op YouTube, maar vanwege mijn bestaande muziek en nieuwe liedjes. Maar natuurlijk is het wel hartstikke zonde van dat kanaal. We waren het aan het opbouwen, het ging als een komeet. Maar wat je niet moet vergeten: we fuckten een beetje met het algoritme. Ik had de reclames uitgezet omdat ik het zelf teringirritant vind om dertig seconden commercials te moeten kijken als ik een clip wil zien van drieënhalve minuut. Maar de podcasts werden wel veel aangeklikt terwijl YouTube er dus niks aan verdiende als mensen twee uur Lange Frans zaten te kijken. YouTube wilde me gewoon niet: ze hadden geen zin om die bokaal uit te reiken, we waren misschien disruptive voor het algoritme en we waren over dingen aan het praten die je in dit land niet mag vertellen. Die niet in het nieuws gecoverd worden of waarover mensen vrijuit vanuit hun hart over kunnen spreken. Daarvoor is YouTube wellicht ook niet de plek.’

Je was erg kritisch op het overheidsbeleid met betrekking tot de coronamaatregelen. Dat heeft je een hoop gezeik opgeleverd. 

‘Iedereen vindt iets van alles. Dat mag en dat is oké. Ik vind ook van alles wel iets.’

Benieuwd naar de rest van het interview met Lange Frans? Je leest het op Blendle. ‘Veel dagbladen zijn bij elkaar aangesloten omdat ze dezelfde overkoepelende eigenaar hebben en ze schreven elkaar allemaal na. Maar geen van de redacteuren die die stukjes heeft zitten overschrijven, heeft de moeite genomen mij even te bellen’