‘Wie zich wat minder druk maakt over de staat van het klimaat, koelt vanzelf een graadje af’

Afgelopen tijd krijg ik regelmatig vragen of het nog uit te houden is, daarzo in Portugal. Want op dieprode Nederlandse weerkaartjes lijkt het wel honderd miljard graden en bovendien staan alle bossen in de fik? In Nederland was één (1) hele warme dag op komst, dus moest het in Zuid-Europa helemaal des doods zijn.

Nou was het de afgelopen weken alhier in mijn kuststrook van het land tussen een aangename 27 tot een ook prima vol te houden 34 graden, en ja, d’r waren wat bosbrandjes in de buurt en verder van zee is het zowel warmer op de thermometer als ook drukker voor de Bombeiros, die enkele stevige bosbranden het waterhoofd moeten bieden. Maar met mij en de rest van de lokale bevolking is alles prima verder – het is hier iedere zomer warm en mensen zijn ook uit zichzelf wat zuiniger met (drink)water in dit seizoen. Dank voor de interesse hoor, en de zonnige groetjes uit de Algarve!

Maar daar stopt het niet. De ondertoon van die hittevragen varieerde bij sommigen namelijk van bezorgd op het bange af (‘hoe erg is het daar, dan weten we wat de toekomst ons gaat brengen’), tot smalend bij mensen die denken of vinden dat ik een soort ‘klimaatontkenner’ ben, omdat ik met enige regelmaat een luidruchtige desinteresse in de staat van het klimaat etaleer, en dito irritatie over mensen die zich de godganse dag druk maken over het weer. Het smaakje ‘Ja, nu voel je het wel hè, die gevolgen van de opwarming van de aarde?’ zat bij enkelen duidelijk in de ondertoon van hun ‘interesse’ in het Portugese weer. Die kregen een foto van een groot glas Super Bock teruggestuurd, of een plaatje van mijn blije hond die lekker door het water dartelt.

Nu de zomerzon blakend aan de hemel staat (uiteraard gewoon afgewisseld door heerlijk Hollandse buien), vieren de klimaatalarmisten hun eigen hoogmis. Want bij hete dagen en klamme nachten vóél je tenminste waar zij altijd voor waarschuwen: het wordt warmer. Nou denk ik dat overbevolking, overconsumptie en een almaar groeiende vraag naar meer voedsel, meer water en meer energie een onomkeerbaar (negatief) effect heeft op de staat van de planeet, maar ik koester ten eerste niet de illusie dat zulks nog te keren is en ten tweede denk ik dat planeet noch heelal zich veel gelegen laten aan wat de mens hier allemaal uitvreet. Die bol magma in het grote zwart overleeft ons wel. En wie zich op aarde wat minder druk maakt over de vermeende staat van het klimaat, koelt misschien ook vanzelf een graadje af.

Eigenlijk stemt maar één ding me droef: zelfs een vraag over het weer, is onderdeel geworden van een gepolitiseerd klimaat.

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.